Chapter -Seven-
1562 คำ
ตะวันสะบัดหน้าไปมา เธอเสียวจนเธอต้องการระเบิดบางอย่างออกมา สองแขนของเธอกางออกจับปลอกหมอนที่ตัวเองหนุนอยู่ เสียงครางของคีนดังออกมาให้ได้ยินไม่ขาด
“ตะวัน เธอ ปลด ปล่อย ออกมาได้...” คีน เอ่ยบอก เมื่อเขารู้ดีว่าตะวันเป็นอะไร แต่สำหรับเขาไม่ง่ายอย่างแบบเธอ คีนยังคงกระแทกใส่เธออย่างบ้าคลั่ง ปล่อยเวลาให้ผ่านไป
“กรี๊ดดดดด...”
“ซี๊ดดดดด...” สองเสียงที่ครางออกมา แต่ต่างภาวะ เมื่อตะวันระเบิดปลดปล่อยธารน้ำของตัวเองออกมา เมื่อเธอไม่อาจทนต่อแรงกระแทกของคีนได้อีกต่อไป แต่สำหรับคีน ยามที่ตะวันขึ้นสู่จุดสูงสุดเธอตอดรัดเขามากขึ้นในช่วงวินาทีสั้นๆ แต่เขารู้สึกดีอย่างเหลือเชื่อ จากที่คับแคบ ตอดรัด กลายเป็นเธอตอดรัดเขายกกำลังสองในที่คับแคบ
ตะวันสงบนิ่งลงเล็ก แต่ร่างกายเธอยังคงขับเคลื่อน ขึ้น ลง ขึ้น ลง ไปเรื่อยๆ เมื่อคีนยังคงไปต่อ แต่เขาลดแรงลง ให้ตะวันได้หายใจบ้าง
“พะ พอ แล้ว...” ตะวันร้องออกมา ทั้งๆที่ยังหอบหายใจไปด้วย
“เปลี่ยนท่าดีกว่า...” คีนหยุดและปล่อยขาทั้งสองของเธอ เขาไม่ติดใจกับ คำพูดก่อนหน้านี้ ก็เธอยังไม่เคย คงไม่เข้าใจว่าผู้ชายถ้าเขายังไม่ปลดปล่อย นั่นคือผู้ชายยังไปไม่ถึงจุดสูงสุด
ตะวันเบิกตากว้างมากขึ้น เมื่อเธอพลาดครั้งใหญ่ ที่คิดว่าตัวเองจะคุมเกมนี้ได้ คีนต่างหากที่ควบคุมทุกอย่าง เขาถอยออกจากเธอทำให้ร่องสาวมีธารน้ำไหลออกมาถึงไม่มากแต่ก็ทำให้ตะวันรู้สึกถึงมันได้ แต่คีนทำในสิ่งที่ที่ทำให้เธอต้องหน้าแดงจัดขึ้น เมื่อเขาไม่ยอมปล่อยให้เธอปกป้อง ปิดบังร่องสาวจากสายตาเขา แต่เขากลับถอยลงต่ำ ซุกใบหน้าปล่อยลิ้นร้าย โลมเลียร่องสาวของเธอ
“อ้า...อื้อ....สะ เสียว...” ตะวันครางออกมา กับสิ่งที่ต้องเจอและได้รับอีกครั้ง ดี ดี มันจะมีคำไหนที่มากกว่านี้มั้ย
คีนยิ้มออกมา เพราะที่เขาต้องทำแบบนี้เขาไม่อยากให้ตะวันตื่นอีกครั้ง กับธารน้ำของเธอที่มีเลือดของสาวบริสุทธิ์ เขายินดีรับมันไว้ แต่เธอก็รสชาติชะมัด คีนหลงมัวเมาแต่ธารน้ำของเธอ มองข้ามสิ่งที่เด่นชัดคือ กลีบสาวเปลี่ยนไป เพราะตอนนี้มันแดงและบวมขึ้น แต่เขาไม่อาจสงสารเธอแล้วปล่อยให้ตัวค้างคาแบบนี้ แต่จะให้เขาปลดปล่อยความต้องการไปง่ายๆ ก็ไม่ใช่ คีน ชอว์น เขาแหกกฎ ถ้าเขาต้องโดนพ่อด่า ก็ต้องขอจัดหนักจัดเต็มกับตัวต้นเหตุให้มันคุ้มค่า
