มาถึงตอนนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเธอเปิดใจถึงความรู้สึกที่มีมากขึ้น นั่นทำให้เขาเห็นใจและสงสารเมื่อได้ฟังจากปากเจ้าตัวจริง ๆ มากกว่าที่เขาเคยใช้ให้คนไปสืบเรื่องราวของเธอมาเมื่อคราวที่เธอหายหน้าไป
เขาดึงเธอเข้ามากอด กอดแนบแน่นคล้ายอยากจะซึมซับความเหนื่อยล้าและภาระที่เธอแบกมันมาทั้งชีวิตเอาไว้บ้าง
“ ต่อไปไม่ต้องเหนื่อยแล้วนะคะ พี่จะดูแลหนูเอง ”
เธอกอดตอบ ขอบตามันร้อนผ่าวอย่างบอกไม่ถูก ไออุ่นจากเขามันเยียวยาความทุกข์โศกทั้งหมดทั้งมวลให้เธอได้จริง ๆ
ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็ไม่กลัวแล้ว เพราะวันนี้มันคุ้มค่าเหลือเกินแล้วที่ได้มีเขาแบบนี้ เธอจะซึมซับมันไว้ในความทรงจำให้ได้มากที่สุด
“ ขอบคุณพี่หมอมากนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ”
ไม่มีบทสนทนาอะไรหลังจากนั้น นอกจากกอดกันอยู่เนิ่นนาน
หลังจากนั้นเขาขับรถพาเธอกลับไปที่บ้าน ก่อนเขาจะยืนยันว่าอยากจะเดินไปตลาดเช้ากับเธอด้วยกันสองคน
คุณหมอ
