ตอนที่ 7
2405 คำ
ชมธีราขยับกายเพราะรู้สึกไม่สบายตัว ในเวลานี้ที่นอกหน้าต่างยังสว่างไม่เต็มท้องฟ้าด้วยซ้ำ
เพราะเป็นคนหลับยาก และโซฟานี้ก็ไม่ได้ทำให้เธอสบายตัวนัก จนต้องลุกขึ้นนั่งด้วยผมเพ้าที่ยุ่งเหยิง แต่เมื่อได้มองไปรอบกาย สถานที่แห่งนี้ช่างไม่คุ้นเคย ทั้งโต๊ะ เก้าอี้ เฟอร์นิเจอร์ วอลเปเปอร์ และรูปที่ผนัง เธอปรับสายตาให้เป็นปกติ ก่อนจะรวบผ้าแพรที่คลุมร่างกายเปลือยเปล่าของตนเองมาพันตัว
"ตายแล้ว!" เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตกอกตกใจ เมื่อนึกถึงเรื่องที่ทำลงไปเมื่อคืน พร้อมกับมองหาเสื้อผ้าตัวเอง เธอเห็นเพียงชุดชั้นในสองชิ้นที่วางอยู่ด้วยกัน รีบคว้ามาสวมลงร่างกายโดยที่แขนก็หนีบผ้าแพรไว้ด้วย ก็กลัวจะโป๊เปลือย แถมยังกลัวว่าเจ้าของบ้านจะมาเจอเธอในเวลานี้
"จะรีบไปไหนคะคุณผู้หญิง" เสียงทักทายของกีรดาทำให้เธอสะดุ้ง เพียงได้ยินแค่นั้น ชมธีราก็ทำทุกอย่างด้วยความรวดเร็วกว่าเก่า
"กลับบ้าน" บอกออกไปโดยไม่มองหน้าคนถาม ก่อนจะลุกขึ้นยืน ตอนนี้ชมธีราเริ่มครองสติตัวเองได้
"เสื้อผ้าฉันล่ะ" หันไปถามเจ้าของบ้านที่ตอนนี้ใส่เสื้อผ้ารัดกุม มันช่างแตกต่างจากเมื่อคืนที่เธอได้เห็นทรวดทรงของสาวสวยตรงหน้า
"เดี๋ยวค่ะ ข้างนอกยังมืดอยู่เลย จะรีบกลับตอนนี้เลยน่ะเหรอคะ" เพราะเห็นท่าทางร้อนรนของชมธีราแบบนั้นจนต้องเดินเข้ามาใกล้และจับแขนคนตรงหน้าไว้เพื่อหวังจะให้ใจเย็น
"เสื้อผ้าฉันอยู่ไหน" แต่เหมือนจะไม่ได้ผล
"คุณเป็นอะไรคะ ทำไมอยู่ๆ ถึง.."
"ฉัน ฉันผิดเอง เราไม่ควรถลำลึกขนาดนี้" บอกออกมาด้วยสีหน้าสำนึกผิด
"ไม่ผิดค่ะ คุณไม่ผิดสักนิด ที่เราทำกันเมื่อคืนเพราะเราทั้งคู่ต้องการมัน มันเกิดจากความรัก"
"โอ้ว ไม่ ไม่ใช่.. ฉัน ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเข้าใจผิด เรื่องนี้มันไม่ถูกต้อง เพราะฉันเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอ ฉันควรจะหยุดมัน แต่ แต่เพราะฉันอ่อนแอเกินไป เธอมาในเวลาที่ฉันกำลังอ่อนแอ และฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ และฉัน อื้ออ.." คำพูดของชมธีราต้องหยุดลงเพียงเท่านั้นเพราะถูกดึงรั้งใบหน้าเข้ามาบดจูบ แต่รอบนี้ชมธีราไม่ได้เคลิบเคลิ้มเหมือนดั่งเมื่อคืน เธอผลักร่างของกีรดาออกห่างจากตัว
