ตอนที่ 3 แขกวีไอพี
1233 คำ
ภาพตรงหน้าเป็นคู่รักที่กำลังนั่งนัวเนียจูบปากกันอยู่อย่างไม่สนใจสายตาของใคร แต่จะว่าไปสถานที่แบบนี้ก็ไม่ค่อยมีใครสนใจอะไรว่าใครจะทำอะไรกันอยู่แล้ว
-เรียกพนักงานเสริฟ์มารับออเดอร์ แต่กลับมัวทำเรื่องทุเรศ น่าไม่อาย แหวะ -
นัชชานึกตำหนิเขาในใจก่อนจะถอนหายใจออกมา แต่ไม่ทันที่ที่เธอจะเอ่ยปากทักลูกค้าเพื่อรับออเดอร์ คู่รักตรงหน้าก็หยุดกิจกรรมรักตรงหน้าแล้วหันมามองเธอ นัชชาถึงกับอ้าปากค้าง
“เตชิน!”
“มึง มาทำอะไรที่นี่วะ” เตชินขมวดคิ้วก่อนจะมองไปที่แขนของเธอที่สวมเสื้อคลุมสีดำปิดแผลไว้ แถมตรงข้อเท้าก็ยังมีผ้าพันเอาไว้
“เอ๊าถามได้...ก็ทำงานดิ ว่าแต่ นายจะสั่งอะไรก็ว่ามา” นัชชาทำท่าหยิบปากกาขึ้นมาจด
“ไม่เจ็บแล้วเหรอแผลที่แขน กับขาที่เคล็ดอะ”
“เจ็บแล้วทำไงได้”
“แล้วไม่หยุดงานไปวะ”
“หยุดแล้วได้เงินไหมล่ะ รีบ ๆ สั่งมาเถอะน่า จะเอาไร”
เตชินมองหน้านัชชา ก่อนหันไปที่ดีเจที่เป็นพี่ชายของนัชชาที่อยู่ข้างเวที
“ว่าแล้ว คุ้นๆ ดีเจที่นี่ เป็นแฟนมึงนี่เอง นี่ลงทุนมาเฝ้าผู้ชายถึงที่ทำงานเลยเหรอวะ”
“ฟะ แฟน?” นัชชาทำหน้าเหวอ ก่อนหันไปมองตามสายตาเตชินที่ส่งสายตาให้มองไปที่พี่ชายเธอ
“หรือไม่ใช่แค่แฟน ผัวมึงเหรอ” เตชินพูดแต่มือยังคงโอบกอดหญิงสาวคู่ขาจนหน้าอกโตแทบจะเบียดแนบอยู่ที่อกของเตชิน
“เออ...ผัว แล้วไง? จะมาทำงานเฝ้าผัวก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายไม่ใช่เหรอ จะสั่งหรือไม่สั่ง ไม่งั้นจะไปรับออเดอร์โต๊ะอื่น เสียเวลา”
นัชชาหน้ามุ่ย ก่อนที่เตชินจะยอมสั่งอะไรกับเธอสองสามอย่าง นัชชารับออเดอร์แล้วจึงค่อยหันหลังเดินกะเผลกออกไป
-เจ็บแบบนี้ ยังจะมาทำงานอีก ยัยนัชชา-
เตชินได้แต่มองตามคนตรงหน้าที่เดินออกไป
-----
ที่ห้องน้ำ
“ซี๊ด... อา”
“อื้อ เบาหน่อย”
“มะ ไม่ไหวแล้ว อร๊าย...”
เสียงคนทำกิจกรรมรักอย่างดุเดือดภายในห้องน้ำ จนเตชินที่เดินมาล้างมือถึงกับส่ายหน้า ก่อนจะแกล้งทุบประตู
“เบาหน่อยเว้ยเฮ้ย”
เขาแซวปนหัวเราะ อันที่จริงเวลาเข้ามาห้องน้ำที่ผับ เขาก็เจอเหตุการณ์แบบนี้เป็นประจำอยู่แล้ว แม้แต่ตัวเขาเองถ้ารีบ ๆ หรือต้องการแบบด่วน ๆ ก็ยังเคยทำแบบนี้เหมือนกัน เขาเลยคิดจะแซวเล่นกวนตีนไปงั้นไม่ได้ใส่ใจอะไร
เมื่อตัวเองก็จัดการภารกิจจนล้างมือเรียบร้อยแล้ว เตชินจึงเดินออกมายืนสูบบุหรี่หน้าห้องน้ำ เพียงครู่เดียวคู่รักที่ทำเสียงดังในห้องน้ำเมื่อครู่ก็เดินตามออกมา
“เชี้ย”
เตชินถึงกับสบถออกมา เมื่อเห็นดีเจหนุ่มรูปหล่อแฟนนัชชา ~ตามที่เขาเข้าใจไปเอง~ เดินโอบมากับหญิงสาวหุ่นเซ็กซี่คนหนึ่ง ที่ยังคงเดินคลอเคลียกันอย่างมีความสุข ก่อนจะแยกย้ายกันไปคนละทาง เตชินเหล่สายตามองตาม เขาพ่นบุหรี่ออกจนหมดมวน จึงกดบุหรี่ลงกับผนัง แล้วเดินตามกลับมาที่ในผับ กวาดสายตามองหานัชชาที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างไม่รู้เรื่องเลยอะไร
