"เพราะเฮียจะไม่ไปส่ง"
"กลับเองได้" รีบปล่อยมือออกจากแขนเฮียก่อนที่อีกคนจะยกไหล่ขึ้นเห็นแล้วมันไส้ไม่น้อย ก็ไม่ได้ง้ออยู่แล้วไม่ไปส่งก็กลับเองได้...
"บัวลอยวางอยู่โต๊ะกลางโซฟาไปหยิบเองนะ" หันมาเอ่ยบอกก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำออกมากระดกดื่ม ฉันเหลือบมองเขาครู่หนึ่งแล้วเดินเข้าไปในห้องหยิบบัวลอยที่แม่ทำมาฝากจากนั้นก็เตรียมจะหมุนตัวเดินออกมาเป็นต้องชะงักเมื่อโทรศัพท์ในมือสั่นไม่หยุดจำต้องหยิบขึ้นมาดูข้อความที่เดซี่ส่งมา
#ข้อความ
เดซี่ : มึงอยู่ห้องเฮียเกมส์ใช่ปะ?
พริ้ง : อืม กูมาเอาบัวลอยพอดีแม่ฝากมาให้เดี๋ยวก็กลับแล้ว
เดซี่ : เดี๋ยว! มึงช่วยอยู่ห้องเฮียเกมส์อีกสักพักได้ไหม
เพราะเป็นเดซี่จึงไม่ต้องเดาให้ปวดหัวทำไมมันถึงขอให้ฉันอยู่ห้องเฮียเกมส์ต่อ ถ้าไม่ใช่เรื่องใต้สะดือ
เดซี่ : ช่วยกูหน่อยพริ้ง กูจะได้หยุดจินตนาการสักที
แล้วฉันต้องตอบยังไงถ้าเพื่อนมันจะขอร้องกันขนาด
