ตอนที่ 3
1047 คำ
“ไม่มีก็ดี”
แม่ของเขาเดินเข้ามานั่งบนขอบเตียง และมองเขานิ่งนาน
“คุณแม่มีอะไรกับผมหรือครับ”
“พรุ่งนี้วันเสาร์ แม่อยากไปทำบุญที่วัดน่ะ”
ศาสตราอมยิ้ม
“อนุโมทธาบุญด้วยนะครับ”
“แม่ไม่ได้เข้ามาให้แกอนุโมทธาบุญด้วย”
“อ้าว แล้วคุณแม่เข้ามาบอกผมทำไมล่ะครับ” ศาสตราเลิกคิ้วสูงอย่างสงสัย
“แม่จะให้แกขับรถพาแม่ไปต่างหาก”
ศาสตราส่ายหน้าพรืด
“ไม่เอาดีกว่าครับ ผมเข้าวัดไม่ได้ กลัวร้อน”
“แกเป็นผีหรือไง ถึงเข้าวัดไม่ได้”
มารดาเอ็ดตะโร ก่อนยืนคำขาด
“ไม่รู้ล่ะ แม่จะรอแกตอนเช้าวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน ถ้าแกเบี้ยวแม่ แกจะต้องตกนรก”
ศาสตราทำหน้าเบื่อหน่าย “คุณแม่ครับ... ปกติผมก็เห็นแม่ไปกับลุงชุบตลอดนี่ครับ แล้วทำไมวันนี้ถึงอยากให้ผมไปด้วยล่ะ”
“ก็แม่อยากให้แกเข้าวัดบ้างนี่ แกห่างไกลวัดมานานแล้ว จิตใจถึงได้หมกมุ่นอยู่แต่กับเซ็กซ์”
“โธ่ คุณแม่ครับ ถึงผมเข้าวัดไป จิตใจผมก็ขัดเกลาไม่ได้หรอกครับ เพราะมันเป็นความชอบส่วนบุคคล ที่ใครก็ลอกเลียนแบบไม่ได้”
“ยะ ฉันรู้ว่าแกน่ะเซ็กซ์จัด หายใจเข้าออกเป็นเซ็กซ์เสมอ”
มารดาย่นหน้าใส่อย่างหมั่นไส้
“รู้แล้วคุณแม่ก็ล้มเลิกความคิดที่จะให้ผมไปด้วยเถอะครับ”
“ไม่รู้ล่ะ ยังไงพรุ่งนี้หกโมงเช้าแกก็ต้องไปทำบุญที่วัดกับแม่”
“ผมตื่นไม่ทันหรอกครับ”
“แม่จะให้คนมาเรียก”
มารดาลุกขึ้นยืน
“อย่าทำให้แม่ผิดหวังนะ ศาสตรา”
แล้วแม่ของเขาก็เดินออกไปจากห้องนอน ทิ้งให้เขานั่งหน้าบูดอยู่ตามลำพัง
“แม่ครับ... ผมไม่ชอบเข้าวัดคร๊าบบบ”
แต่แม่ของเขาคงไม่ได้ยินหรอก เพราะออกไปจากห้องเสียแล้ว
“แค่ใส่พระยังร้อนเลย นี่จะให้เข้าวัดด้วย สงสัยเกรียมแน่เรา”
ขณะที่ศาสตรากำลังบ่นอุบอย่างหัวเสียอยู่นั้น แม่ของเขาซึ่งก็คือศศิมลก็กำลังหัวเราะอารมณ์ดีอยู่กับโทรศัพท์มือถือ
“สำเร็จแล้วค่ะคุณน้อง... งั้นพรุ่งนี้เราเจอกันที่วัดเดิมนะคะ”
ศศิมลยิ้มไม่หุบ
“ได้ค่ะ โอเคค่ะ แล้วเจอกันค่ะ”
คนเป็นแม่ยังคงยิ้มเกลื่อนหน้า แผนการจับคู่ลูกชายกับลูกสาวของเพื่อนกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว และหล่อนก็หวังเหลือเกินว่ามันจะสำเร็จ
เมื่อรถคันงามราคาแพงหูฉี่ของศาสตราแล่นเข้ามาจอดภายในลานวัด
“เห็นไหมเพราะแกตื่นสาย ฉันเลยมาทำบุญช้าเลย ป่านนี้พระฉันท์กันไปหมดแล้วมั้งเนี่ย”
ศศิมลบ่นอุบ ก่อนจะก้าวลงจากรถ ในขณะที่ลูกชายยังคงนั่งนิ่งอยู่หลังพวงมาลัย
“ลงมาด้วยกัน หิ้วตะกร้าให้แม่ด้วย”
“ผมต้องเข้าไปด้วยหรือครับ”
“มันแน่อยู่แล้ว งั้นฉันจะพาแกมาทำไมล่ะ ลงมาเร็วเข้า” มารดาทำเสียงดุ
“ก็ได้ครับ”
ศาสตราทำหน้าเบื่อหน่าย ก้าวลงไปจากรถ และหิ้วตะกร้าใส่ของทำบุญให้กับมารดา
