ของรักของยักษ์ 3 ฉันจะทำให้เธอรักฉัน
601 คำ
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงฉันเดินมาเปิดประตูให้ยักษ์ เขามาพร้อมข้าวสองกล่องแล้วก็น้ำผลไม้ปั่น “ไปซื้อที่ไหนมา”
“ข้างมอเรา ร้านที่เธอชอบกินบ่อย ๆ”
“โห ไปไกลขนาดนั้นเลย แถวนี้ก็มีไหม”
“ก็มันร้านที่เธอชอบ เดตครั้งแรกก็อยากให้ประทับใจ”
“เดตอะไร กินข้าวในห้อง”
“อืม ก็เดตไหม ไม่นับเหล้าเมื่อคืนก็เท่ากับว่าเรากินข้าวด้วยกันครั้งแรก” อือ อยากพูดอะไรก็เรื่องของเขาเถอะ
“ได้น้ำอะไรมา”
“น้ำผลไม้ที่เธอชอบดื่มไง ผลไม้รวม”
“รู้มาก”
“ก็เพราะชอบมาก ๆ ถึงได้รู้เรื่องของเธอ”
“เหมือนโรคจิตเลยยักษ์ ฉันไม่คิดว่าจะมีคนรู้เรื่องของฉันขนาดนี้”
“ฉันรู้ทุกอย่างที่เป็นเรื่องของเธอ”
“งั้นก็รู้ว่าฉันรักไทม์”
“ไม่รู้ได้ยังไง สายตาเธอมันฟ้องทุกอย่าง”
“นั่นสิ”
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง
“ใครมา” เออ ฉันก็สงสัยเหมือนยักษ์
“ไม่ได้นัดใครไว้นะ” ยักษ์อยู่ในห้องแบบนี้ฉันจะกล้านัดใครล่ะ
ครืด ครืด (ไทม์)
“ไม่ใช่ว่าเป็นไอ้ไทม์ที่อยู่หน้าห้องนะ” ยักษ์ชะโงกหน้ามาดูหน้าจอโทรศัพท์ฉัน
“ชู่ว์ เงียบก่อน” ฉันเดาว่าอาจจะใช่แบบที่ยักษ์พูดเพราะไทม์โทรเข้ามาหลายสาย แต่ว่าฉันไม่ได้กดรับและไม่ได้ติดต่อกลับไป ฉันสั่งให้ยักษ์เงียบ จากนั้นกดรับสายของไทม์ “ว่าไง”
(เปิดประตูห้องให้หน่อย)
“รักไม่อยู่ห้อง”
(ไม่อยู่ห้องได้ไง แอร์เปิดอยู่)
“รักไม่อยากคุยกับไทม์”
(รัก รักฟังไทม์นะเราต้องคุยกัน ไทม์ก็ไม่ได้อยากให้ทุกอย่างลงเอยแบบนี้)
“...”
(เปิดประตูให้ไทม์หน่อย ไทม์อยากคุยกับรัก)
“อืม” ฉันกดวางสายแล้วหันมองหน้ายักษ์ ด้วยนิสัยของไทม์ถ้าไม่ตอบตกลงไทม์ก็จะยืนอยู่แบบนั้น
“เฮ้ย เธออืมได้ไง ยักษ์อยู่ในห้องรักคิดอะไรอยู่ ไหนบอกห้ามยักษ์ทะเลาะกับมัน นี่ตั้งใจจะทำอะไร” ยักษ์ได้ยินเพราะเขาแนบหูฟังอยู่ข้าง ๆ
“ยักษ์เข้าไปแอบในห้องนอนก่อนได้ไหม”
“เดตแรกของฉัน” เขาทำหน้าบึ้ง
“นะ รักอยากคุยให้จบ ไม่คุยไทม์ก็ไม่ไปหรอก เคลียร์ให้จบไปเลย ไม่อยากเคลียร์หลังจากที่ไทม์แต่งงานแล้ว”
“มีอะไรต้องคุย”
“ยักษ์...”
“คืนนี้นอนด้วยไหม”
“ยักษ์นี่ไม่ใช่เวลา”
“งั้นไม่ไป เธอก็ไปเปิดประตูเลย ดีเหมือนกัน รีบไปเปิดสิมันกดใหญ่แล้ว” นั่นไง มันเชื่อฟังฉันซะที่ไหน
“ยักษ์อย่าเพิ่งงอแง”
“ไม่อยากให้งอแงก็ตอบตกลงสิ”
“ก็ได้ เข้าไปหลบก่อนเร็ว” ฉันรีบลากยักษ์เดินมาที่ห้องนอน ยัดเขาไว้ในห้องนอนกำลังจะปิดประตูแต่ว่ายักษ์รีบเอามือดันไว้ “บอกว่าอย่าเพิ่งงอแงไง”
“ข้าวเราอะ”
“เดี๋ยวเก็บไว้ให้ ขอเคลียร์แป๊บเดียว”
“แป๊บเดียวนะ”
“อืม แป๊บเดียวจริง ๆ”
“หอมแก้มก่อน”
“ยักษ์”
“หอมแก้มก่อน”
“เฮ้อ” ฉันเขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อหอมแก้มของยักษ์ให้จบ ๆ ไป หอมแก้มยักษ์แล้วฉันก็รีบปิดประตูห้องนอน เดินมาเก็บข้าวกล่องเข้าตู้ทั้งสองกล่อง จากนั้นเดินมาหน้าประตูห้อง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเปิดประตู ไทม์มองหน้าฉันด้วยสีหน้ารู้สึกผิด ฉันจึงถอยหลังกลับ ไทม์เดินเข้ามาในห้อง ปิดประตูลง
- ผู้เขียน
