บทนำ (1) เลิกรา
1822 คำ
บทนำ (1) เลิกรา
ตอนเรียนมัธยมปลายเทอมสอง
“ เราเลิกกันเถอะ พี่ไม่ชอบเธอแล้ว ทรายแก้ว ”
“ ฮะ พะ...พี่พูดว่าอะไรนะคะ ทะ...ทรายแก้วได้ยินไม่ชัดค่ะ ”
~~ ตู๊ดๆ ~~
วันต่อมา
“ พี่คิรินคะ อ้าปากค่ะ เดี๋ยวริสาจะป้อนขนม อ้าา อ้ำ คิกๆ อร่อยไหมคะ ”
“ อร่อยมากเลยครับ ”
“ กินเยอะๆเลยนะคะ ”
“ ครับ ริสาขยับมาใกล้พี่หน่อย ไม่รู้อะไรติดผม เดี๋ยวพี่เอาออกให้ครับ ” มือหนายื่นไปข้างหน้าเพื่อเอาเศษไม้ออกให้
“ พะ…พี่คิริน กำลังทำอะไรอยู่…คะ อึก ~ ” เสียงของอีกคนดังแทรกเข้ามา เป็นน้ำเสียงที่ปนความสะอื้นมาด้วย
“ พี่คิริน พี่ทำแบบนี้กับเพื่อนน้ำฟ้าได้ยังไง ” คนที่ถูกกล่าวหากลับนั่งนิ่งเฉยไม่พูดไม่จา แม้แต่หน้าก็ไม่หันไปมอง
“ พวกแกมีอะไรกับแฟนฉันเหรอ? ยัยทรายแก้ว ยัยน้ำฟ้า ” พูดพร้อมทำใบหน้าระรื่น
“ ยัยริสา นังหน้าด้าน เธอก็รู้นี่น่าว่าพี่คิรินเป็นแฟนยัยทรายแก้วอะ พวกเขาคบกันมาใกล้จะสองปีแล้วนะ ตั้งแต่ยัยทรายแก้วอยู่มอสี่เทอมสองอะ แกไม่ต้องบอกว่าไม่รู้นะ ใครๆ เขาก็รู้กันทั้งนั้น ” น้ำฟ้าพูดแทนเพื่อนสาวในทันที
“ รู้สิว่าตอนนั้นเป็นแฟนกัน แต่ตอนนี้พี่คิรินเขาขอคบฉันแล้วและเขาก็บอกด้วยว่าเลิกกับยัยทรายแก้วแล้วอะ ”
คะ…คำบอกเลิกเมื่อคืน มันคือเรื่องจริงสินะ…หญิงสาวคิดเพียงว่า ต้องมีอะไรมาเซอร์ไพรส์แน่ๆ ไม่คิดหรอกว่าจะต้องเลิกกันจริงๆ เพราะก่อนหน้าก็รักกันดี ไม่เคยมีเรื่องให้ขัดใจ เมื่อคืนเธอก็ไม่เชื่อคำพูดพี่เขาร้อยเปอร์เซน หรอกต่อให้มีพิรุธก็เถอะ
วันนี้ตั้งใจแล้วว่าจะมาถามให้รู้แจ้ง แต่ดันกลายมาเห็นว่าแฟนหนุ่มของตนเองกำลังกะหนุงกะหนิงกับผู้หญิงคนอื่นอยู่
หัวใจดวงน้อยรู้สึกเจ็บจี๊ด มันเป็นความรู้สึกที่จุกในอก ทั้งที่เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในระหว่างที่เราคบกันเลย
“ เลิกเหรอ เลิกตอนไหน เมื่อวานเขาก็ยังพลอดรักกันอยู่เลย แกอย่ามาขี้ตู่นะยัยริสา ” น้ำฟ้าไม่ยอม เพราะความรักเพื่อน เธอขอสู้ขาดใจ
“ พี่คิรินคะ พี่ก็บอกพวกมันสองคนไปสิคะ ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน ”