“อ๊ะ!” ตะวันร้องออกมาอย่างขัดใจ เมื่อคีนผละใบหน้าออกมาจากร่องสาวของเธอ ที่เธอกำลังหลงเพลิดเพลินกับการปรนนิบัติแบบนั้นอีกครั้ง เขาจับตัวเธอพลิกให้นอนคว่ำ เขายกสะโพกของเธอขึ้น เขาขยับไปอยู่ด้านหลังของเธอ เขากำลังจะทำอะไร “อ๊ะ...” คีนไม่ปล่อยให้ตะวันต้องสงสัยนาน เขาเข้ากลับร่องสาวอีกครั้งอย่างรวดเร็วจากด้านหลังเธอ “เจ็บ!” ตะวันร้องบอกอีกครั้ง เธอเจ็บจริงๆ ถึงครั้งนี้จะเร็วกว่าครั้งแรกก็ตามที
“ไม่นานนักหรอก...” คีนตอบกลับสั้นๆ
เพี๊ยะ! ตะวันสะดุ้ง เมื่อคีนฟาดฝ่ามือที่สะโพกด้านข้างของเธอ และเขาทำให้เธอเจ็บอีกแล้ว
“พอ แล้ว”
“เธอนี้มันเห็นแก่ตัวชะมัด ตอบแทนกับสิ่งที่ฉันทำให้เธอบ้างสิ” คีนพูดพร้อมกับลูบไล้มือทั้งสองข้างบนสะโพกงามตรงหน้า ยายนี้สวยทั้งตัวจริงๆ
“แต่ ฉัน เจ็บ คุณทำให้ ฉัน เจ็บ”
“แบบนั้นแหละถึงจะสนุก...เธอเองก็ทำให้ฉันเจ็บแบบที่เธอไม่เข้าใจหรอก”
“ถ้างั้นก็ปล่อยฉันสักที คุณได้ในสิ่งที่ฉันอยากจะให้คุณแล้ว ฉันให้คุณไปแล้ว”
“ให้?”
“ให้ความบริสุทธิ์ของฉัน”
“ตะวัน เธอมันไร้เดียงสาจนน่าเหลือเชื่อ...เอาเป็นว่าเรื่องนั้นฉันขอบใจมาก...แต่สิ่งที่เธอต้องให้ฉันอีก คือฉันต้องเสร็จ...แล้วฉันมันประเภทนาน ฉันชอบกิจกรรมเซ็กส์จนไม่อยากจบเร็ว...”
“อ๊ะ!” ตะวันร้องออกมา เมื่อจบประโยค คีนทำอีกแล้ว เขากระแทกเข้าๆออกๆ ร่องสาวของเธอทันทีในท่าใหม่ที่เขากำหนดเอง ตะวันซุกใบหน้าลงกับหมอน ท่อนแขนทั้งสองของเธอต้องออกแรงมากขึ้น เมื่อคีนมาพร้อมกับเรี่ยวแรงที่แน่นอนเขาต้องมีอยู่แล้ว เขาแข็งแรง ร่างกายเขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ มือเขาจับปืนบ่อยมากพอๆกับจับก้นหญิงสาวในกิจกรรมเข้าจังหวะแสนโปรดปราน...
เสียงการปะทะกันของจุดเชื่อมระหว่างเขากับเธอ เสียงดังมากขึ้น และมากขึ้น เพราะเสียงร้องของตะวันที่ดังออกมาแบบที่ตะวันไม่อาจกักเสียงของตัวเองไว้ได้ เมื่อร่างกายเธอเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ยิ่งคีนเร่งเร็วขึ้น เธอก็เสียวมากขึ้น เมื่อคีน กระแทกแรงขึ้น เธอยิ่งเสียวมากขึ้น หัวใจเธอแทบหยุดเต้น เพราะเซ็กส์มันดีแบบนี้เอง
ซี๊ดดดดด
อ้า อ้า อ้า
คีนครางผสมผสานไปกับเสียงของตะวัน สองมือแข็งแรงต้องช่วยพยุงสะโพกให้คงตำแหน่งไว้ ยามที่เขากระแทกเข้าใส่ แทบจะทำให้ตะวันทรุดได้ทุกเมื่อ เตียงใหญ่ที่แข็งแรงของเขาก็แข็งแรงจริงๆ เมื่อมันยังสงบนิ่งไม่หวั่นไหวไปกับแรงที่คีนใช้กับร่องสาวอยู่ตอนนี้
คีนเสียวไม่แพ้ตะวัน ยิ่งเสียว ยิ่งมีความสุข คีนก็ดูเหมือนเท่าไหร่ก็ไม่พอกับตะวัน เขายังอยากไปต่อกับเธออีก ตะวันกรี๊ดร้องเสียงดังออกมาอีกครั้ง เธอไปถึงจุดสูงสุดอีกครั้ง เธอรัดเขาแน่นมากขึ้น คีนเกร็งไปทั่วร่างกายเมื่อร่องสาวรัดเขาแน่นจนคีนต้องยอมปลดปล่อยธารน้ำที่ร้อนผ่าวไม่ต่างกับลาวาที่ปะทุออกมาจากภูเขาไฟเมื่อเขาก็มาถึงจุดนั้นแล้ว
