ฉันรักนายมาเฟียตัวร้าย

ทวงหนี้ #2

“คำพูดของคนอย่างแกยังเหลืออะไรให้เชื่ออีกเหรอ เลือกเอา ระหว่างส่งลูกสาวแกมาให้ฉัน หรือจะตายกันทั้งบ้าน!” ฟรานเซสพูดอย่างเกรี้ยวกราด พลางปลดล็อคเซฟตี้ปืนแล้วเล็งไปที่หัวของชายแก่ สีหน้าดุดันนั้นบ่งบอกว่าเขากำลังเอาจริง ชายแก่มองคนเด็กกว่าด้วยสายตาเว้าวอน ความเงียบบังเกิดขึ้นระหว่างชายต่างวัยทั้งสอง ก่อนที่โรแบร์โต้จะยอมรับความจริงข้อหนึ่งว่าฟรานเซสไม่ใช่คนที่เขาจะต่อกรด้วยได้ การที่รักษาชีวิตของทุกคนไว้ก่อนคงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วในขณะนี้

“พราวฟ้า! ช่วยลงมาข้างล่างหน่อยได้ไหมลูก?” โรแบร์โต้ขานเรียกลูกสาวของเขาด้วยน้ำเสียงติดจะสั่นเท่า แต่ไม่มีใครตอบกลับมา

"พราวฟ้าลูกรัก!" โรแบร์โต้เรียกเธออีกครั้ง คราวนี้เขาพยายามคุมน้ำเสียงอันสั่นเทาให้เป็นปกติที่สุด อย่างน้อยเขาก็ไม่อยากให้ลูกสาวได้รับรู้ถึงความขัดแย้งที่เกิดขึ้นกับชายอันตรายตรงหน้านี้

นั่นมันชื่อบ้าบออะไรวะเนี่ย? ตาแก่นั่นออกเสียงมันได้อย่างไร? ฟรานเซสคิดอย่างหงุดหงิด

“แด๊ด? มีอะไรรึเปล่าคะ ไหนแด๊ดบอกให้หนูอยู่แต่ในห้อง?” เสียงหวานไพเราะตอบมาจากชั้นบน ดูแล้วเจ้าหล่อนคงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรด้านล่างนี่

“ไม่มีอะไรลูกรัก แค่มีคนต้องการพบลูก” โรแบร์โต้พูด เขาพยายามคุมน้ำเสียงให้ปกติ พลางเช็ดหน้าเช็ดตา

ฟรานเซสเงยหน้าขึ้นเมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ เดินลงบันไดมา

มีบางอย่างจุดประกายไฟในตัวเขาขณะที่จ้องมองไปที่ผู้มาใหม่ตรงหน้า ชายหนุ่มมองหน้าเธอก่อนจะเก็บปืนในมือด้วยไม่อยากให้เธอตกใจ นี่ไม่ใช่เด็กอายุห้าขวบอย่างที่เขาคิด ลูกสาวของโรแบร์โต้คือหญิงสาวที่เพิ่งผ่านพ้นวัยแรกแย้มและโตเต็มตัว หญิงสาวที่ชื่อเรียกยากคนนั้นเธอมีดวงตากลมโตสีเขียว คิ้วเรียวรับกับรูปหน้า เรือนผมสีดำขลับตรงยาวถึงกลางหลัง ริมฝีปากอิ่มสีชมพูอ่อนชวนหลงใหล ผิวของเธอขาวราวกับน้ำนมแพะ ดวงหน้าของเธอสวยหวาน องค์ประกอบใบหน้าราวกับถูกจับวางราวกับตุ๊กตาที่มีชีวิต เธอสูงประมาณ 5 ฟุต 3 นิ้ว ทรวดทรงองค์เอวไม่มากไปไม่น้อยไป ทำให้หญิงสาวดูบอบบางน่าทะนุถนอม เมื่อเขากะประมาณอายุของเธอด้วยสายตา หญิงสาวตรงหน้าเขาคงมีอายุราว ๆ 20 ปี

หญิงสาวรู้สึกเขินอายระคนอึดอัดเมื่อเห็นสายตาของชายแปลกหน้าที่จ้องมองมา แต่สิ่งที่เธอไม่รู้เลยคือชายหนุ่มตรงหน้ากำลังมีความรู้สึกหลงใหลและอยากครอบครองเธออย่างรุนแรง!

“แด๊ดเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” เธอถามหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “พวกเขาทำร้ายแด๊ดหรือเปล่า?”

“แด๊ดไม่เป็นไรลูกรัก ไม่ต้องห่วง” โรแบร์โต้ตอบเธอ

ฟรานเซสเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว เขาใช้นิ้วเรียวยาวเกี่ยวปอยผมของเธอแล้วหมุนวนไปมาอย่างอ้อยอิ่ง

เธอสะดุ้งเมื่อนิ้วของเขาแตะไปที่คอของเธอ

“บอกชื่อของเธออีกครั้งสิ” ฟรานเซสสั่งเธอ

"พ...พราวฟ้า...แต่แด๊ดชอบเรียกฉันว่าเซียร่า" เธอพูดตอบ แม้จะไม่เข้าใจสถานการณ์ แต่เธอก็รู้ว่าชายตรงหน้ามีอำนาจเหนือกว่าเธอเพียงใด หากแต่หญิงสาวยังคงพยายามคุมกิริยาอาการไม่ให้ตระหนกจนเกินไปนัก

