วันต่อมา...
“แกจะออกมาทำไม ฉันสั่งให้แกล้างจานอยู่ในครัวไม่ใช่เหรอ” เสียงหัวหน้าแม่บ้านพูดพร้อมเอาตัวเองมาขวางทางเดินพะพาย ซึ่งเธอกำลังถือถาดที่มีอาหารสองสามอยู่ในมือ
“พี่ภูมิให้หนูออกมาดูความเรียบร้อยข้างนอก”
พะพายพูดออกมาหน้าตาเฉยทั้งที่ภาคภูมิไม่ได้พูดอะไรแบบนั้นสักคำ เมื่อเวลาผ่านไปเด็กสาวก็เรียนรู้ที่จะเอาตัวรอดเป็น เธอรู้ว่าควรอ้างชื่อใครถึงจะรอดพ้นจากการโดนกลั่งแกล้ง
“ถอยไปค่ะ หนูจะเสิร์ฟอาหาร”
“เอามาให้ฉัน” หัวหน้าแม่บ้านพูดพร้อมดึงถาดอาหารจากมือพะพายไปอย่างถือวิสาสะ เด็กสาวมองตามเจ้าของการกระทำอย่างไม่ชอบใจนัก ก่อนจะเดินไปยืนบริเวณเดียวกันกับสาวใช้คนอื่นๆ
ทุกคนต่างก็มองเธออย่างนึกรังเกียจ ซึ่งพะพายก็พยายามไม่สนในสายตาพวกนั้น เธอยังคงมองป้าแม่บ้านที่กำลังจัดการเสิร์ฟอาหารให้กับเจ้านายหนุ่มอย่างตั้งใจ หัวหน้าแม่บ้านมองพะพายพลางยิ้มเยาะใส่เธออย่างผู้ชนะ
“...” พะพายกำมือตัวเองแ
