บทที่ 4 ช่วยหนูด้วย
1005 คำ
บทที่ 4 ช่วยหนูด้วย
นั่งเรียบลำดับเหตุการณ์จนถึงความทรงจำสุดท้าย และไม่รู้อะไรอีกเลยจนเช้าถึงได้รู้ว่าทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว สิ่งสำคัญได้เสียไปแล้วแลกมาด้วยเงินตรา ครอบครัวคงคิดว่ามันคุ้ม แต่หารู้ไหมว่า หญิงสาวไม่สามารถมูฟออนจากเหตุการณ์อันเลวร้ายนั้นได้ ถึงในหัวจะไม่มีภาพต่างๆ ที่ร่วมเตียงกันก็เถอะ
บ้านสุขศรีวิไล
“ เอาเงินมาให้ฉัน ” พี่ทิพย์เดินตรงมาแบบมือขอ
“ ทรายแก้วเอามาให้แม่ ” แม่ก็ตรงปรี่มาและฉวยไปครองไว้อย่างเร็ว
“ แม่ เดี๋ยวทิพย์นับเอง ”
“ ไม่ แกอย่ามายุ่ง เงินนี้เป็นของฉัน ฉันจะนับให้แกเอง ”
แม่กับพี่สาวมีปากเสียงกัน หัวใจเธอมันรู้สึกสั่นเครือเพราะทุกคนเห็นแค่เงินตราเป็นสิ่งสำคัญ แต่ไม่มีใครถามเธอด้วยซ้ำว่าเป็นไงบ้าง ผ่านอะไรมาบ้าง คำปลอบใจไม่มีเลย ทำไมรู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกิน
ตั้งแต่ครอบครัวลัมละลาย ทุกอย่างมันก็ไม่มีกฎระเบียบ บ้านช่องที่เคยสะอาดสะอ้านก็ดูสกปรก ข้าวของวางเกะกะไปหมด
“ แม่อย่าลืมที่ยืมทอรุ้งด้วยนะคะห้าหมื่นอะ ” พี่สาวคนรองตรงมาจากไหนไม่รู้พูดขึ้นพร้อมแบมือขอ
“ ฉันยืมแกแค่สองหมื่นห้าเองนะยัยทอรุ้ง ”
“ ก็แม่บอกเองนี่น่าจะคิดดอกเท่าไหร่ก็ได้ ”
“ นี่! ฉันเลี้ยงแกมาตั้งแต่แบะเบาะ แกกล้าคิดดอกแพงกับผู้มีบุญคุณขนาดนี้เลยเหรอ ฉันเป็นแม่แกนะทอรุ้ง ”
“ ก็รู้ว่าเป็นแม่ไง หนูเลยต้องเอาไว้เยอะๆ คราวหลังแม่จะได้ไม่กล้ามายืมหนูอีก ”
“ หน็อย นังนี่ ” แม่พูดแล้วชี้นิ้วไปหาพี่สาว
“ แม่! เงินที่แม่ยืมโทนี่ผัวหนูด้วยนะหนึ่งแสนอะ คืนมาเลย ถ้าไม่ให้ตอนนี้ หนูไม่รู้ว่าจะได้คืนตอนไหนอีก ”
“ ทอฝันแกมาได้ไง ” จู่ๆ พี่สาวคนที่สามก็โผล่มาด้วย
“ ก็พี่ทิพย์โทรบอกว่า แม่ให้ยัยทรายแก้วไปขายตัว หนูก็รู้นะสิว่าต้องได้เงินเยอะก็เลยมาเอาเงินคืน ”
“ หน็อย นังพวกนี้ ฉันเป็นแม่พวกแกนะ ฉันไม่โกงเงินพวกแกหรอก ให้ฉันจ่ายหนี้อื่นครบก่อนสิ แล้วฉันจะให้คืน ”
“ แม่ไม่เอาไปใช้หนี้หรอก น่าจะเอาเข้าบ่อนมากกว่า ”
“ นังทอรุ้งแกอย่ามารู้ดี ”
“ ทิพย์ก็คิดเหมือนน้องนะคะแม่ ”
“ นังทิพย์แกก็อีกคน ฉันเป็นคนติดต่อผัวแก่ให้นะ แกลืมไปแล้วเหรอ ที่ได้ดีเพราะใคร ”
“ แม่! ทำไมต้องทวงบุญคุณตอนนี้ด้วย ทิพย์ว่าติดเงินเขาก็คืนเขาไปเถอะ อีกอย่างถ้าแม่คืนพวกเรา ต่อไปถ้าจะยืมอีก พวกเราคงไม่ขัดหรอก ”
