Chapter -One-
1534 คำ
ณ ดินแดนนูนาวุต ประเทศแคนาดา ตะวันหยุดนิ่งมองคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เธอจากไปเมื่อห้าปีก่อน ซึ่งก่อนนั้นเธออยู่ที่นี่นานถึงหกปี ฟิลิป ชอว์น ไม่ใช่คนดีอะไรนักแต่เขาดีกับเธอ ทั้งๆที่เธอเป็นแค่ตัวล้างหนี้ให้กับครอบครัว
“ตะวัน เธอเป็นคนของตระกูลชอว์น ห้ามติดต่อกับอดีตครอบครัวเธออีกตลอดชีวิต จำไว้ว่าเธอไม่มีตัวตนอีกแล้วสำหรับอดีตครอบครัวเธอ” ตะวันต้องจดจำคำสั่งของฟิลิปที่เขารับเธอมาตั้งแต่สิบขวบ เด็กสิบขวบที่ต้องเดินทางจากบ้านเกิดเมืองนอนตั้งแต่ที่เธอจำความได้ ในช่วงแรกเธอไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ตะวันเอาแต่ร้องไห้จะกลับบ้าน เธอพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ด้วยซ้ำ การสื่อสารเป็นไปอย่างยากลำบาก ฟิลิปให้เธอพักห้องที่อยู่คนละฟากกับตึกใหญ่ ตะวันเป็นเด็กผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ฟิลิปให้อยู่ที่นี่ ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกใจอย่างมากกับเหล่าลูกน้องของฟิลิป แต่ทุกคนรู้ดีว่าฟิลิปไม่มีทางหว่านพืชแล้วไม่หวังผลแน่นอน แต่กับตะวัน จารุกรุง เด็กคนนี้ฟิลิปหวังอะไรในตัวเธอ
ฟิลิปไม่ค่อยมาวุ่นวายอะไรกับเธอ เขาสั่งเพียงว่าให้ทุกคนดูแลเธอเป็นอย่างดี แคทรีนที่ตอนนั้นอายุยี่สิบสอง เธอเอ็นดูตะวันตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เด็กหญิงเอเชียที่มีดวงตาโตกลม ผมดำยาว ผิวขาวสะอาด ปากเล็กๆที่อิ่มเอิบ ตะวันเป็นเด็ก ผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักมาก แคทรีนจึงเป็นคนที่ดูแลตะวันสอนภาษาอังกฤษให้กับตะวัน ให้ตะวันได้เข้าโรงเรียน แต่ก็ไม่อาจทำลายความเศร้าหมองในตัวตะวันได้จนหมด
ตูม! เสียงน้ำในสระแตกกระจาย คีนวัยสิบเก้าที่เดินมาทางนั้น เขาได้ยินเสียงนั้นกับร่างเด็กผู้หญิงที่กำลังดำผุดดำว่ายในสระ
ตูม! คีนกระโดดลงน้ำทันที เขาเข้าถึงตัวตะวันได้ก่อนที่ตะวันจะจมดิ่งลงสู่พื้นสระน้ำ
คอก! ครอก! เสียงไอที่ออกมาจากคอเล็กๆของเด็กหญิงตะวัน ที่ไม่รู้เดินแบบไหนถึงตกสระน้ำในบ้านได้ ตะวันหอบหายใจ ใบหน้าแดงก่ำ จมูกแดง จากอาการสำลักน้ำ แต่ตะวันก็ไม่เป็นอะไรมาก เพราะคีนช่วยเธอไว้ได้อย่างรวดเร็ว
ตะวันวัยสิบขวบรู้ดีว่าตะวันเป็นใคร แต่หลายเดือนที่เธอมาอยู่ที่นี่ วันนี้เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคีนชัดๆและใกล้ๆ คีน ชอว์น บุตรชายวัยสิบเก้าปีของฟิลิป เขาเป็นเหมือนเจ้าชายในนิทาน และเหตุการณ์วันนี้จึงทำให้ตะวันมีสายตาไว้มองคีนเพียงคนเดียว...