"ฉันทำไม่ได้ ฉันขอโทษ เธอน่ารักมากเลยกี้ แต่ฉันไม่ได้รักหรือชอบเธอแบบนั้น" บอกออกไปตามที่คิด ก่อนจะหันมองรอบตัวเพื่อสำรวจหาเสื้อผ้าตัวเอง
และเมื่อเจอสิ่งที่ต้องการ ชมธีราก็เดินห่างออกไปคว้ามันมาสวมใส่แบบลวกๆ โดยไม่ได้สนใจกีรดาที่ยืนนิ่งงัน
แถมเจ้าของบ้านก็ยอมปล่อยให้ชมธีราเดินออกจากบ้านไป แบบที่ไม่คิดออกไปตาม
สุดท้ายก็ถูกปฏิเสธ
กีรดาถูกรบกวนด้วยแสงสว่างจากนอกหน้าต่าง จนต้องหยีตาและขยับกายหนี
ก็ตั้งแต่ชมธีราหนีกลับบ้านไปเธอก็เอาแต่นอนจมอยู่ที่โซฟา ไม่ลุกไปไหน จนเย็นย่ำ
"ขนาดพึ่งตื่นยังสวยได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ช่างน่าภูมิใจกับผลงานของตัวเองจริงๆ" เสียงทักออกจากปากแครล์ สาเหตุที่ทำให้แสงสว่างเข้ามาถึงตัวก็เพราะเพื่อนคนนี้ที่ดันมาแหวกม่านปลุก
"เข้ามาได้ยังไง" งัวเงียถามออกมาก่อนจะลุกขึ้นนั่งแบบจริงจัง
"นี่ไง" พูดพร้อมโชว์ลูกกุญแจให้เพื่อนดู
"แอบเอาไปปั๊มเมื่อคราวก่อน"
"ผู้จัดการส่วนตัวมีสิทธิขนาดนี้เลยเหรอ"
"ฉันทำในฐานะเจ้าหนี้ต่างหาก"
"เหลืออีกเท่าไหร่" กีรดาถามออกมาพร้อมกับลูบหน้าลูบตาตัวเอง เพราะยังรู้สึกอ่อนเพลียกับการนอนน้อย
"ค่าฉีดผิว ฉีดสะโพก ต่อกระดูก ดูดไขมัน ปลูกผม ทุบกราม เสริมหน้าผาก ตาสองชั้น เสริมจมูก ดัดฟัน ทำคาง เสริมหน้าอก เสริมสะโพก แล้วอะไรอีกนะ.."
"ตอนนี้มีเงินจ่ายแค่ค่าจ้างให้ผู้จัดการส่วนตัวเท่านั้นแหละ" บอกก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างหมดอาลัย
"เอาน่า.. สักสิบยี่สิบปีเดี๋ยวก็หมดเข้าสักวัน" แสร้งพูดออกมาอย่างเย้นหยัน แต่สักพักก็ส่งใบหน้าจริงจังมาทางกีรดาอีก
"แต่ถ้าแกไม่เอาเงินเก็บที่มีมาซื้อบ้านร้างนี่ก็คงจะใช้หนี้ได้บ้าง! บ้าผู้หญิงชัดๆ"
"เห้อ.." กีรดาไม่ได้ตอบโต้ เธอเพียงถอนหายใจออกมาเสียยืดยาวแค่นั้น
"อะไรเนี่ย.. ทำไมไม่เถียงเพื่อคุณผู้หญิงล่ะ" ก็ปกติ กีรดาไม่เคยเงียบและนิ่งหากเธอเริ่มต่อว่าเรื่องนี้
"เรา มีอะไรกัน เมื่อคืน" จู่ๆ กีรดาก็เอ่ยออกมาอย่างยากลำบากด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิว
แต่คนฟังดูจะตรงข้าม
"กรี้ดดดดด" แครล์กรี้ดออกมาสุดเสียงด้วยความตื่นเต้นดีใจแทนเพื่อน พร้อมกับขยับมานั่งชิดติดและดึงตัวกีรดาเข้ามากอดพร้อมกับหอมแก้มเพื่อนแบบซ้ายทีขวาทีไม่หยุด และกรี้ดออกมาอีก
"กรี้ดดดดดดดดด"
"โอ้ยแครล์ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวข้างบ้านก็แตกตื่นกันพอดี" ได้ทีเอ่ยปรามเพื่อน
