Ep.7 สังกัดเจ๊เฮี้ยง
1550 คำ
ผู้หญิงกลางคืน(SEX STORRY 20+)
Ep.7(สังกัดเจ๊เฮี้ยง)
•สมศรี•
"อีศรีมึงหายไปไหนมาทั้งคืน!?"
ทันทีที่เราลากสังขารกลับมาถึงห้องเช่า เสียงของอีแอ๋มเพื่อนร่วมห้องและเพื่อนร่วมอาชีพของเราก็ดังแหวกอากาศขึ้นมาทันที
เราไม่ได้ตอบคำถามของมัน เดินขาถ่างเข้าไปทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างลืมตัว ก่อนสะดุ้งโหยงลุกขึ้นมาเพราะสะเทือนหอย!
"อีเชี่ย!เอ๊ยยย...ซี๊ดดส.."
เผลอซี๊ดปากไปอีกกู จนอีแอ๋มมันหันมามองอย่างสงสัย
เราไม่สนใจสายตาสอดรู้สอดเห็นของมัน เพราะรู้สึกว่าหอยของเรามันจะระบมมากกว่าเดิม
มันก็ต้องระบมอยู่แล้วล่ะ ก็ศรีเดินขึ้นบันไดมาตั้งสามชั้น กลีบสองข้างถูกันจนร้อนฉ่า เหงื่อซึมจนแสบไปหมด เพิ่งรู้ว่าตัวเองคิดผิดที่เลือกมาอยู่ชั้นสามก็วันนี้แหล่ะ
"เชี่ย!แล้วไงอีศรี!"
อยู่ๆเราก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ รีบหันไปหาอีแอ๋มทันที
"อีแอ๋ม! มึงมียาคุมฉุกเฉินไหม!?"
เวรกรรมของศรีแท้ๆ มานึกได้ป่านนี้จะทันไหมเนี่ย!?
อยากจะร้องไห้...
"ยาคุมฉุกเฉิน!?..."
"เออ...มีไหม?"
"มึงจะเอาไปทำอะไร?"
อีแอ๋มมันย้อนถามเราอีก
"อย่าพึ่งถาม มีไหม? เอามาให้กูก่อน"
อีห่าจิก! ลูกอีชั่งซักชั่งถาม!
"เออๆ"
ถึงอีแอ๋มมันจะงงๆ แต่มันก็ยอมลุกขึ้นไปหยิบยามาให้เราแต่โดยดี พอได้ยาเราก็รีบเดินไปเปิดตู้เย็นกรอกยาใส่ปากแล้วดื่มน้ำตามทันที
ว่าแต่...
มันจะทันไหมวะ!? ผ่านมาตั้งหลายชั่วโมงแล้ว ขอให้ทันทีเถอะเพี้ยง! กูยังไม่พร้อมที่จะมีลูกตอนนี้...สาธุ!
จากนั้นเราก็ค่อยๆเดินกลับไปนั่งที่เตียงเหมือนเดิมอย่างระมัดระวัง
"มึงไปทำอะไรมาอีศรี?สภาพมึงเหมือนโดนรุมโทรมไม่มีผิด"
อีแอ๋มมันถาม และจ้องหน้าเราอย่างคาดคั้นและรอคอย มึงนี่ไม่ค่อยอยากรู้เลยเนอะ ถ้ามึงรู้ว่าที่สภาพกูเป็นแบบนี้เป็นฝีมือของคนๆเดียวล่ะก็ มึงจะอึ้ง!
"เมื่อคืนกูโดนจับ"
"แล้วไง!?...อีศรี!อย่าบอกนะ....ว่ามึงโดนตำรวจทั้งโรงพักรุมโทรม!?"
อีแอ๋มพูดเสียงดังพร้อมกับทำตาโตเท่าไข่ห่าน
"ฟังกูให้จบก่อนไหม?"
เราบอก หันไปมองหน้าอีแอ๋มอย่างเซ็งไป
แล้วเราก็เริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้อีแอ๋มฟัง ส่วนมันก็นั่งฟังเงียบไปจนเราเล่าจบ
"ดีนะที่มึงรอดมาได้"
อีแอ๋มมันพูดขึ้นมาหลังจากที่เราเล่าจบแล้ว
"ก็เกือบไม่รอดแหล่ะมึงดีนะกูชิงสลบไปก่อน"
เราบอก ก่อนจะเอนตัวลงนอนบนเตียง ตอนนี้ตาอีศรีจะหลับซะให้ได้
"พูดถึงตำรวจกูก็เบื่อเหมือนกัน ช่วงนี้แม่งกวนทุกคืนเลย ทำมาหาแดกลำบากชิบหาย"
อีแอ๋มบ่น ส่วนอีศรีนอนหลับตาใกล้ไปสวรรค์แล้ว
"กูว่ากูจะไปหาเจ๊เฮี้ยง มึงไปกับกูไหมอีศรี?"
