ทิชา....
"ทำไมพักนี้ไม่ไปเที่ยวบ้านป้าเลยล่ะลูกหื้มมม ไม่คิดถึงพี่นายเหรอ" ป้าอนงค์เอามือลูบผมเธออย่างรักและเอ็นดูก่อนจะพูดชื่อคนที่เธอพยายามจะลืมมาตลอดเกือบหนึ่งเดือน
"ถ้าทิชาบอกว่าไม่คิดถึงป้าอนงค์จะเชื่อไหมคะ"
"ไม่เชื่อจ้ะ^^"
นั่นสินะ ใครจะไปเชื่อกันล่ะว่าคนอย่างเธอจะเลิกคิดถึงเลิกรักพี่เจ้านายได้ แต่เธอต้องทำให้ได้แม้จะยากมากมายสักแค่ไหนแม้จะต้องใช้เวลานานแค่ไหนเธอก็ต้องทำให้ได้ จะกี่วันกี่เดือนหรือกี่สิบปีเธอต้องลืมและเลิกรักเขาให้ได้ เธอต้องทำให้ได้นะทิชา เธอพูดกับตัวเองในห้วงความคิด
"วันนี้ป้าทำไข่พะโล้ของโปรดทิชาด้วยนะลูก ไปทานเป็นเพื่อนป้านะลูกนะ ป้าทานข้าวคนเดียวมันเหงา"
"อ้าวแล้วคุณลุงกับ..เอ่ออกับพี่เจ้านายล่ะคะไม่มีใครอยู่เป็นบ้านทานอาหารเป็นเพื่อนคุณป้าเลยเหรอคะ"
"ไม่มีใครอยู่เลยลูก คุณลุงก็ไปตีกอล์ฟกับเพื่อนๆ นักธุรกิจของเขาน่ะ ส่วนตานาย เฮ้อออ ป้าไม่อยากพูดถึงเลยนะรา
