ฉันรักนายมาเฟียตัวร้าย

เธอเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น ( อย่าแตะต้องผู้หญิงของฉัน ) #1

หนึ่งเดือนผ่านไป

เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนแล้วที่ฟรานเซสพาเธอมาที่วิลล่า หรือบ้านหลังนี้ เขามานอนกับเธอทุกคืนและมีเซ็กส์กับเธอ ตอนแรกหญิงสาวก็รู้สึกแปลกๆ ที่ต้องทำสิ่งเหล่านั้นกับเขา แต่มันก็กลายมาเป็นความเคยชินกับวันเวลาที่ผ่านไปโดยที่เขาไม่เคยใจร้ายกับเธอ เขาให้ทุกอย่างที่เธอต้องการและมากกว่านั้นเธอพบว่าตัวเองรอเขาอยู่ทุกวัน

ขณะนี้เป็นบ่ายวันอาทิตย์ เซียร่ารู้สึกเบื่อเลยตัดสินใจจะออกไปเดินเล่นที่สวนหลังวิลล่า วิลล่าของฟรานเซสมีขนาดใหญ่มาก เธอไม่เคยนับว่ามีทั้งหมดกี่ห้องแต่น่าจะมากกว่ายี่สิบห้องแน่นอน มีทั้งห้องดูหนังและมีห้องเล่นเกม แต่เธอไม่พบสิ่งใดที่เธอสนใจ หญิงสาวออกไปซื้อของหลายต่อหลายครั้ง จนตอนนี้ไม่มีอะไรที่เธออยากจะซื้ออีก นอกจากนี้การที่ฟรานเซสอาศัยอยู่ที่นี่คนเดียวก็ทำให้เธอรู้สึกหดหู่ใจเช่นกัน เขาอาศัยอยู่กับสาวใช้และบอดี้การ์ด อยู่บ้านคนเดียวแบบนี้เขาเป็นคนแบบไหนกันนะ?

หญิงสาวเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนถึงประตูหลังวิลล่าที่จะออกไปยังสวน เธอพลันหยุดนิ่ง เมื่อเห็น ชายร่างใหญ่สองคนยืนเฝ้าอยู่ข้างประตูราวกับทหารยามที่คอยเฝ้าระวังอันตราย แต่เธอกลับไม่แน่ใจว่าพวกเขาเฝ้าไม่ให้มีคนภายนอกเข้ามาวุ่นวาย หรือเฝ้าไม่ให้เธอออกไปกันแน่

หนึ่งในพวกเขาขยับตัว หญิงสาวเริ่มตระหนกเล็กน้อย เขาจะมาห้ามไม่ให้เธอออกไปหรือ แต่ต่อมาหญิงสาวก็พลันโล่งใจเมื่อเขาเพียงแค่ก้าวไปเปิดประตูให้เธอ ช่างเป็นคุกที่ดีจริงๆ เธอคิดและหัวเราะเบาๆกับตัวเอง“ขอบคุณค่ะ” เธอกล่าวอย่างสุภาพแล้วเดินออกจากประตูไป เธอต้องการที่จะออกจากตรงนี้แล้วไปที่สวนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ บอดี้การ์ดของฟรานเซสทำให้เธอตระหนก พวกเขาดูใจร้ายและน่ากลัวมากสำหรับเธอ!

สวนเป็นหนึ่งในสถานที่ที่ดีที่สุดของวิลล่าหลังนี้ สวนที่นี่ถูกจัดแต่งให้เป็นสไตล์อังกฤษ มีความเขียวชอุ่มชวนให้สบายใจและแฝงกลิ่นอายความหรูหราภายในเวลาเดียวกัน ด้านหนึ่งของสวนเต็มไปด้วยพุ่มกุหลาบ ขณะนี้เป็นฤดูใบไม้ผลิ ดอกกุหลาบจึงเบ่งบานอย่างสวยงาม กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้ล่องลอยมากับสายลม เธอชอบดมกลิ่นดอกไม้เพื่อความผ่อนคลาย ถัดจากพุ่มกุหลาบไปอีกไม่ไกล มีสระน้ำขนาดกลางที่ถูกจัดให้เป็นน้ำตกจำลอง ภายในสระน้ำนั้นเต็มไปด้วยปลาคาร์ปหลากหลายสี พวกมันว่ายวนไปมาในสระน้ำตกอย่างเพลิดเพลินช่างดูอิสระเสียจริง เซียร่าทรุดตัวลงบนม้านั่งเพื่อหาที่ทางให้ตัวเองได้เพลิดเพลินกับวิวธรรมชาติด้านหน้าของเธอ

ขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งทอดอารมณ์ไปกับภาพอันสวยงามตรงนั้น เธอก็ถูกทักโดยชายคนหนึ่ง