“เดินตามมา”
แม่ของเขาเดินนำเข้าไปในศาลาวัด ซึ่งมันผู้คนนั่งรอมากมาย
“ครับ”
มารดาพาเขาเดินเข้ามาในศาลาวัด และก็หันรีหันขวางอยู่อึดใจ ก็รีบเดินแหวกผู้คนเข้าไปข้างในขึ้นอีก เขาจำต้องเดินตามไปอย่างเสียไม่ได้
“มานานแล้วเหรอคุณน้อง พี่ขอโทษนะมาสายไปหน่อย”
“พระท่านเพิ่งลงมาเองพี่มล”
แม่ของเขาเดินมาทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ผู้หญิงวัยใกล้เคียงกันคนหนึ่ง เขาจำต้องนั่งตาม แต่หูของเขาไม่ได้ฟังสองคนนั่นคุยกันหรอก เพราะสายตามัวแต่จับจ้องมองหาอะไรสวยๆ งามๆ รอบตัว
“นี่พ่อศาสหันมาไหว้คุณน้าเร็วเข้า”
ศาสตราหันมามองเพื่อนของมารดา ก่อนจะรีบยกมือไหว้ตามมารยาท
“สวัสดีครับคุณน้า”
“ไหว้พระเถอะจ้ะ หน้าตาหล่อเหลาเชียวนะเนี่ย”
“ก็ดีแค่หล่อน่ะค่ะ นิสัยใช้ไม่ได้เลย”
“คุณแม่ครับ... อย่าขายผมในวัดสิครับ” เขาปรามมารดาด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ
“หรือมันไม่จริงล่ะ ไม่เคยทำให้แม่ภูมิใจเลยสักครั้ง ไม่เหมือนหนูจอม”
แม่ของเขาพูดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเอียงคอฟังเงียบอย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก
“เอ่อ แล้วนี่หนูจอมไปไหนเสียละคะคุณน้อง”
“ไปช่วยแม่บ้านล้างห้องน้ำวัดน่ะค่ะ”
“แหม หนูจอมนี่เป็นคนดีมากๆ เลยนะคะ วันพระก็มาทำบุญตลอด แถมยังมีจิตอาสาเสมอด้วย แบบนี้ใครได้ไปเป็นภรรยาคงโชคดีมากนะคะ”
แม่ของเขาชมผู้หญิงคนนั้นไม่หยุด ในขณะที่เขาเบ้หน้าอย่างไม่เห็นด้วย
“โชคร้ายสิไม่ว่า”
“แกว่าอะไรนะพ่อศาส”
เขาหันไปมองมารดา และอดนึกแปลกใจไม่ได้ นี่เขาก็พูดเบาแล้วนะ ทำไมแม่หูดีจัง
“เปล่าครับ ผมก็บ่นไปเรื่อยแหละครับ”
แม่ของเขามองค้อน ก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนของตัวเองต่อ ในขณะที่เขาก็ไล่สายตามองหาผู้หญิงสวยๆ และส่งยิ้มหวานๆ ให้กับพวกหล่อน
“พ่อศาส รอตรงนี้นะ เดี๋ยวแม่ไปเทอาหารใส่จานถวายพระก่อน ไปค่ะคุณน้อง”
“ครับคุณแม่ ผมจะรอตรงนี้ไม่ไปไหนแน่นอนครับ”
เขาพูดกับมารดา แต่กลับจ้องมองผู้หญิงที่ส่งสายตาเชิญชวนมาให้ไม่วางตา
สักพักผู้หญิงสวยเซ็กซี่ขยี้ปอดคนนั้นก็ปลีกตัวเดินออกไปจากศาลาวัด เขารู้ทันทีว่าต้องทำยังไง
ศาสตราชะเง้อคอมองมารดา เห็นว่าท่านยังง่วนอยู่กับการเทอาหารใส่จานเพื่อถวายพระ เขาจึงตัดสินใจลุกขึ้น และเดินตามผู้หญิงคนนั้นออกไป
เจ้าหล่อนเดินทิ้งสะโพกงอนๆ มาหยุดที่ต้นไม้ใหญ่ ไม่ไกลจากห้องน้ำนัก
‘แหม เลือกที่ลับตาคนเสียด้วย’
ศาสตราคิดอย่างรู้ทัน ก่อนจะเดินไปหยุดใกล้ๆ เจ้าหล่อนระบายยิ้มหวาน
“สวัสดีครับ คุณ...”
“เกรซค่ะ”
- ผู้เขียน