"ก็ฉันดีใจนี่! ฉันรอเวลานี้มานานแล้ว เย่! ฉลองมั้ย ฉลองเลย หรือจะแต่งงานเลยดีล่ะ เดี๋ยวฉันเป็นเถ้าแก่ให้"
"ไม่อะ ไม่เห็นดีเลย" บอกออกมาด้วยน้ำเสียงน่าสงสารแถมด้วยใบหน้าละห้อย
"อ้าว! ทำไมล่ะ เซ็กซ์แกห่วยสู้สามีเค้าไม่ได้เหรอ"
"บ้า! ไม่ใช่เรื่องนั้น"
"แล้วอะไรล่ะ!" ถามออกมาอย่างอยากรู้
"กี้คงจะรุกคุณผู้หญิงเค้าเร็วเกินไป แทนที่จะศึกษาดูใจกันอีกนิด"
"โธ่! นึกว่าเรื่องอะไร โล่งอกที่ไม่ใช่เรื่องเซ็กซ์"
"ทำไมถึงคิดแต่เรื่องนี้" หันมาต่อว่าเพื่อนที่เอาแต่หมกมุ่น
"ก็ฉันชอบ"
ได้แต่ส่ายหัวให้กับคำตอบหน้าตายนี้
"เอ๊ะ! นั่นสามีคุณเค้ารึเปล่าน่ะ" จู่ๆ แครล์ก็เปลี่ยนเรื่องคุณ ทั้งเอาแต่ชะเง้อมองไปข้างบ้าน
ไม่วายยังลุกไปยืนริมหน้าต่างและแหวกม่านดูอย่างจริงจัง
"ใช่จริงๆ ด้วยแก เค้ามาทำไมน่ะ" น้ำเสียงยั่วยุนี้ทำให้กีรดาต้องลุกขึ้นจากโซฟาและขยับตัวไปหยุดยืนใกล้เพื่อน
ตอนนี้ทั้งคู่เหมือนเป็นพวกถ้ำมอง เอาแต่แอบดูการกระทำของคนข้างบ้าน
"เอ๊ะ! หรือเค้าจะคืนดีกันแล้ว"
"ไม่จริงหรอก"
"พูดจาเข้าข้างตัวเอง" ได้ทีกระแนะกระแหนเพื่อน
ก็จริงที่กีรดาพยายามคิดเข้าข้างตัวเองเหมือนคำที่ออกจากปากเพื่อน เพราะคำพูดของชมธีราที่พูดถึงสามีระหว่างที่พวกเธอกำลังนัวเนียกัน มันบ่งบอกได้ว่าหล่อนยังมีเยื่อใยให้เขา
"เห้ย! ขอโทษ ฉันแค่แซวเล่น" เพราะเห็นใบหน้าซีดเผือกของเพื่อนจึงรีบขอโทษขอโพยออกมา
แต่เมื่อเห็นว่าเพื่อนยังนิ่ง คนช่างจัดแจงจึงคว้าแขนเพื่อน
"มานี่! ฉันไม่ยอมให้แกโดนเทง่ายๆ หรอกนะ ลงทุนลงแรงซะขนาดนี้" แครล์เดินนำโดยจูงเพื่อนตั้งใจจะพาเดินไปนอกบ้าน แต่ก็ต้องหยุดเท้าไว้แค่นั้น เพราะถูกฉุดแขนไว้
"เดี๋ยวๆ แครล์ จะทำอะไร" พวกเธอหยุดอยู่หน้าประตูบ้าน
"พาแกไปสู้ไง! สวยขนาดนี้ ขนาดที่ผู้หญิงยังอิจฉา มองไม่วางตา แกจะปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นมาแย่งคุณผู้หญิงรึไง" พูดพร้แมช่วยลูบผมและหน้าให้ราวกับเป็นผู้ปกครอง
"คุณผู้หญิงยังรักสามีเค้าอยู่" กีรดาบอกออกมาเสียงอ่อน
"แล้วไงล่ะ ใครแคร์!" พูดก่อนจะดึงแขนเพื่อนออกจากประตู แต่ก็ถูกฉุดไว้อีก
"อะไรอีก! แกอย่ามาป๊อดได้ม้ะ" หันมาดุเพื่อนด้วยสีหน้าจริงจัง
"เปล่า! ไม่ได้ป๊อด แต่จะให้ไปสภาพนี้รึไงล่ะ" บอกพร้อมก้มมองเสื้อผ้าตัวเอง นั่นทำให้แครล์ยิ้มตามทันที
"มันต้องอย่างงี้สิ!"
