“มีอะไรก็รีบพูดมา” เหยี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาจนนับเองยังขนลุกไปกับน้ำเสียงและแววตาของเขา ส่วนสายน้ำที่ยืนอยู่อีกมุมนึงก็แทบจะยืนไม่ติดเพราะท่าทางเฉยชาของเขาที่ไม่เคยมีต่อเธอแต่ครั้งนี้มันต่างไป
...เขาแสดงออกได้ชัดเจนว่าไม่อยากคุยกับเธอ
“ฉันขอคุยกับเขาสองคน ...น้ำอยากคุยกับเหยี่ยวตามลำพังนะคะ” นับขมวดคิ้วแน่นแล้วยืนมองหน้าสายน้ำนิ่งๆ เธอโกรธจนแทบจะวิ่งไปกระชากหัวสายน้ำมาตบให้สมกับอารมณ์หงุดหงิดในใจ
“มีอะไรก็พูดตรงนี้เลย ผมต้องรีบพาแฟนไปทานข้าวนี่ก็เลยเวลามานานมากแล้ว” สายน้ำกำมือแน่นก่อนจะมองนับด้วยสายตาเคียดแค้น
“เรื่องวันนั้นน้ำอธิบายได้นะคะ ...เขาเป็นคู่หมั้นของเด็กนี่และเราสองคนก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันนะคะ” นับกรอกตามองบนก่อนจะเบะปากให้กับการโกหกหน้าด้านๆของยัยป้านี่
แถมยังโบ้ยความผิดมาลงที่เธออีกต่างหาก
“เขาเป็นพี่น้องกันครับและผมไม่ได้โง่ ...ไปกินข้าวกันเถอะ” เหยี่ยวจ้องลงไปที
