ปรารถนาชำเรืองมอง นางอมยิ้ม แต่ก็รีบกลบเกลื่อนรอยยิ้ม ด้วยการลงมือจัดแต่งขนมในจานต่อ
วันนี้นางลงมือเข้าครัว ทำอาหารหลายอย่าง รวมถึงขนมหวานที่ทำเอง ไม่ได้สั่งมาจากร้านของเทียนเหมือนเคย มีลูกมือที่คุ้นเคยวิธีทำเป็นอย่างดี แถมขนมชั้นครั้งนี้ รอดมาได้เพราะฝีมืออบเชยแท้ๆ เลย
อบเชยกัดปาก ชั่งใจ เธอแน่ใจโดยไม่ต้องล้วงโทรศัพท์ออกมาดูด้วยซ้ำ คนปลายสายที่ใจร้อนเป็นไฟ เป็นใครไม่ได้เลยถ้าไม่ใช่...ดีแลน
“ไม่รับโทรศัพท์เหรออบเชย?”
ประมุขหวังฝ่ายหญิงถามเสียงเรียบ นางได้ยินเสียงเรียกเข้าของสมาร์ทโฟนมาสักพัก แต่อบเชยยังรีๆ รอๆ ไม่กล้ากดรับ
สาวตัวเล็กเลยหน้ายิ้มแหยๆ ให้ปรารถนา
“ให้เชยจัดจานขนมนี้เสร็จก่อนค่ะ”
อบเชยกำลังจัดขนมชั้นใส่จาน ฝีมือของอบเชยใช้ได้เลย เธอบรรจงปั้นขนมชั้นเป็นดอกกุหลาบ ขนมชั้นจานนี้ดีแลนคงสนใจเป็นพิเศษหากรู้ว่าใครเป็นคนทำ
ปรารถนาไม่ได้แย้ง นางฟังเสียงกรีดร้องนั้น พร้อมกับหัวเรา