“เชิญครับ” ตะวันคืนกลับสู่ปัจจุบัน เมื่อลูกน้องของฟิลิปเอ่ยกับเธอ ให้เธอเดินเข้าไปข้างใน เมื่อฟิลิปรอเธออยู่
“สวัสดีค่ะนายท่าน” ตะวันเอ่ยกับฟิลิป เมื่อเดินเข้ามาข้างในเขานั่งอยู่ที่โซฟาตัวยาวราคาสูงทรงหลุยส์
“ตะวัน ฉันดีใจที่ได้เจอเธออีกครั้ง”
“มิได้ค่ะ หนูกลับมาเป็นตัวแทนของแคทรีนที่มาร่วมแสดงความยินดีกับนายท่านครบรอบหกสิบปี”
“มันเป็นเพียงแค่ตัวเลข งานนั้นไม่สำคัญเท่ากับที่ฉันคาดหวังว่าครอบครัวจะได้อยู่พร้อมหน้าอีกครั้ง”
“แคทรีนท้องแก่มาก คุณหมอไม่อยากให้เธอต้องเดินทางไกลในช่วงนี้ เธอฝากความรักและความห่วงใยมาถึงนายท่านด้วยค่ะ”
“ก็จริง! แต่ฉันก็ดีใจนะที่แคทรีนยอมให้เธอเดินทางมาเป็นตัวแทนในครั้งนี้...นานแล้วที่พวกเธอไม่กลับมาเยี่ยมฉันเลย”
“แคทรีนบอกว่าหลังจากที่เธอคลอดและหลานของนายท่านแข็งแรง เธอจะกลับมาหานายท่านค่ะ”
“ขอบใจนะ แค่พวกเธอมีความสุขฉันก็ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้แล้ว” ตะวันยิ้มให้กับฟิลิป ยิ่งเธอโตขึ้นเข้าใจโลกมากขึ้น ฟิลิปที่เป็นคนไม่ดี คนนอกกฎหมายของสังคม แต่นั้นไม่ทำให้สายตาของตะวันเปลี่ยนไปเลย เพราะฟิลิปไม่เคยร้ายกาจกับเธอเลยสักครั้ง ต่างกับอีกคนที่เป็นสาเหตุให้เธออยู่บ้านหลังนี้ต่อไปไม่ได้ คีน ชอว์น ห้าปีที่เธอไม่เห็นตัวจริงเขา แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอขาดการมองเห็นเขา คีนมีข่าวกับสาวๆคนดังของประเทศมากมาย เขาถือเป็นเซเลบที่มีชื่อเสียงเลื่องลือทั้งหน้าตาและความร่ำรวย ภาพหลุดของเขากับเหล่าสาวๆมีให้ตะวันได้เห็นเขามาโดยตลอดห้าปีที่เธอจากไปไกลถึงญี่ปุ่น
“ที่นี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะคะ รวมถึงนายท่านที่หกสิบเป็นเพียงตัวเลขอย่างที่นายท่านว่า”
“ขอบใจ คงมีแต่คนที่เปลี่ยนไป และฉันต้องขอบใจเธอสำหรับเรื่องของ มิซาโต้”
“มิซาโต้เขาดีกับตะวันมากค่ะ” ฟิลิปยิ้มเพราะเรื่องนี้คงมีแต่พวกเขาเพียงสองคนเท่านั้นที่รู้และเข้าใจ ตะวันเดินกลับห้องพักที่ตอนนี้เธอได้ห้องใหม่ตึก เดียวกับฟิลิปและคีน
เสียงเครื่องยนต์แลมโบกินี่ เวเนโน โรดสเตอร์ ที่เคลื่อนมาจอดหน้าประตูทางเข้าที่ตะวันกำลังเดินผ่านไปขึ้นชั้นสอง ทำให้เธอต้องหยุดและหันมามองผู้ที่ลงมา ถึงแม้ระยะจะห่างเกือบสิบเมตร แต่สำหรับเธอแล้วภาพเขาคนนั้นก็คมชัด เมื่อเธอไม่เคยลืมเขา คีน ชอว์น ที่เดินเข้ามาข้างใน และสิ่งใหม่ที่ปรากฎอยู่ในบ้านเขา ทำให้คีนต้องหลี่ตามองเธอกลับ สายตาประสานกันอย่างตั้งใจ
คีน เดินมาทางสายตาที่เขาจับจ้องอยู่ ระยะห่างที่เพียงสองสามเมตร สายตาของคีนเลื่อนมองหญิงสาวตรงหน้าไล่ลงต่ำและเลื่อนขึ้นมาจบที่ใบหน้าสวยใส น่ามองยิ่งนัก คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเพียงเล็กน้อย เพราะคีนรู้สึกคุ้นๆกับหญิงสาวตรงหน้าแต่ที่หน้าแปลกที่เขาจำเธอไม่ได้ ซึ่งไม่ใช่นิสัยทั่วไปของเขาที่จะหลงลืมความสวยงามของเพศตรงข้าม
