บทที่ 13 เป็นตัวร้ายไม่รู้ตัว

1378 คำ

เสียงอ๊อดดังเตือนคราบสุดท้ายของวันนี้ ฉันกับเพื่อนตกลงกันจะไปดูพี่รุจกับเพื่อนซ้อมบาสที่สนาม เพราะพวกพี่เขาเป็นนักกีฬาบาสของสีแดง ส่วนฉันกับเพื่อนอยู่สีชมพู จะว่าจะทรยศสีก็ยอม ก็ใจมันอยู่สีแดงทำไงได้ (อิ อิ) หัวใจมันเรียกร้อง ฉันว่าจะเอาผ้าเย็นกับน้ำไปให้พี่รุจด้วย ไม่ลืมแนบโน๊ตเหมือนเดิม ฉันลงท้ายด้วยแว่นตาพร้อมรูปแมวเหมียว "พวกแกรีบๆหน่อยสิเดี๋ยวคนเยอะ เดี๋ยวไม่มีพื้นที่แทรกเข้าไปเชียร์ " ฉันเร่งเพื่อนๆเพราะกลัวจะไปช้า ขณะที่เดินใกล้จะถึงสนามบาส ฉันเห็นต้นเตยเดินมากับเพื่อน เหมือนกำลังจะไปที่สนามบาส สงสัยจะมาเชียร์พี่รุจ เหมือนกับกลุ่มฉัน ขณะที่เดินสวนต้นเตยกับเพื่อน พวกนั้นหันมามอง และแสยะยิ้มใส่ฉันกับเพื่อน "ต้นเตยนางเป็นอะไรมากรึเปล่า ดูนางทำสิ เหมือนพวกขาดความอบอุ่น" แพตตี้ทำท่าทางเหนื่อยหน่ายกับพฤติกรรมต้นเตย "สงสัยนางจะกันท่ายัยนิชา คนอะไรนิสัยไม่น่ารัก เหมือนตัว" ลูกอมพูดด้วย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม