“ เดช กินโจ๊กกันไหม ดูสิ คนนั่งเยอะท่าทางจะอร่อย ” ผู้เป็นนายเอ่ยขึ้น บ่าวส่ายหน้าดิก
“ คุณท่านครับ ดูหน้าคนทำสิ ยังเด็กทั้งสองคนเลยน่ะ ผู้หญิงนั่นดูท่าน่าจะไม่เกินยี่สิบ ไอ้หัวเกรียนนั่นยังมัธยมอยู่เลยมั้ง ถึงจะตัวสูงก็เหอะ เด็กสมัยใหม่มันจะทำอร่อยสู้เจ้าเก่าได้ยังไงครับท่าน ” ท่านส่ายศีรษะ
“ แกนี่มันไม่ได้เรื่องจริง ๆ ไอ้เดช เที่ยวไปตัดสินโน่นนี่จากทัศนคติบ้าบอ ไปยึดติดอะไรเก่า ๆ อย่างนั้นได้ยังไง ดูอย่างแกกับฉันสิ ฉันอายุมากกว่าแกแต่ยังดูหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวกว่าแกอีก คนเรามันตัดสินกันจากภายนอกไม่ได้ ไป ลองไปนั่งชิมกัน เห็นไหม มีน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋กับเต้าฮวยน้ำขิงด้วย ”
ดังนั้นสองหนุ่มใหญ่วัยดึกจึงพากันเดินไปนั่งโต๊ะด้านซ้ายมุมสุดของร้าน เด็กหนุ่มรีบเดินเข้ามาถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ ลุงกินไรดีครับ ” ท่านอลังการยิ้มตอบแล้วสั่ง