“เดี๋ยวนี้พ่อฉันพาหญิงบริการเข้าบ้านแล้วเหรอ” ตะวันนิ่ง สงบ ยับยั้งความไม่พอใจไว้ก้นบึ้งที่ลึกที่สุด ตะวันทำเพียงหันหลังให้กับคีน ชอว์น ที่เขาไม่เปลี่ยนเลยกับอากัปกริยาที่เขามีกับเธอ
“หามิได้ครับท่าน คุณตะวันครับ” คนของฟิลิป เป็นฝ่ายชี้แจงรายละเอียดให้คีนได้รู้
“ตะวัน ยายเด็กร่านคนนั้นเหรอ?” ตะวันที่ถึงแม้เดินไปตามขั้นบันไดจนมาถึงชั้นสอง แต่ประโยคร้ายกาจของคีนเธอก็ได้ยินชัดเจนปากอิ่มสีชมพูระเรื่อเม้มแน่น และพยายามบังคับตัวเองให้เดินต่อไปยังห้องพักของตน
“ผมว่านายท่านคงไม่ชอบใจนัก ถ้าคุณคีนจะเรียกคุณตะวันแบบนั้น” โทนี่ มือขวาของฟิลิปเอ่ยอีกครั้งกับคีน ซึ่งคีนก็พยักหน้าอย่างขอไปทีกับคำติติงของโทนี่
คีน เดินขึ้นบันไดที่ตะวันหายไปจากสายตาเขาแล้ว ซึ่งไม่แปลกเพราะห้องของคีนอยู่ชั้นสองเช่นกัน คีนหันมองซ้ายขวา รอยยิ้มปรากฎขึ้นเมื่อเขาเห็นประตูที่อยู่อีกด้านกำลังขยับปิด แสดงว่าตะวันพักห้องนี้สินะ! คีน เดินมาที่ประตูห้องพักของตะวัน เขาทำเพียงยิ้มให้กับประตู และเดินไปอีกทางที่เป็นห้องส่วนตัวเขา
ตะวันที่ยืนอยู่หน้าประตู หูแนบกับประตูฟังเสียงฝีเท้าของคีนที่เดินจากไปแล้ว เธอตั้งใจให้คีนรู้ว่าเธอพักห้องนี้ต่างหาก ตะวันเดินกลับเข้ามาในห้องเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุดว่ายน้ำทูพีชสีเหลืองออกมา รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของตะวันก่อนที่เธอเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนมัน
คีนกับรอยยิ้มทรงเสน่ห์บนใบหน้าที่สายตาเขาจับจ้องมองเงือกน้อยแสนสวยกำลังแวกว่ายอยู่ในสระว่ายน้ำในบ้าน
“ในที่สุดเธอก็ว่ายน้ำเป็นจนได้” คีนเปรยออกมา เพราะภาพความทรงจำเมื่อสิบปีก่อน ที่ตะวันมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน คีนได้ช่วยเธอไว้ตอนที่เธอพลัดตกสระน้ำ คีนจำไม่ค่อยได้นักเพราะตอนนั้นเขาไม่คิดว่าตะวันจะเติบโตขึ้นมาและสวยน่ารักได้เพียงนี้ คีนไม่ได้รังเกียจสาวเอเชียแต่เขาแค่ไม่ประทับใจกับหญิงสาวเอเชียโดยเฉพาะหญิงไทยที่เหมือนกับแม่ของเขา คีนไม่รู้ว่าตอนนี้แม่ของเขาอยู่ที่ไหน แต่แม่ที่ หักหลังพ่อเขาพยายามที่จะให้พ่อเขาเข้าคุกให้ได้ทำให้เขาไม่โหยหาผู้หญิงที่เป็นแม่เลยสักนิด และคีนไม่เข้าใจพ่อเลยที่จู่ๆ วันหนึ่งก็พาเด็กผู้หญิงชาวไทยคนนี้มาอยู่ที่บ้าน คีนไม่เคยสนใจแม้แต่จะชายตามองตะวันเลยสักนิด แต่ตอนนั้นที่ตะวันตกสระเขาแค่ไม่ยากให้มีคนตายในบ้านก็เท่านั้น จึงยอมโดดลงสระไปช่วยเธอขึ้นมา
- ผู้เขียน