เสียงกดกริ่งหน่าบ้านของชมธีราดังก้อง เธอละจากเตาอบพร้อมชะเง้อออกไปนอกหน้าต่าง
"มีสาวสวยข้างบ้านมาหาน่ะชม" ปกรณ์ส่งเสียงตะโกนเข้ามาในครัว
ชมธีรายืนนิ่ง เอาแต่คิดถึงความสัมพันธ์ข้ามคืนของพวกเธอ ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ก็อุส่าพยายามทำเป็นลืม และยอมเปิดประตูให้สามีเข้าบ้าน เพื่อหวังจะชดเชยความผิดพลาดของตัวเอง
"ผมไปเปิดประตูให้นะที่รัก" เขาบอกออกมาอีก
"เอ่อ ม ไม่ต้อง ค่ะ" แต่เธอคงจะตอบช้าไป เพราะเขาเดินห้างออกไปนอกบ้านแล้ว
และสุดท้าย กีรดาที่ยืนคู่กับผู้หญิงหน้าตาฝรั่ง ก็ได้เข้ามาในบ้านเธอมาจนได้ หล่อนอยู่ในชุดเสื้อคอปกสีขาวเข้ารูป กระโปรงยีนส์เหนือเข่า รองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาดตา กับทรงผมสุดเรียบร้อยรวบมัดสูง ช่างน่ารักและน่ามอง แต่ก็แอบซ่อนความเซ็กซี่แบบที่ไม่ต้องพยายาม ชมธีราเผลอแอบมองคนที่กำลังเดินเข้ามาในรั้วบ้านเธอไม่ไม่วางตา
แถมที่ไม่อาจละสายตาได้คือริมฝีปากเล็กๆ นั่น ที่เอาแต่ขยับพูดและส่งยิ้มให้สามีเธอไม่หยุด
ริมฝีปากแดงระเรื่อนั่น ที่พรมจูบเธอไปทั้งตัว หัวใจของชมธีราเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เพียงแค่คิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่สาวสวยข้างบ้านมอบความสุขให้
แต่ก็ต้องหยุดความคิดนั้นไว้เพราะเสียงปิดประตูบ้าน
"บ้าจริง!"
"บ้าจริงอะไรของเธอ"
'โครม'
ถาดคุ้กกี้จากมือชมธีราร่วงลงพื้นทันทีเพราะถูกส่งเสียงทักแบบไม่ได้ตั้งตัว
"ว้าย!" ทั้งยังส่งเสียงร้องออกมาอย่างลืมตัว
"อะไรของเธอเนี่ยชม" นั่นคือเสียงเพื่อนสนิท วิกานดา
"เอาแต่เหม่อ ใจลอยคิดถึงอะไรจ้ะ" แซวออกมาก่อนจะช่วยก้มลงเตรียมจะช่วยเพื่อนเก็บซากคุ้กกี้ที่ตกเต็มพื้นไปพร้อมถาด
"ฉันมีเรื่องเครียดน่ะ" ตอบปัดออกมาโดยไม่มองหน้าเพื่อน พร้อมกับค่อยๆ รวบเก็บทีละชิ้น แต่ก็ยากลำบาก เพราะความร้อนของคุ้กกี้ที่เพิ่งนำออกจากเตา
"ก็เพลาๆ ซะบ้างเรื่องงานน่ะ อย่าหักโหมนัก เดี๋ยวจะหน้าแก่" บอกออกมาทีเล่นทีจริง
"แก่เหรอ? ฉันดูแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ" แต่ดูเหมือนชมธีราจะไม่เล่นด้วย เธอหยุดมือ และหันมาจ้องหน้าเพื่อน
จนวิกานดาเริ่มจะขนลุก
"พูดเล่น แหม.. ถ้าอย่างเธอแก่ แล้วฉันล่ะ" พูดพร้อมแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน
แต่ไม่ทันทีทั้งคู่จะพูดคุยกันต่อ ก็มีเสียงแทรกเข้า
"ได้ยินเสียงดังมาจากข้างในน่ะค่ะ ให้กี้ช่วยนะคะ" บอกพร้อมเดินมาย่อตัวนั่งข้างชมธีรา
ซึ่งในครัวตอนนี้ไม่ได้มีกันแค่สามคน กลับมีแครล์และปกรณ์เดินตามเข้ามาด้วย
"อุ้ย! ดีเลย มีคนมาช่วยแล้ว งั้นฉันขอตัวนะ" ก็เพราะเริ่มรู้สึกว่าอารมณ์ของเพื่อนเริ่มคุกรุ่นจากคำพูดแซวของตัวเองเมื่อครู่ พอได้โอกาสก็คิดจะชิ่งหนี
"งั้นเรามาช่วยกันเถอะครับ จะได้เสร็จไวๆ"
คนฟังอย่างแครล์แอบเบะปากใส่ทันทีอย่างหมั่นไส้ มองดูเขาขยับเดินเข้าไปเกือบใกล้จุดเกิดเหตุ แต่สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นกีรดาทำท่าทางพยักพะเยิดใส่
และเพื่อการช่วยเหลือเรื่องรักของเพื่อนครั้งนี้
แครล์รีบเดินมาฉุดรั้งร่างของปรณ์ให้ลุกขึ้นสุดแรง เขาถูกฉุดให้ยืนขึ้นแบบไม่ให้สัญญาณมาก่อน ทำให้เขาหน้าเหวอออกมาด้วยความตกใจ
"แหมๆ คุณพี่คะ นี่มันงานของผู้หญิงนะคะ ปล่อยให้สาวๆ ผู้เชี่ยวชาญทางด้านงานครัวทำกันแบบสองต่อสองเถอะค่ะ" รีบบอกออกมาด้วยน้ำเสียงแปล๋นๆ
"เอ่อ แต่ว่า.."
