ผมแข่งบาสเสร็จแล้วก็เข้ามาเก็บของในล็อคเกอร์ เพื่อนๆผมเก็บของและออกไปรอข้างนอก วันนี้นัดกับเพื่อนๆในทีมจะไปฉลองแชมป์กัน
"พี่รุจคะ นิชามีของจะให้พี่รุจค่ะ พี่รุจช่วยรับไว้หน่อยได้ไหมคะ" ผมหันไปมองตามเสียงหวานๆที่เอ่ยเรียก หัวใจผมแทบหยุดเต้นที่เห็นน้องนิชายืนอยู่ตรงหน้า เป็นครั้งแรกที่นิชาเดินเข้ามาหาและพูดคุย ปกติเวลาเธอเอาของมาให้ จะแอบเอามาวางไว้ตอนที่ผมไม่อยู่ทุกที
"นิชาดีใจกับพี่รุจด้วยนะคะที่ได้แชมป์ นิชาเอาผ้าซับเหงื่อกับกระบอกน้ำมาให้พี่รุจค่ะ จะได้ดื่มให้หายเหนื่อย และก็ซับเหงื่อด้วย ไม่ว่าพี่จะชอบมันรึเปล่า" น้องยื่นของมาให้และพร้อมยิ้มหวานๆมามันคือกำลังใจสำคัญ ผมไม่อาจละสายตาจากน้องได้เลย ใจมันฟูล่องลอยไปหมด
"ขอบคุณครับ อะไรที่นิชาเอามาให้พี่ชอบทั้งนั้นแหละ นิชาก็เก่งนะวันนี้ พี่ไม่เคยนิชาในโหมดนี้เลยนี้เลย นิชารู้ตัวไหมว่าวันนี้นิชาสวยมาก สวยจนพี่ไม่อาจละสายตาไปจากนิชาได้เลย"
