“ ได้ค่ะพี่ ” เธอรับคำพี่เพลินแล้วรีบล้างมือล้างไม้ก่อนเข้าห้องไปตรวจตราเสื้อผ้าหน้าผมอีกครั้ง เมื่อพบว่าเรียบร้อยดีแล้วก็เดินขึ้นไปยังจุดหมายปลายทาง
มันคือห้องเดิมที่เธอเข้าไปกับเขาเมื่อสองวันที่แล้ว เป็นห้องส่วนตัวที่ไม่มีใครมายุ่ง ไม่มีใครมาเห็นแม้ว่าจะมีผนังด้านหน้าเป็นกระจก แต่ก็ติดกับเวทีโคโยตี้ที่สาว ๆ ก็เอาแต่ง่วนกับการแสดงอยู่เท่านั้น
ส่วนตัวขนาดนั้นหมายความว่าคนที่อยู่ในนั้นจะทำอะไรกันก็ได้...
หัวใจของเธอสั่นไหว เรือนกายวาบหวามไปหมด แค่เพียงคิดว่าจะโดนอะไรบ้าง
เธอเปิดประตูก่อนสาวเท้าเข้าไปในห้องด้วยสองขาอันสั่นเทา แต่พบเพียงความว่างเปล่า ในห้องไม่มีใครทั้งสิ้น
หญิงสาวหันรีหันขวางมองซ้ายขวา ก่อนจะถูกรวบกอดจากทางด้านหลังแล้วหอมฟอดใหญ่
“ อุ๊ย ! ” เธออุทานออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะถูกจับให้หันหลังไปพบคนมาขโมยกอด ที่เธอรู้อยู่แล้วว่าเป็นเขาตั้งแต่สัมผัสแรก
“ พี่หมอ ! ”
“ ก็พี่น่ะสิ