ริสาคงรู้ตัวว่าสู้ฝีปากของน้ำฟ้าไม่ได้เลยหันไปหาตัวช่วยที่นั่งนิ่งๆ ด้วยน้ำเสียงออดอ้อน มือไม้สอดใต้วงแขนแกร่ง มันยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกไม่ดี เพราะทุกส่วนบนร่างกายเป็นสิ่งที่เธอเคยได้จับต้องมาก่อน
“ พี่คิริน พี่จะนั่งบื่ออีกนานไหมฮะ ลุกขึ้นมาคุยให้รู้เรื่องสิ คุยกันแมนๆไปเลย หรือไม่กล้าสู้หน้า ฉันคิดมาตลอดว่าพี่เป็นคนดี แต่พอมาเห็นแบบนี้ พี่มันน่ารังเกียจมากๆ เลย ทั้งที่ทรายแก้วรักพี่หมดหัวใจ พี่ก็สัญญากับเธอแล้วว่าจะไม่เลิกรา จะรักกันจนแต่งงาน แล้วนี่อะไร พี่กำลังทำอะไรอยู่ แบบนี้เขาเรียกว่านอกใจไม่ใช่เหรอ? ” เป็นน้ำฟ้าที่พูดออกมาหมด เพราะทุกเรื่องทรายแก้วจะเล่าให้เพื่อนสนิทฟังตลอด
“ น้ำฟ้าพอแล้ว ฟังนะ เมื่อคืนพี่บอกเลิกทรายแก้วแล้ว ไม่เชื่อก็ถามเพื่อนน้ำฟ้าดูสิ ” พี่คิรินลุกขึ้นยืนแล้วพูดขึ้น แต่สายตาพี่เขาไม่แม้แต่จะมองหรือสบตาเธอเลย
“ จะ…จริงเหรอยัยทรายแก้ว ” น้ำฟ้าหันมาถาม แต่หญิงสาวไม่ได้ตอบกลับเพราะตอนนี้เธอมองแค่คนตรงหน้าอย่างเดียว
“ พะ…พี่คิรินคะ หนูขอคุยกับพี่สองคนได้ไหมคะ ” น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยออกไป
“ จะคุยอะไรก็คุยกันตรงนี้แหละ ให้ริสารับรู้ไปเลย เพราะตอนนี้เราสองคนคบกันแล้ว ” พอได้ยินแบบนั้น ริสาเผยรอยยิ้มออกมา พร้อมอิงแอบแนบซบไหล่แกร่งไปดู
“ อึก~ พี่คิรินคบซ้อนเหรอคะ ”
“ ไม่ใช่สักหน่อย พี่เขาคงเบื่อขี้หน้าแก ดูสิจืดชืดชะมัด สวยก็ไม่สวย พอเลิกกับแกก็มาขอฉันคบทันที ” ริสาพูดแทรก
“ อีริสา แกอย่ามาว่าเพื่อนฉันนะ นังชู้ ” นิ้วเรียวยาวของน้ำฟ้าชี้ตรงไป
“ ชู้อะไรยะ เขาเลิกกันแล้วเว้ย ”
“ อีหน้าด้าน! ”
“ น้ำฟ้าพอ! ฟังนะ พี่กับทรายแก้วเลิกกันแล้ว เราทั้งคู่ไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว ตอนนี้ต่างคนต่างอยู่ จบ แยก ”
“ ไม่ค่ะ อึก พี่คิรินคะ หนูผิดอะไร พี่ถึงทิ้งหนู เรารักกันนี่น่า ฮื่อๆ ไม่เอานะคะ ไม่เลิกได้ไหม ” มือเล็กฉวยมืออีกฝ่ายมากุมไว้แน่น ใบหน้านวลมีน้ำใสๆ ไหลลงมาอาบแก้ม เปรอะเปื้อนไปหมด
“ พอเถอะ พี่เบื่อ พี่ผิดสัญญาเอง พี่ไม่รักทรายแก้วแล้ว อย่ามายึดติดกับพี่อีกเลย ตอนนี้พี่กำลังคบกับริสาอยู่ ” มือหนาสะบัดสิ่งที่จับกุมให้หลุดออก
