3ปีต่อมา
เจ้านาย....
"แม่จะไปไหนแต่เช้าครับ"
"ไปสนามบิน"
"ไปสนามบิน?? ไปทำไม"
"ไปรับหนูทิชา"
"ทิชา...เอ่ออทิชากลับมาเหรอครับ"
"ใช่ ทำไมจะไปรับน้องกับแม่ไหม ไม่ได้เจอกันมาตั้งสามปี"
"ผมไม่ไปแม่ไปเถอะ"
"ไม่คิดถึงน้องเหรอ"
"จะคิดถึงทำไมครับ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน"
"อืมนั่นสินะ นายไม่ได้เป็นอะไรกับน้องนี่นาจะคิดถึงทำไม งั้นแม่ไปก่อนนะ"
"ครับ ขับรถดีๆ นะครับ"
สองชั่วโมงต่อมา....
เขานั่งอยู่ตรงห้องรับแขกหยิบแล็ปท็อปมานั่งทำงานไปกินกาแฟไป วันนี้เป็นวันเสาร์ทำให้เขาไม่ต้องเข้าบริษัท เขาลืมบอกไปใช่ไหมว่าตอนนี้เขาเปิดบริษัทเป็นของตัวเองเกี่ยวกับการนำเข้าและส่งออกอะไหล่รถยนต์ซึ่งกิจการก็ไปได้ดี สักพักเขาก็ได้ยินเสียงพูดคุยหัวเราะของใครบางคนดังเข้ามาทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นมาเจ้าของเสียงหัวเราะนั้น จะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่คนที่แม่เขาเพิ่งไปรับมาจากสนามบิน อันที่จริงน่าจะมาเองได้นะไม่เห็นจ