“เซียร่า...เธอเป็นสิ่งเล็ก ๆ ที่น่ารักใช่ไหม?” เขากระซิบถามเธอ "ตอนนี้เธออายุเท่าไรแล้ว หื้ม?" เขาถาม

"อืม...ยี่สิบปีค่ะ" เธอตอบเบา ๆ พลางก้มหน้าไม่สบสายตาชายหนุ่ม

อ๊า… เด็กสาวและสวยหวาน ปกติฟรานเซสจะไม่ค่อยชอบผู้หญิงที่อายุน้อยขนาดนี้ แต่เธอคนนี้คงเป็นข้อยกเว้น เธอสวยงามและดูสมบูรณ์แบบ และที่สำคัญ แรงดึงดูดที่เธอมีต่อเขานั้นทำให้ไฟในตัวเขาถูกจุดประกายขึ้นมาอย่างควบคุมแทบไม่อยู่

“ฉันชอบเธอเซียร่า ฉันชอบเธอมาก” ฟรานเซสประกาศ

“ฟรานเซสได้โปรดอย่าทำร้ายเธอ” โรแบรโต้ขอร้องเขาเรียกทันทีที่เห็นท่าทางของฟรานเซสเวลามองเซียร่า

ฟรานเซสเดินไปหาและเตะโรแบร์โต้ที่ท้องของเขาอีกครั้ง ชายแก่ทรุดตัวลงกุมท้องด้วยความจุก

“หยุดนะ!” พราวฟ้า หรือ เซียร่า ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ หยดน้ำใสๆค่อยๆเอ่อคลอขึ้นที่ปลายหางตา

“เซียร่า...ลูกรัก แด๊ดสบายดี” โรแบร์โต้พยายามหยัดกายลุกขึ้นและกอดลูกสาว

อ้อ ช่างน่าซึ้งใจจริง ๆ ฟรานเซสคิดประชด เขาไม่มีความเห็นอกเห็นใจให้ผู้ชายคนนี้

“ในเมื่อตอนนี้ผมอารมณ์ดี ผมมีข้อเสนอจะตกลงกับคุณ” ฟรานเซสกล่าวด้วยสรรพนามที่สุภาพอีกครั้ง โรแบร์โต้ได้ฟังเช่นนั้นก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัว นั่นหมายความว่าชายหนุ่มผู้อ่อนวัยกว่าตรงหน้ากำลังมีแผนการสำหรับพวกเขาพ่อลูก ดวงตาของชายหนุ่มไม่เคยละสายตาออกจากเซียร่าเลย ราวกับว่าเขาต้องการจับจ้องเธอทุกความเคลื่อนไหว

“ข้อตกลง?” โรแบร์โต้ถามออกมาทันที

“ใช่ ข้อตกลงที่จะเป็นประโยชน์กับเราทั้งคู่ ผมจะให้โอกาสคุณต่อและให้เวลาคุณอีกหกเดือน โดยไม่คิดดอกเบี้ยเพิ่มแม้แต่ดอลลาร์เดียว แถมยังลดหนี้จากสามล้านเหลือแค่สองล้าน" ฟรานเซสประกาศ

"จริงเหรอ? โอ้…ขอบคุณฟรานเซส..” โรแบร์โต้รีบพูดออกมาอย่างดีใจ ลืมสิ่งที่เขากังวลก่อนหน้าไปชั่วขณะ ฟรานเซสยกมือขึ้นเพื่อปิดปากเขา

“ถ้า…คุณให้เธอไปอยู่กับผมเป็นเวลาหกเดือน” เขาพูดและชี้ไปที่หญิงสาว

คำพูดประกาศิตนั้นราวกับฟ้าผ่า โรแบร์โต้ทรุดตัวลงด้วยสีหน้าเจ็บปวดราวกับถูกต่อยเข้าที่ท้องอีกสิบครั้ง "นั่น... เป็นไปไม่ได้! นี่คือลูกสาวของฉันคุณทำแบบนี้ไม่ได้ฟรานเซส!" เขาร้องไห้อีกครั้ง

ฮ่าๆ ชายชราคนนี้คิดว่าเขายังจะมีสิทธิ์อะไรมาต่อรองกับเขาอย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นเรื่องที่ตลกที่สุด

“อย่างที่ผมบอก ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็แค่ยิงคุณกับลูกทิ้งให้สิ้นเรื่องสิ้นราว ยังไงเงินแค่นั้นมันก็แค่เศษสำหรับผมอยู่แล้ว ลูกหนี้ตาย หนี้สูญ แต่ผมสะใจผมก็โอเค แต่คุณสิ โรแบร์โต้ คุณไม่ได้ตายคนเดียวผมไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น ยังไงก็จะส่งลูกสาวตามไปดูแลคุณด้วย...ดีไหม” หลังจากพูดประโยคยาวๆจบ ฟรานเซสก็คลี่ยิ้มส่งให้ลูกหนี้ของตนด้วยใบหน้าเมตตาราวกับพระเจ้ามาโปรด ทั้งที่จริงเขาคือปีศาจร้ายที่พร้อมจะทำลายทุกคน