เสียงอื้ออึงดังรอบสนามกีฬาของโรงเรียน เสียงโห่ร้อง อู้ฮู ว๊าว อู๊ สุดยอดเลยอะ เสียงของนักเรียนชายหลายคนดังขึ้นพร้อมกันทั้งสนาม
"ใครวะ ไม่เคยเห็น"
"โคตรสวยเลยวะ"
"คนหรือนางฟ้า วะ"
"แกเคยเห็นปะ รุ่นน้องปะวะ"
"คนที่ถือป้ายโรงเรียนแม่งโครตสวยเลย ชื่อไรวะ"
เสียงเพื่อนผู้ชาย และรุ่นน้องผู้ชาย ดังมาไม่ขาด ผมกำลังเตรียมตัวสำหรับจะไปลงแข่งบาส ผมหันไปดูตามเสียงเห็นนิชาเดินถือป้ายโรงเรียนเข้ามา ในสนาม ผมยืนตะลึงมองตาค้าง ตกอยู่ในภวังค์ วันนี้น้องสวยมาก ปกติน้องสวยอยู่แล้วในสายตาผม วันนี้นิชาสวยหวานยังกะนางฟ้า น้องมาในชุดไทยจักพรรดิ์สไบเฉียงสีชมพูหวานๆ ผมรวบตึงมีเครื่องประดับสวยงาม วันนี้นิชาแต่งหน้าหวานฉ่ำถือป้ายเดินยิ้มหวานเข้ามาในสนาม ผมไม่คิดว่านิชาจะมาทำอะไรแบบนี้ เพราะคิดว่านืชาเป็นค่อนข้างเก็บตัว และดูขี้อายมาก วันนี้ผมได้เห็นนิชาในอีกมุม
"ไอ้รุจ น้องคนที่ถือป้ายแกว่าหน้าคุ้นไหมวะ น้องโค
