บทที่14
เอาใจคนป่วยNc
กลับมาถึงโรงแรมผมก็รีบเข้ามาดูคนป่วยในห้องเธอนอนหลับในชุดนอนผ้าซาตินส่วนเว้าส่วนโค้งงดงามเหมือนรูปปั้นจับตัวเธอดูนอกจากตัวไม่ร้อนแล้วเธอยังขยับตัวจนเผยให้เห็นสรีระทรวดทรงองเอวที่น่าจับน่ากอด ผมปลดเปลื้องเสื้อผ้าเพื่อเข้าไปอาบน้ำ ออกมาอีกทีก็รีบคลานขึ้นไปบนเตียงเพื่อสวมกอดเธอจากด้านหลัง
"อืออ กลับมาแล้วหรือคะ" ทิชาลืมตาขึ้นมามองคนตัวสูงที่เฝ้าหอมหัวเธอเหมือนเด็กน้อยขาดความอบอุ่น
"ครับ ทิชาดีขึ้นบ้างไหมยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า"
"ไม่ปวดหัวแล้วค่ะ" ทิชาหันมาสวมกอดเธอซุกใบหน้าที่กลางอกแกร่ง "คิดถึงจังเลยค่ะ"
"อ้อนแบบนี้ผมจะแย่เอานะครับ"
"งือออ ทิชาเปล่านะคะ คุณกัปตันนั่นแหละที่ชอบหื่นใส่ทิชา"
ผมพลิกตัวขึ้นมาคร่อมร่างของเธอไว้มือนึงลูบหัวส่วนปากหวานๆถูกผมเม้มปากล่างแล้วปล่อยทำซ้ำๆอยู่แบบนี้จนเธอหลับตาปี๋ ยัยตัวแสบชอบยั่วมันน่านัก
"ฮะๆๆ ทิชาป่วยอยู่นะคะคุณกัปตัน"