“สวัสดีค่ะ” เธอเงยหน้าขึ้นมองและทักทายเมื่อมีคนพูดกับเธอชายคนนั้นเป็นหนึ่งในบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างประตูก่อนหน้านี้ เขาเตี้ยกว่าฟรานเซสเล็กน้อย รูปร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ สำหรับเธอเขาดูหน้ากลัวกว่าฟรานเซสมาก เขาเข้ามาคุยกับเธอทำไม? เธอคิดอย่างไม่เข้าใจ

“ผมดาเรนคุณชื่ออะไร?” เขาพูดและส่งรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับเธอ

“อืม ... ฉันชื่อเซียร่า" เธอกล่าวตอบ

“นั่นเป็นชื่อที่เพราะและแปลกมาก มีความหมายอย่างไรหรือครับ?” เขาถาม

"อืม... เป็นชื่อภูเขาที่แด๊ดของฉันพบรักกับมัมของฉัน" เธอกล่าว

“นอกจากชื่อจะน่ารักแล้วยังมีความหมายเบื้องหลังด้วยสินะครับ คุณมาทำอะไรที่นี่คนเดียว?” ดาเรนยังคงถามต่อ เขาถือวิสาสะทรุดตัวนั่งลงบนม้านั่งข้างเธอ หญิงสาวขยับตัวออกเล็กน้อยด้วยความอึดอัด

“ฉันแค่ออกมาชื่นชมดอกไม้ ถ้ามันเป็นปัญหาฉันก็ขอตัวก่อน” เซียร่าเสนอก่อนทำท่าจะหยัดกายลุกขึ้น เธอเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ บางอย่างเกี่ยวกับเขาทำให้เธอรู้สึกไม่ถูกต้อง เทียบกับฟรานเซสแล้ว ถึงเขาจะน่ากลัวแต่เขาไม่เคยทำให้เธอไม่สบายใจ

“อย่าโง่ มันไม่ได้มีปัญหาอะไร” ดาเรนกล่าว เขาขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น ก่อนจะดึงต้นแขนให้เธอนั่งลงเหมือนเดิม เซียร่ารู้สึกกลัวและประหม่า หญิงสาวนั่งนิ่งตัวเกร็ง

“ผมชอบคุณเซียร่า คุณช่างสวยจริง ๆ” ดาเรนส่งรอยยิ้มน้อยๆ ให้กับหญิงสาว ก่อนจะเลื่อนมือจากต้นแขนไปยังเรือนผมสีดำขลับของเธอ เขาเริ่มไล้ปลายนิ้วไปตามเส้นผมของหญิงสาว

“...ขอบคุณค่ะ” เธอกล่าวพร้อมกับนั่งตัวแข็งทื่อเข้าไปอีก เมื่อถูกเขาสัมผัส

“น่าเสียดายที่มันสูญเปล่าไปกับสัตว์เดรัจฉานอย่างฟรานเซส” เขาหัวเราะ ดาเรนชักมือกลับจากเรือนผมของหญิงสาว ก่อนจะวางแขนพาดบนพนักพิง ราวกับโอบเซียร่าเอาไว้ทางอ้อม

“เขาไม่ได้แย่ขนาดนั้น เขาไม่ได้ใจร้ายอะไรกับฉัน” เธอพูดออกไปตามความจริง

"โอ้!…เธอล้อเล่นอยู่กับใครเนี่ย เธอเป็นแค่โสเภณีตัวน้อยของฟรานเซส ผมรู้ว่าทำไมเขาถึงพาคุณมาที่นี่” เขาพูด พลางเลื่อนสายตาลงจ้องไปที่หน้าอกของเธอ “ไม่ใช่เรื่องปกติของเขา เพราะเขาไม่เคยพาใครมาที่วิลล่าแห่งนี้ คุณคงเป็นคนพิเศษสุดๆ ทั่งน่ารักและเซ็กซี่...อืม เขามักจะมีรสนิยมที่ดีเสมอในเรื่องของผู้หญิง” ดาเรนกล่าวเสริม เขาส่งสายตามองไปทั่วเรือนร่างของหญิงสาวอย่างไม่ปิดบัง เซียร่ารู้สึกอึดอัดกับสายตาโลมเลียของดาเรนเป็นอย่างมาก เมื่อเธอเริ่มตั้งสติได้จึงตั้งใจจะลุกหนีไป

“เอ่อ... ฉันคิดว่าฉันจะกลับเข้าไปข้างใน ฟรานเซสไม่ชอบให้ฉันคุยกับคุณ” เธอพูดขึ้นเพื่อหาข้ออ้าง ความกลัวคืบคลานขึ้นมาที่กระดูกสันหลังของเธอ เธอต้องอยู่ให้ไกลจากผู้ชายคนนี้ให้ได้มากที่สุด ความรู้สึกที่เป็นมิตรที่เขามอบให้ตอนแรกหายไปและถูกแทนที่ด้วยความหื่นกระหาย เธอลุกขึ้น ในขณะที่ดาเรนยังคงนั่งนิ่งบนม้านั่งและมองดูเธอ