EPISODE07 แล้วก็ไม่รอด

1477 คำ

สามวันต่อมา ฉันกับยักษ์ต่างแยกย้ายไปจัดการกับโพรเจกต์ของกลุ่ม มันเป็นช่วงที่เหน็ดเหนื่อยและปวดหัวมาก บางคืนกลับดึก บางวันกลับเช้า ถ้ากลับดึกยักษ์จะแวะไปรับฉัน ถึงจะอยู่คนละทางเขาก็ยังฝืนมารับ ซึ่งฉันเกรงใจและเป็นห่วงเขา ครืด ครืด ครืด (ของรัก) “ค่า” (ที่รักเค้าสั่งข้าวไปให้เธอแล้วนะ คืนนี้เค้าว่าจะลากยาวเอาให้เสร็จ) “อ่อ ได้ ๆ” (มันเหลืออีกไม่เยอะแล้วไง) “เค้าเข้าใจแล้ว” (แล้วเธอคืนนี้ยังไง จะให้เค้าแวะไปรับเธอมาค้างที่นี่ไหม) “เค้าอาจจะค้างที่นี่ เธอไม่ต้องขับมารับเค้านะ บ้านตาลอยู่ห่างจากบ้านพตมาก เค้าเป็นห่วงเธอ” (เอางั้น?) “อื้ม เดี๋ยวเช้าเค้าให้เจฟไปส่งที่บ้านพตนะหรือถ้ามีอะไรเปลี่ยนแปลงเค้าจะบอกเธอ โอเคไหมคะ” (เค้าคิดถึงเธอที่รัก อยากนอนกอดเธอจนเช้าไปเลยแบบไม่ต้องห่วงเรื่องงาน จบโพรเจกต์แล้วเราไปเที่ยวต่างจังหวัดกันสักอาทิตย์นะครับ) “ได้เลย” ฉันก็มีเรื่องจะพูดกับเขา (เพ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม