ขัดขวาง
1103 คำ
ทิชา..........
สามวันก่อนหน้านี้...............
"ป้ากับลุงต้องเดินทางไปทำธุระต่างประเทศซึ่งคงจะไปเกือบอาทิตย์เพราะต้องไปเจรจาเกี่ยวกับธุรกิจ ป้าเลยอยากฝากทิชาดูแลพี่นายเป็นหูเป็นตาให้ป้าหน่อยเพราะอีกไม่กี่วันพี่เราเค้าจะจัดงานวันเกิดที่บ้านและป้าเชื่อว่าตานายต้องพาผู้หญิงมานอนด้วยที่บ้านอย่างแน่นอนหลังจากปาร์ตี้เสร็จ"
"พาผู้หญิงมานอนเหรอคะ"
"ใช่สิจ้ะ ป้าน่ะรู้จักนิสัยลูกชายป้าดี ป้าเลยอยากให้ทิชาทำยังไงก็ได้อย่าให้ผู้หญิงคนไหนเข้ามานอนที่นี่หรือเข้าไปในห้องนอนตานาย ทิชาทำได้มั้ยลูก^^"
"เอ่อ..คือ...แต่ว่า...พี่นายเค้าเกลียดขี้หน้าทิชายังกะอะไรคุณป้าก็รู้นี่คะแล้วทิชาจะไปห้ามอะไรพี่นายได้คะถ้าพี่นายเค้าจะพาผู้หญิงเข้ามานอนในบ้าน>กลับมาที่ปัจจุบัน....
เธอมองดูสองคนที่ทั้งโอบทั้งกอดคุยกันกะหนุงกะหนิงกำลังจะเดินเข้าบ้านซึ่งเธอก็ไม่รีรอหรือคิดอะไรอีก เธอรีบวิ่งนำหน้าไปสองคนนั้นจนถึงประตูทางเข้าในตัวบ้าน เธอยืนขวางกางมือไว้ไม่ยอมให้ทั้งสองคนเข้าไปง่ายๆ
"ทำไรของเธอวะ ถอยไปฉันจะเข้าบ้าน"
"พี่นายเข้าได้คนเดียวส่วนคนอื่น..ห้ามเข้าค่ะ" เธอบอกอย่างชัดเจนซึ่งๆ หน้าเพื่อให้ยัยผู้หญิงที่ชื่อนิ่มรู้ตัวว่าไม่สามารถเข้าไปข้างในบ้านได้
"นี่มันบ้านฉัน เธอมีสิทธิ์อะไรมาห้ามไม่ให้คนนั้นคนนี้เข้าบ้านวะ ห๊ะ!!! " พี่เจ้านายเริ่มหัวเสียอารมณ์ไม่ดีแต่เธอก็ทำใจดีสู้เสือยืนยันไม่ยอมท่าเดียว
"ทำไมจะไม่มีคะ เพราะป้าอนงค์แม่พี่นายมอบหมายให้ทิชาคอยดูแลความเรียบร้อยในขณะที่ท่านไม่อยู่"
"แม่ฉันน่ะนะบอกให้เธอทำแบบนี้"
"อื้ม..ใช่ค่ะ"
"อย่ามาโกหกยัยเด็กเลี้ยงแกะ"
"ไม่เชื่อก็ลองโทรไปถามสิคะ ค่าโทรศัพท์คงไม่แพงมากเท่าไหร่หรอกมั้งคะอเมริกาแค่นี้เอง^^"
"อย่ามาท้า"
"เปล่าท้าค่ะ พูดเรื่องจริง^^" เธอรู้ว่าตอนนี้เขาคงจะเกลียดเธอมากขึ้นกว่าเดิมแต่เธอไม่มีทางเลือกและเธอไม่มีทางยอมให้เขาพาผู้หญิงคนนี้หรือคนไหนๆ เข้าไปในบ้านเข้าไปในห้องนอนของเขาอย่างแน่นอน พี่เจ้านายหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดโทรไปหาใครซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ค่ะว่าโทรไปหาป้าอนงค์แน่นอนแต่....
"ฮัลโหล เออ จัดห้องไว้ให้ห้องนึงอีกครึ่งชั่วโมงฉันจะไปถึง เออแล้วก็เตรียมไวน์แดงสองขวดกับแก้วสองใบ อืมแค่นี้" พอวางสายพี่เจ้านายก็เงยหน้ามองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ย
"คิดว่ามีแม่ฉันคอยให้ท้ายแล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอวะ เอาล่ะอยากทำอะไรก็เชิญเพราะคืนนี้ฉันจะไปนอนโรงแรม" พูดจบพี่เจ้านายก็จูงมือผู้หญิงข้างกายหันหลังกลับออกไป เธอก็ทำได้แค่ยืนอึ้งเป็นใบ้รับประทานอยู่ตรงหน้าประตู
^
- ผู้เขียน
