“เพลงขวัญ!!!”
“จะเรียกเสียงดังทำไม ฮือ ๆๆ บอกมาไปตรวจเลือดครั้งล่าสุดเมื่อไหร่”
“What!”
“ไม่ ว็อทไม่เวิ้ดอะไรทั้งนั้นแหละมีแค่เวรอย่างเดียว! ตอบมาสักทีตกลงรู้ไหมว่าใช้เวลาฟักตัวกี่เดือนแล้วคุณตรวจเลือดครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ ฮือ~ ทำไมสัญญาณโทรศัพท์มันห่วยแบบนี้นะ!” ฉันรุกรี้รุกรนอยู่ไม่สุขเพราะกลัวมาก กลัวจริง ๆ ยิ่งกว่าการเสียตัวที่กำลังเสียใจน้ำตาไหลไม่หยุดก็กลัวติดโรคนี่ล่ะ ฉันยังเรียนไม่จบยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนของพ่อแม่พี่ป้าน้าอาปู่ย่าตายายเลยนะ
“ฉันไม่ได้ปล้ำเธอ” เขามองหน้าฉันนิ่ง อันที่จริงก็ไม่นิ่งหรอกแค่ทำเสียงนิ่งแต่แววตาเขากำลังโกรธ
“ไม่ได้ปล้ำบ้าบออะไร ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องรับผิดชอบแต่ทำแล้วก็ต้องกล้ายอมรับสิ!” ต่อให้เขาอยากรับผิดชอบฉันก็ไม่รับความหวังดีนั้นแน่นอน ใครจะบ้าเอาล่ะเจอหน้าแต่ละครั้งไม่เคยเห็นควงผู้หญิงซ้ำหน้าเลยสักคน
“ร่างกายเธอผิดปกติรึไง ของฉันให