"เห็นว่าอินเตอร์เน็ตหลุดนี่คะ ไปทำตรงนั้นต่อดีกว่าค่ะ คุณผู้หญิงจะได้มีไว้ใช้ทำงานอย่างไม่มีสะดุด" ไม่พูดเปล่ายังคงดึงแขนเขาให้เดินตามออกนอกครัวไป โดยไม่รอให้เขาตอบตกลง ซึ่งใครจะมัวรอล่ะ ก็นี่เป็นโอกาสให้เพื่อตัวเองได้ใกล้ชิดคุณผู้หญิง
แต่ดูเหมือนเส้นทางนี้จะแสนยากเย็น เพราะชมธีราก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเก็บกวาดคุ้กกี้ที่พื้นโดยไม่สนใจกีรดา ทำเหมือนไม่มีเธออยู่ตรงนั้น
"กี้มาผิดเวลาหรือเปล่าคะ" ถามออกไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เพียงแค่อยากจะชวนคุย
แต่สิ่งที่ได้รับตอบกลับมาคือความเงียบ
กีรดาจึงเลือกที่จะขยับร่างตัวเองไปชิดคนข้างๆ แทน แบบที่หัวไหล่ติดกัน และชมธีราก็ยังคงแสร้งทำเป็นนิ่งเหมือนอย่างเดิม ไม่ได้ขยับหนี
เมื่อหล่อนยังคงใจแข็ง กีรดาจึงต้องใช้วิธีจู่โจม
"กี้" ส่งเสียงเรียกชื่อคนตรงหน้าเพราะอยากจะปราม เพราะตอนนี้เธอถูกกีรดาจับมือ มือที่กำลังเก็บกวาดคุ้กกี้บนพื้น
"เรียกชื่อกี้ได้แล้วเหรอคะ แต่ทำไมวันนี้ดุคะ ไม่เหมือนเมื่อคืนเลย"
"กี้!" และเอ่ยออกมาอีก แต่รอบนี้เต็มไปด้วยความโกรธและอาย
"ไม่ต้องห่วงค่ะ เรื่องของเรา กี้จะไม่บอกสามีคุณ แค่อยากให้รู้ว่ากี้จะไม่ยอมเค้า"
บอกก่อนจะหยิบคุ้กกี้ที่ตกพื้นเข้าปากตัวเอง
"กี้! มันสกปรก"
"แค่อยากเรียกร้องความสนใจค่ะ เพราะถ้าไม่ทำแบบนี้ คุณผู้หญิงก็จะไม่ห่วงกี้"
เศษคุ้กกี้ที่เกลื่อนกระจายเต็มพื้นถูกเก็บกวาดด้วยคนทั้งคู่ที่ช่วยกันโดยไร้คำพูดจาใดๆ หลังจากบทสนทนาก่อนหน้า
"กวนประสาทชะมัด" ทันทีที่สาวสวยข้างบ้านเดินออกจากห้องครัวไปแล้ว ชมธีราก็เผลอต่อว่าออกมาอย่างมันเขี้ยว
- ผู้เขียน