"หือออ...ใครวะเจ๊เฮี้ยง?"
เราถาม ตาที่กำลังหลับอยู่ลืมขึ้นมาทันที
"นายหน้าไง ติดต่อแขกผ่านเจ๊แก ถึงจะโดนกินเปอร์เซนต์ แต่ก็ดีกว่าต้องมาวิ่งหนีตำรวจทุกวันนะกูว่า"
อีแอ๋มยังคงพูดต่อไป พูดต่อเลยแอ๋มกูฟังอยู่......
"......."
"เผลอๆได้ดิบได้ดีมีเสี่ยเลี้ยง หรือไม่ก็เป็นเมียเช่าฝรั่งสบายไปทั้งชาติเลยนะมึงอีศรี"
"........"
พูดต่อไปแอ๋มกูฟังอยู่...กูไหว(แต่ความจริงคือกูจะไปตั้งแต่ประโยคแรกแล้ว)
"มึงฟังกูอยู่ไหม...อีศรี..."
"........"
ฟัง...กูฟังอยู่(เหมือนเสียงอีแอ๋มดังมาจากที่ไกลๆ)
"ศรี...."
"อืมมมมม..."
"อีศรี......"
"คร่อก...คร่อก...Zzzzz..."
สรุป...
อีศรีหลับไปแล้วจ้าา....
•ภาพตัด•
เรานอนหลับไปตื่นขึ้นมาอีกทีฟ้ามืดแล้ว รู้สึกหิวก็เลยลุกขึ้นมาต้มมาม่ากิน ส่วนอีแอ๋มอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ มันคงเตรียมตัวที่จะออกหากิน
ย้อนมองตัวเอง...
สภาพนี้คงต้องหยุดเป๋นอาทิตย์ เวรกรรมของอีศรี จนบัดป่านนี้ก็ยังรู้สึกโล่งและกลวงโบ๋ ขมิบบ่อยๆหอยจะเข้าที่รึเปล่าเหอะ...
สักพักอีแอ๋มก็ออกมาจากห้องน้ำ
"ตื่นแล้วเหรอมึง ไปอาบน้ำเลยไปเดี๋ยวกูรอ"
"วันนี้กูหยุด สภาพกูเป็นแบบนี้จะรับแขกได้ยังไง?"
เราบอก ก่อนจะหันมาสนใจมาม่าตรงหน้าต่อ
"กูก็ไม่ได้จะให้มึงไปรับแขกซะหน่อย กูจะชวนมึงไปหาเจ๊เฮี้ยงต่างหาก"
"ทำไมมึงรีบนัก?"
เราเงยหน้าขึ้นถามมัน
"เดือนนี้ต้องส่งเงินไปบ้าน ลูกกูกำลังจะเข้าเรียนต้องใช้เงินเยอะ"
และนี่ก็คือเหตุผลของอีแอ๋มมัน บ้านอีแอ๋มจน ผัวทิ้งตั้งแต่ตอนท้อง แม่ก็แก่ทำอะไรไม่ค่อยไหวมันจึงให้แม่มันเลี้ยงลูกของมันอยู่บ้านเฉยๆ
"เออๆ รอกูแป๊บ"
เราบอกอย่างตัดความรำคาญ ก่อนจะหันกลับมากินมาม่าต่อจนหมด กลังจากนั้นก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วก็ะากันออกจากห้อง
ระหว่างเดินลงบันได...
"อีศรีมึงเดินให้เหมือนคนหน่อย อีห่า!เดินถ่างขาอยู่ได้"
อีแอ๋มมันพูด เราหันไปมองมันตาขวางทันที
ก็ถ้ากูเดินดีได้กูก็ทำแล้วสิ! มึงลากกูมาเองอย่าบ่น!