“ อึก บอกมาสิคะ ว่าหนูผิดอะไร อย่าเพิ่งไปค่ะ ” รีบขวางทางทั้งคู่ไว้ทันที
“ ไม่ผิด แต่พี่แค่เบื่ออะไรเดิมๆ แค่นั้น ”
“ ว้าย ตายแล้ว ผู้ชายไม่เอา ยังจะหน้าด้านรั้งไว้อีก ” เป็นริสาที่พูดขึ้น
“ อีนี่ มึงปากดีใช่ไหม เดี๋ยวเจอกู อีชู้ อีริสา ” น้ำฟ้าดึงแขนริสาไป
“ เออ มาสิ กูก็สู้ ” ริสาพูดตะโกนกลับ พี่คิรินกำลังจะตามไปห้าม แต่เธอขวางไว้เสียก่อน
“ อึก พี่ก็แค่บอก หนูจะปรับให้ ให้หนูทำอะไร หนูก็ยอม อย่าทิ้งหนูไปเลยนะคะ อึก พี่คิริน ” หญิงสาวไม่ยอม สวมกอดอีกคนไว้แน่น พร้อมสะอื้นตัวโยน
พี่เขาเป็นรักแรกและรักเดียวที่เธอคิดว่าตลอดชีวิตนี้ไม่มีใครมาเทียบเทียมหรือแทรกตรงกลางระหว่างพวกเราได้อีก
เธอไม่เคยเผื่อใจ เธอให้เขาหมดทั้งหัวใจ และเธอก็ไม่เคยคิดว่ามาในวันนี้ เขามีคนอื่นไปแล้ว ทั้งที่เมื่อวานยังดีๆ กันอยู่เลย
“ ปล่อยพี่ ทรายแก้วไม่เคยได้ยินเหรอ ที่เขาบอก รั้งให้ตายก็ไปอยู่ดี ต่อให้ทรายแก้วจะปรับตัวเพื่อพี่ หรือทำอะไรเพื่อพี่อีก ความรู้สึกพี่มันก็ไม่มีทางเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ” มือหนาพยายามสลัดแขนเรียวให้หลุดจากตัวเขา
“ ไม่ค่ะ มันต้องเหมือนเดิมสิ พี่มีอะไรในใจก็พูดมาตรงๆเลย ให้โอกาสหนูอีกสักครั้งนะคะ อึก~ ” หญิงสาวกอดเขาไว้แน่น
“ พอเถอะ ตั้งสตินะทรายแก้ว และฟังพี่ เราเลิกกันเถอะ ” มือหนาจับแขนเรียวไว้แน่นแล้วดึงออก สายตาของทั้งคู่จ้องมองกัน
“ ไม่เลิก ยังไงก็ไม่เลิก ”
“ เธอรับได้เหรอ พี่ไม่ได้มีแค่เธอคนเดียว ต่อจากริสา พี่ก็ไม่รับรองหรอกว่าตัวเองจะไม่มีใครอีก ”
“ อึก ไม่ค่ะ พี่ไม่ทำแบบนั้นหรอก พี่เป็นอะไร พี่บอกมาเถอะ เราจะได้ช่วยกันแก้ไข ฮื่อๆ ”
“ กูบอกว่ากูเบื่อมึงไง ทำไมพูดไม่รู้ฟังฮะ ทรายแก้ว! มึงมันน่าเบื่อมากๆ กูไม่ชอบอะไรที่จืดชืดแบบมึง มึงได้ยินไหมฮะ ” มือหนาบีบแขนเรียวก่อนจะผลักให้ร่างบางล้มทั้งยืน
' ตุบ ’
“ โอ๊ยย อึก พะ...พี่คิรินทำไมพี่ต้องพูดคำหยาบคายใส่หนูด้วย ฮื่อๆ ”
“ นี่ไงคือตัวตนที่แท้จริงของกู กูไม่อยากแอ๊บแล้ว มันน่าเบื่อ กูชอบพูดแบบนี้ มึงจะรับได้เหรอฮะ ”
“ ไม่ หนูไม่เลิก ทำไมพี่ต้องฝืนใจทำอะไรแบบนี้ด้วย พี่กำลังคิดอะไรอยู่ อึก~ ”