-โง่ชิบ แฟนสวมเขาแบบนี้ยังไม่รู้ตัว-
ในฐานะเป็นเพื่อนร่วมคณะควรเตือนสักหน่อยก็ดี เตชินคิด ก่อนตัดสินใจจะเดินตรงไปหาแต่ไม่ทันที่เขาจะก้าวขาเข้าไปถึงตัวของนัชชา เตชินก็ต้องหยุดชะงักกึก
เมื่อน๊อตดีเจหนุ่มก็เดินมากอดบ่าของนัชชาอย่างสนิทสนม แถมนัชชาก็ยังหัวเราะกลับก่อนยกมือตีแขนเขาเบา ๆ ราวกับเป็นคู่รัก ความคิดที่จะเข้าไปเตือนนัชชาเลยต้องหยุดชะงัก
-เหอะ...ยายโง่เอ๊ย ช่างแม่ง...ไม่เห็นต้องใส่ใจเลยด้วยซ้ำ-
เตชินยักไหล่กับภาพที่เห็นตรงหน้า เขาหันหลังกลับไปที่โต๊ะของเขาที่มีสาวสวยนั่งยิ้มหวานเยิ้มรอเขาอยู่ ก่อนก้มลงและบรรเลงแลกลิ้นกันอย่างไม่อายใคร
จนกระทั่งได้เวลาใกล้ผับเลิก เตชินลุกพรึ่บโดยที่ไม่ได้เรียกพนักงานมาเก็บเงิน นัชชาซึ่งอยู่ไม่ไกลรีบวิ่งเข้ามาขวางเอาไว้
“เดี๋ยว! เตชิน! นายจะไปไหน นี่นายยังไม่ได้คิดเงินเลยนะ”
“อะไรของมึง นัชชา”
“ก็นายกินแล้วยังไม่จ่าย”
“ก็ลงบัญชีโต๊ะ19ไว้สิวะ เดี๋ยวก็มีคนมาเคลียร์เอง มึงไม่รู้เหรอว่าผับนี้ของใคร”
“จะของใครก็ไม่รู้ รู้แต่นายยังไม่ได้จ่ายเงิน” นัชชาเลิกคิ้วมองหน้าเขาอย่างคนไม่ยอมแพ้ เธอยืนกรานเสียงแข็ง สองมือกางแขนกั้นทางเขาเดินอย่างดื้อด้านเพื่อไม่ให้เขาหนีไปโดยที่ไม่ได้จ่ายเงิน
“เกะกะ หลีกไป”
เตชินส่ายหัวอย่างรำคาญ ไม่รู้ว่ายายนี่บ้าหรือโง่ที่ไม่รู้ว่าผับนี้เป็นของพี่ชายเขา แถมเขาเองก็มีชื่อเป็นหุ้นส่วนถึงจะมีเปอร์เซ็นต์ถือหุ้นในอัตราส่วนน้อยกว่าพี่ชายก็ตามเถอะ เวลาเขามาที่นี่พนักงานส่วนใหญ่จะรู้ว่าเป็นเขา และจะลงบัญชีเอาไว้แล้วค่อยทำเบิกจ่ายในส่วนของวีไอพี
แต่จะว่าไป ปกติเขาก็ไม่ค่อยลงมาข้างล่าง ส่วนใหญ่จะอยู่ห้องวีไอพีข้างบนเท่านั้น วันนี้ก็แค่มาล่าเหยื่อหาสาว ๆ เท่านั้นเอง
เตชินถอนหายใจ มองนัชชาที่ยังคงดื้อด้านอยู่ตรงหน้า
แปลกแหะ ที่เวลามองหน้าผู้หญิงคนนี้ตรง ๆ เพิ่งรู้ว่านัชชาเองก็น่ารักไม่เบา ตากลมโตหวานใส ปากนิด จมูกหน่อย แต่ทำไมที่ผ่านมาเขาไม่เคยสังเกตเห็น หรือจะเรียกว่านัชชาอาจไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลยก็ว่าได้ แต่พอเธอมาจ้องหน้าเขาใกล้ ๆ แบบนี้
-น่ารักดีเหมือนกันวุ้ย-
“ว่าไงนายเตชิน กลับไปที่โต๊ะให้ฉันคิดเงินดี ๆ หรือจะให้ฉันเรียกการ์ดผับมาจัดการ” นัชชายังไม่เลิกพูดขู่ใส่เขาอย่างไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง
เสียงแว๊ดของนัชชาเข้ามาในโสตประสาททำให้เขาต้องหลุดจากภวังค์ที่กำลังชมความน่ารักของเธอ
-สงสัยตาฝาดที่มองว่ายายนี่น่ารัก-
“หลีกไปได้แล้ว มึงนี่มันน่ารำคาญ” เตชินทำท่าเหมือนจะเลี่ยงเดินไปอีกฝั่ง ก่อนที่หัวหน้างานของนัชชาจะเดินมาขนาบข้างพร้อมดึงแขนนัชชาเอาไว้
“คุณเตชินครับ ขอโทษครับ เด็กคนนี้เพิ่งมาทำงานได้สามวัน เลยไม่รู้ว่าคุณเตชินคือวีไอพีของที่นี่”
- ผู้เขียน
