หญิงสาวในชุดเดรสรัดรูปสีแดงอิฐเดินหิ้วถุงกระดาษหลายใบขึ้นไปยังบริษัทของสามีในนาม แม้จะเขินอายเล็กน้อยที่แต่งตัวต่างจากเดิมแต่ก็อดภูมิใจไม่ได้ที่ถูกมองอย่างชื่นชม
วาทินออกมาต้อนรับพรนับพันที่หน้าลิฟต์ เขามองเธอด้วยสายตาที่ชื่นชมจนเธอหน้าแดงเรื่อ ก่อนที่จะรีบช่วยถือของในมือด้วยความนอบน้อม เพราะอย่างน้อยเธอก็เป็นภรรยาของเจ้านายแม้เขาจะไม่ได้รักใคร่เธอก็ตามที
“คุณวาทินเอาไปแบบนี้แบ่งคนอื่นๆ ทานนะคะลูกชิ้นจากโรงงานของเค้กเอง แม่บ้านนึ่งมาให้เรียบร้อยแล้วและมีน้ำจิ้มสูตรเด็ดด้วยนะคะ” เธอพูดอย่างเป็นกันเองแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ถือไว้เองหนึ่งถุงแล้วยื่นที่เหลือให้เขา
“ขอบคุณมากครับ” วาทินยิ้มรับน้ำใจของเธออย่างสุภาพ แล้วเดินนำเธอไปยังห้องทำงานของภัสกร
ประตูห้องทำงานของภัสกรถูกเคาะขึ้นมาโดนวาทิน ประธานหนุ่มมองดูนาฬิกาข้อมือแล้วยกยิ้มอย่างพอใจเวลานี้คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากภรรยาในนามของตน
“เข
