หล่อนใช้เวลาจมอยู่กับความเสียใจของตัวเองนานเป็นชั่วโมงในห้องน้ำ กว่าจะสามารถพาร่างกายที่หัวใจบอบช้ำทรมานออกมาได้
ร่างเล็กมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวพันรอบกายเอาไว้ ในขณะที่ค่อยๆ ก้าวออกมาจากห้องน้ำ แว่นตาถูกถอดวางไว้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ทำให้ตอนนี้สายตาของหล่อนมองเห็นชัดเจนเพียงแค่ในระยะหนึ่งฟุตเท่านั้น หากไกลกว่านั้นจะเห็นเป็นแค่เพียงเงาลางๆ
หล่อนค่อยๆ เดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าด้านในสุดของห้องนอน หยิบชุดนอนหลายคิตตี้สีชมพูออกมาถือเอาไว้ พร้อมกับสลัดผ้าขนหนูออกไปจากร่างกายในเวลาเดียวกัน หล่อนเปลือยเปล่าไปทั้งตัว ขณะสวมชุดนอนสีหวานคลุมทับเรือนร่าง โดยหารู้ไม่ว่าคนที่นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงกำลังเบิกตากว้างมองสัดส่วนงดงามนั้นอย่างตกละตึง และต้องคอยยกมือขึ้นเช็ดน้ำลายที่มุมปาก และเลือดกำเดาที่ไหลออกมาเพราะความร้อนฉ่าตลอดเวลา
พอสวมใส่ชุดนอนเรียบร้อยแล้ว ก็เดินมานั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แตะครีมทาใบหน้