“ กูไม่ชอบมึง กูรังเกียจ มึงรู้ไหมว่าที่กูฝืนทนคบกับมึงเพื่ออะไร ถ้าไม่ใช่เพื่อเงินพนัน กูพนันกับเพื่อนไว้ ถ้ากูคบกับมึงได้ปีกว่าแล้วบอกเลิก เพื่อนจะให้เงินกูห้าหมื่น ฮ่าๆ ความรักที่กูพูดออกไป มันไม่เป็นความจริงเลย มันของปลอมทั้งนั้น ฮ่าๆๆ ”
ท่าทางของเขาที่หัวเราะลั่น หัวใจดวงน้อยแตกสลายในพริบตา เริ่มเชื่อแล้วว่ามันคือความจริง เพราะเธอก็ได้ยินมาอยู่เหมือนกันว่าแก๊งพี่คิรินเขาชอบพนันอะไรแบบนี้ เศสตัวอย่างที่ผ่านมาก็มีให้เห็น แต่ตั้งแต่ที่ได้คบกัน เขาไม่มีพิรุธอะไรใดๆเลยแม้แต่น้อย เขาทำให้เธอเชื่อหมดใจ ว่าเขารักเธอเช่นกัน
ร่างสูงปล่อยให้อีกคนนั่งร้องไห้ไป ส่วนตัวเองก็รีบเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยหัวใจที่แตกสลายเช่นกัน
‘ ตัวแกเองมีอะไรบ้างฮะ ริอาจมาจับคู่ลูกสาวฉัน แกมันคนจน คนต่ำต้อย ไม่คู่ควร ’
ทุกคำพูดยังกึกก้องอยู่ในหัว มันดังวนซ้ำๆ แต่มันยังไม่เท่ากับที่ได้ยินจากคนที่รัก
‘ ทรายแก้วไม่ชอบพี่เขาหรอกค่ะ พี่เขาจน ทรายแก้วชอบคนรวยต่างหากล่ะ พี่เขามันโง่ หลอกง่ายมาก คิกๆ '
ชายหนุ่มไม่เคยคิดว่า แฟนสาวที่เขารักจะพูดแบบนี้กับแม่ตัวเอง ถ้าเขาไม่ได้ยินจากหูตัวเอง คงไม่มีทางเชื่อ ถึงแม้จะฟังผ่านมือถือ แต่เขาจำเสียงนี้ได้ขึ้นใจ
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้เพียงว่าร้องไห้จนพอแล้ว ถึงไม่มีแรงสู้ต่อเพราะหัวใจแตกสลาย แต่ก็พยายามพาตัวเองไปหาที่นั่ง มือเล็กปาดน้ำตาที่เปื้อนแก้มออก พร้อมพูดเบาๆออกมา
“ ชาตินี้เราอย่าได้เจอกันอีกเลยนะคะ พี่คิรินคนใจร้าย ฮื่อ~ ” น้ำเสียงยังคงมีความสะอื้น
🍒______🍒
นามปากกาธัญญวรินทร์
_______________________
อาจจะแปลกตาไป ว่าทำไมมี ฮะ เยอะ มันแทนตัวนี้นะคะ ห้ะ คำนี้เป็นคำที่ผิด คำที่ถูกคือ ฮะ
🔻หวานอมขมกลืน สงสารใครดี🔻
🌱ตอนเรียนมัธยมปลายเทอมสอง🌱
🎗️คิรินเรียนมัธยมหกเทอมสอง
🎗️ทรายแก้ว น้ำฟ้า ริสา เรียนมัธยมห้าเทอมสอง
🌹🌹ตัวละครหลัก 🌹🌹
🌈ทรายแก้ว สุขศรีวิไล
🌈คิริน คะนึงหา
📌ฝากนิยายในเซตด้วยค่ะ
🌻เรื่อง อุ้มรักพราวตะวัน🌻
🌻เรื่อง อุ้มรักแสนวิเศษ🌻
🌻เรื่อง อุ้มรักเพียงเดือน🌻
- ผู้เขียน
