Chapter 16 แต้มบุญส่งผล
“ผมเสียใจครับหลวงตา เพิ่งเห็นกันอยู่หลัดๆ ไม่น่าอายุสั้นเลย”
เด็กชายปล่อยให้น้ำตาไหลโดยไม่คิดพยายามสะกดกลั้นมันเอาไว้อีกต่อไปพลางขยับเข้าไปกอดหลวงตาเอาไว้แน่น
“ธรรมชาติของมนุษย์ ไม่มีใครหนีพ้นความตายได้หรอก”
อีกด้านหนึ่งของมิตินั้นร่างบางที่เพิ่งสลบเหมือดจากการแผลงฤทธิ์แอลกอฮอล์ดิ้นกระสับกระส่ายไปมาจนคนที่นอนข้างๆ ต้องเปิดเปลือกตาขึ้นมอง
“เกิดอันใดขึ้นไป๋เหลียน เจ้าฝันร้ายงั้นหรือ”
เขาขยับกายแล้วใช้ศอกข้างหนึ่งยันลงบนหมอนหนุน ยื่นมือไปเกลี่ยเส้นผมที่ระใบหน้างามอย่างแผ่วเบา
“หนูยังไม่ตายนะคะหลวงตา ฮือ... หนูอยู่ที่นี่ค่ะ หนูไม่รู้จะกลับไปยังไง...”
บัวบูชาร้องไห้กระสับกระส่าย เมื่อเห็นว่าเจ้าอาวาสวัด จ้อย ลุงมั่น และเหล่าบรรดาเด็กวัด พากันไปที่บ้านไม้หลังเล็ก ก่อนที่จ้อยและลุงมั่นจะช่วยกันยกร่างไร้วิญญาณของเธอห่อผ้าขาว แล้วจับเธอลงไปนอนในโลง
ใบหน้าของเธอนั้น