ตะวันกรีดร้องออกมา เมื่อเธอต้องรับศึกสองด้าน ทั้งภายในที่ร้อนผ่าวไปทั่วท้องน้อย กับฝ่ามือของคีนที่บีบรัด ขย้ำสะโพกของเธอจนแทบแหลกคามือเขา
คีนหอบหายใจ ร่างกายโน้มลงแนบไปกับร่างของตะวัน แต่เขาก็ยังมีสติพอที่จะใช้ฝ่ามือยันรับน้ำหนักไว้ แต่ตะวันไม่อาจทรงตัวอยู่ต่อไปได้ เมื่อเขาปล่อยมือให้สะโพกของเธอเป็นอิสระ ตะวันทรุดกายนอนนิ่งๆ คีนก้มจุมพิตที่เส้นผมดำจากด้านหลังของเธอก่อนที่จะถอดถอนแก่นกายออกมา และนอนหงายข้างกายบอบบางที่ยังไม่ขยับ แต่เธอยังหายใจอยู่ เมื่อร่างกายเธอยังขยับอยู่แค่นั้น
เวลาผ่านไปกว่าสิบนาที ร่างบางข้างกายค่อยๆขยับ ตะวันเบ้หน้าเมื่อเธอเจ็บร้าวไปทั่วร่าง เหมือนกับว่าร่างกายเธอกำลังจะหลุดหรือแหลกได้ยามที่เธอขยับ
“ไม่ไหว ก็ค้างที่นี่ก่อนก็ได้”
“วะ ไหว” ตะวันตอบกลับเสียงสั่น และไม่ใช่แค่เสียงที่สั่น ร่างกายเธอสั่นเทา ดวงตาโตต้องเบิกกว้างขึ้น เมื่อก้มมองร่างกายตัวเอง จ้ำแดง เต็มไปทั่วร่าง คีนเองก็มองตามสายตานั้น เขาเห็นแบบนั้นเช่นกัน แต่สายตาและสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์อะไรให้ตะวันได้เห็นทั้งนั้น เพราะด้านหลังของเธอโดยเฉพาะที่สะโพกรอยช้ำแสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน
-- เธอบอบบางเกินไป ตะวัน -- คีนคิดในใจแบบนั้น โดยที่ไม่คำนึงว่าตนเองเป็นฝ่ายกระทำที่มีความ ดิบ เถื่อน มากไป กับหญิงสาวเชื้อสายเอเชียที่ตัวเล็กบอบบาง แถมยังไม่เคยกับเรื่องแบบนี้
โครม! เสียงกล่องบนโต๊ะหัวเตียงกับตะวัน ล้มลงกับพื้น เมื่อเธอพยายามจะลงจากเตียง และยืนด้วยขาของตัวเอง คีนลุกขึ้นและลงจากเตียง เดินอ้อมมาด้านที่ตะวันทรุดกายล้มลงไป
“ถ้าเธอจะกลับห้องให้ได้ ฉันจะพาไปเอง” คีนพูดพร้อมกับนั่งชันเข่า ช้อนร่างบางที่ยังเปลือยเปล่าอยู่
“ไม่ต้อง...เอ่อ!...ฉันหมายความว่าไม่เป็นไร แค่ส่งหน้าประตูห้องของคุณก็พอ ฉันไม่ต้องการให้คนในบ้านรู้ว่าเรามีอะไรกัน” ตะวันเปลี่ยนน้ำเสียงในตอนแรก เพราะคีนไม่ใช่คนประเภทที่เธอหรือใครจะมาใส่อารมณ์ใส่เขาได้ และตะวันอยากหยุดและพอกับกิจกรรมมอบพรหมจรรย์ของตัวเองแค่นี้ เพราะทุกอย่างเธอไม่เคยมาก่อน แม้แต่การดูหนังผู้ใหญ่เธอยังไม่เคยคิดจะดูและศึกษามันมาก่อนเลย แค่อ่านในหนังสือมันช่วยอะไรไม่มากกับประสบการณ์ตรง มีความสุขมันก็มีความสุขดีอยู่หรอก แต่หลังจากความสุขที่เธอเองก็ชอบและติดใจต่างหากที่ทำให้เธอไม่อยากขยับตัวนานไปสามสี่วันเลยทีเดียว
- ผู้เขียน