“ หึ เชื่อได้ตายแหละ พวกแกมันขี้งก ทั้งที่ฉัน พ่อแก น้องสาวแกลำบากจะตาย พวกแกยังไม่ชายตามองเลย แทบจะไม่กลับมาให้เห็นหน้าเห็นตา นี่ถ้ายัยทิพย์ไม่ปากพล่อยไปบอก พวกแกคงไม่กลับมาบ้านหรอกใช่ไหมล่ะ ”
“ แม่จะเหนียวหนี้ไปถึงไหน รีบแบ่งให้พวกเราเถอะ แล้วรีบเอาที่เหลือไปให้พวกเจ้าหนี้นอกระบบซะ ”
“ ฉันรู้น่า พวกแกไม่ต้องย้ำ ”
“ งั้นก็รีบคืนมา ”
“ ฮะ…แฮ่ม สาวๆ จ้ะ ” เสียงแทรกดังขึ้น ทุกคนรีบไปเกาะตัวกัน เพราะจำเสียงนี้ได้ขึ้นใจว่าเป็นเจ้าหนี้นอกระบบที่สุดแสนจะโหดร้ายและมีใบหน้าที่หื่นกาม
“ เอ่อ…คุณสุวิทย์มาเร็วจังนะคะวันนี้ ” แม่พูดน้ำเสียงสั่น
“ สืบรู้มาว่าลูกหนี้บ้านนี้มีเงินเยอะเลยวันนี้ ”
“ เอ่อ…รู้เร็วนะคะ แหะๆ ”
“ จ่ายมาเลย ทั้งต้นทั้งหนึ่งล้านบาท ”
“ หนึ่งล้าน! ” พวกเราที่เป็นลูกพูดพร้อมกันอย่างตกใจ
“ ก็ใช่นะสิสาวๆ แม่พวกเธอไปเอามาใหม่เมื่อเดือนที่แล้วด้วยนะ ”
“ แม่! ” พวกเราสี่คนร้องเรียกคนเป็นแม่เสียงดัง
“ อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉัน ฉันเป็นแม่พวกแกนะ ”
“ ถ้าไม่จ่ายวันนี้ก็ส่งลูกสาวมาขัดดอกสิ จะเป็นใครก็ได้ ”
“ ยัยทรายแก้ว แกยังไม่มีผัว แกไปสิ ” พี่สาวทั้งสามดันหลังหญิงสาวออกมาทันที
“ มะ…ไม่ ไม่ค่ะ แม่ช่วยหนูด้วย หนูหาเงินมาให้แล้วนะ แม่ก็จ่ายให้เขาไปสิ ” เธอยืนตัวสั่นเทา
“ แม่ ไว้พรุ่งนี้ทิพย์จะมาเอาเงินที่แม่ยืมไปนะ ” พี่ทิพย์พูดจบก็รีบวิ่งออกจากบ้านไป
“ แม่อีกสองวันหนูจะมาใหม่นะ ” พี่ทอรุ้งก็รีบวิ่งออกไปติดๆ
“ แม่ หนูให้เวลาแม่หนึ่งเดือนแล้วกัน แล้วหนูจะมาใหม่นะ ” พี่ทอฝันก็รีบวิ่งออกไปเช่นกัน ตอนนี้เหลือเพียงหญิงสาว แม่และเจ้าหนี้
“ หึๆ ลูกสาวแต่ละคนดูจะรักแม่มากๆ เลยนะ ” เจ้าหนี้พูดพร้อมยกยิ้ม
“ เอ่อ…ฉันขอจ่ายครึ่งหนึ่งก่อนได้ไหมคะ ” แม่พูดขึ้น
“ ได้มาเยอะก็ควรจ่ายให้หมดทีเดียวไปเลยนะ ฉันว่า มันจะได้ไม่เป็นดินพอกหางหมู คราวหลังถ้าเดือดร้อนอีกก็ไปยืมมาได้อีก ”
“ เอ่อ…ฉันจะเก็บไว้จ่ายเจ้าอื่นอีก มันคงไม่พอ ”
“ งั้นเอาลูกสาวมาให้ฉันขัดดอกก่อน ”
‘ พรึ่บ ’
“ เอาไปเลยค่ะ ” ร่างบางถูกคนเป็นแม่ผลักไปข้างหน้า
“ แม่! ไม่นะคะ แม่ ฮื่อๆ กรี๊ดดดด แม่ช่วยหนูด้วย ” มือเล็กถูกอีกฝ่ายดึงแล้วลากออกจากบ้านไป ด้วยแรงน้อยนิดไม่อาจจะขัดขืนได้เลย
🍒_________🍒
นามปากกาธัญญวรินทร์
- ผู้เขียน
