ฟรานเซสมองไปที่เซียร่า เธอกำลังยุ่งอยู่กับการเล่นและหัวเราะคิกคักกับฝาแฝดของเขา นัยน์ตาสีฟ้าของเขาเปลี่ยนไปมืดมนด้วยความปรารถนา
“ฉันไม่เคยเข้าใจความหมายของการรักใครสักคน ฉันเจ็บทุกครั้งที่คิดว่าเธอกำลังจะทิ้งฉันไป ถ้านี่คือความรัก ฉันอาจไม่ต้องการมัน” ฟรานเซสพูดด้วยสายตาอันว่างเปล่า
“เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน” ฟรานเซสพึมพำด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง
“คุณและน้องชายของคุณต่างก็มีปัญหาในการซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง เขาทำแบบเดียวกันกับฉัน ถ้าคุณต้องการเธอ ก็บอกเธอ” เธอกล่าว “และไม่ใช่ด้วยการบังคับ” เธอกล่าวเสริมอย่างรวดเร็ว
ฟรานเซสรู้ว่าเธอพูดถูก เขาต้องบอกเธอว่าเขารักเธอก่อนที่จะสายเกินไป เขาไม่ต้องการอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต แต่เขาไม่รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับการที่เธอต้องเข้าไปพัวพันกับเขา ชีวิตที่เต็มไปด้วยอาชญากรรม
“แล้วถ้าเธอไม่รักฉันกลับล่ะ?” เขาถาม “แล้วถ้าเธอเกลียดฉันล่ะ