อีเเอ๋มมันทำหน้าไม่พอใจ แต่ก็ยอใเดินต่อแต่โดยดี
ไม่นานเรากับอีแอ๋มก็มาถึงโรงแรมแห่งหนึ่ง ที่ค่อนข้างเก่าและทรุดโทรม
"อีแอ๋มมึงแน่ใจนะว่าที่นี่เขายังเปิดให้บริการอยู่"
เราถามอีแอ๋มเมื่อพากันเดินเข้ามาในโรงแรมแล้ว
สภาพภายในโรงแรมนี่ยิ่งหนักเลย เก่ามากถึงมากที่สุด แถมไม่มีคนอีกต่างหาก อย่าว่าแต่คนเลยแมลงวันสักตัวยังไม่มีบินผ่าน ไหนจะไฟสลัวๆจนแทบจะมองไม่เห็นอะไรนี่อีก....
นี่มันโรงแรมหรือสถานที่ล่าท้าผี!?
เรากับอีแอ๋มยืนเอ๋อได้สักพักก็มีเสียงเดินลงบันไดดังขึ้น
กึก! กึก! กึก! กึก!
เสียงรองเท้ากระทบกับพื้นดังไล่ลงบันไดมาเรื่อยๆ เรากับอีแอ๋มขยับตัวเข้าหากันทันทีอย่างหวาดกลัว ในความรู้สึกของอีศรีฟังแล้วหลอนมาก ขนลุกซู่เลยเหอะ
"มาหาใคร!"
"เฮือก!/เฮือก!"
เสียงแหบๆของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้เรากับอีแอ๋มสะดุ้งสุดตัว และพร้อม ใจกันหันไปมองทิศทางที่มาของเสียงก่อนจะเห็นผู้หญิงวัยกลางคนยืนอยู่ตรงบันได
อีเชี่ย!
นั่นมันคนหรือผีวะ!?
ใส่ชุดแดง ผมยาวสยาย ไม่พอยังทาปากสีแดง แล้วไหนจะสองข้างแก้มของนางที่แดงแป๊ดเป็นตูดลิงอีก ผีจูออนรึเปล่าวะนั่น!?
"อีแอ๋ม! นั่นมึงเหรอ?"
นางเรียกอีแอ๋มพร้อมกับเดินลงบันไดมาอีก ส่วนเราก็ค่อยๆถอยหลังเตรียมวิ่ง ถ้าลงมาไม่ใช่คน ศรีออกวิ่งจริงๆนะเออ
"หนูเองเจ๊เฮี้ยง"
อ่าว...
สรุปไม่ใช่ผี แต่เป็นเจ๊เฮี้ยงคนที่เรากับอีแอ๋มมาหาซะงั้น
"ว่ายังไง ตัดสินใจได้แล้วใช่ไหม?"
"ค่ะ...รบกวนเจ๊ด้วยละกัน"
"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ต่างคนต่างก็ได้ประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย อย่าไปคิดเลยอะ...แล้วอีนี่ใคร?"
เจ๊แกพูด ก่อนจะหันมาทางเรา
"เพื่อนหนูเองเจ๊ มันก็จะขอมาอยู่ด้วยเหมือนกัน"
พออีแอ๋มพูดจบเจ๊แกก็ปรี่เข้ามาหาเราทันที พร้อมกับยกมือขึ้นมาจับคางเราหันไปมาอย่างพินิจพิจารณา กว่าเจ๊แกจะพอใจคออีศรีก็แทบเคล็ด
"สวยดี ใช้ได้ ชื่ออะไรล่ะมึง?"
เจ๊แกถาม
"สมศรีค่ะเจ๊"
"หืมมม...ชื่อเหรอนั่นทำไมมันถึงได้โบราณนัก"
เจ๊แกพูดประชด ส่วนเราก็ได้แต่ยิ้มแหยๆให้นาง แต่ในใจนี่ด่าไปแล้ว...(เรื่องของกู)
"เอาๆ ผ่านทั้งคู่ทิ้งเบอร์ไว้เลยมีแขกติดต่อมาจะโทรหา ไม่ต้องห่วง อยู่กับกูได้ดิบได้ดีกันทุกคน กูดันไปไกลแน่นอน"
พูดจบเจ๊แกก็สะบัดตูดเข้าไปตรงหลังเคาเตอร์ ก่อนจะหยิบสมุดกับปากกามาให้เรากับอีแอ๋มทิ้งเบอร์ไว้
ทุกอย่างเรียบร้อยเรากับอีแอ๋มก็ออกจากโรงแรม แวะกินก๋วยเตี๋ยวคนล่ะชามก่อนกลับห้อง พอกลับห้องถึงห้องอีศรีก็ล้มตัวลงนอนแล้วหลับเป็นตายไปเลยจนถึงเช้า...
•สมศรี•
โปรดติดตามตอนต่อไป...
*************************
- ผู้เขียน
