ตอนที่ 5 เจ็บตัว
1235 คำ
ตอนที่ 5 เจ็บตัว
“ตัดสายทำไมวะ ไอพี่บ้า”
นัชชาถึงกับอารมณ์เสีย เมื่อโดนพี่ชายตัดสายใส่กะทันหัน ก่อนที่จะเดินกะเผลกกลับมารอเขาที่รถ เธอยืนเอาหลังพิงไว้ที่ข้างรถ ในมือยังคงไถโทรศัพท์เล่นไปมาอย่างไม่ระวังตัว ไม่ช้าชายหนุ่มหน้าตาเหี้ยมสองคนก็เดินมาประกบข้าง จนนัชชาถึงกับเงยหน้ามองด้วยความตกใจ
“อะ อะไร มีอะไร พวกนายเป็นใคร”
“นายให้พาคุณไปพบ”
“นายไหน นายอะไร ฉันไม่รู้จัก” นัชชารีบส่ายหน้าเธอเริ่มตระหนักถึงความไม่ปลอดภัยแม้จะมองหาช่องทางหนีแต่เจอคนตัวใหญ่ขนาบข้างแบบนี้แถมตัวเธอเองก็เจ็บขาอยู่แบบนี้จะหนีไปไหนได้
“รีบไปกับพวกเราเถอะน่าอย่าลีลา” ชายคนหนึ่งตรงเข้ามากระชากที่แขนจนเธอเซเกือบล้ม
“ไม่ไป! ยะ อย่าทำอะไรฉันนะ ฉันทำงานที่นี่ ฉันเรียกการ์ดที่นี่มาจัดการพวกนาย!” แม้จะกลัวแสนกลัวแต่นัชชากลับยังไม่วายเอ่ยปากขู่พวกมัน
“เฮียเอริคเจ้าของผับอนุญาตแล้ว ให้มาพาตัวคุณไปพบเฮียแบงค์”
“เฮียเอริค? จะเรียกฉันไปพบทำไม แล้วแบงค์ไหนอะไรใคร ฉันไม่รู้จัก”
“แต่พี่ชาย คุณรู้”
“ห๊า พี่น๊อตเหรอ แล้วพี่น๊อตเกี่ยวอะไรด้วย”
นัชชาหน้าเหวอ ก่อนที่ชายฉกรรจ์ทั้งสอง จะจับแขนเธอไว้อีกข้างในสภาพกึ่งลากกึ่งบังคับเพื่อพาเธอไปที่ห้องวีไอพี
“จะ เจ็บ ปล่อยนะ”
เป็นเพราะเธอสวมเสื้อคลุมสีดำไว้ พวกนั้นจึงมองไม่เห็นผ้าพันแผล แถมยังบีบแขนเธอไว้แน่น จนนัชชาร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ไหนยังขาที่ยังเจ็บอยู่ พวกมันก็ลากเธอไปอย่างไม่สนใจเสียงร้องของเธอเลยสักนิด
เตชินกำลังเตรียมจะขับรถออกเพื่อจะกลับบ้าน เขามองเหตุการณ์ตรงหน้าเห็นมีชายฉกรรจ์กำลังฉุดกระชากลากถูหญิงสาวกลับเข้าไปในผับ ก่อนที่จะเขาจะพยายามเพ่งสายตามองไปให้ชัด ๆ ปรากฏว่าเป็นนัชชา เพื่อนร่วมคณะของเขา
“เห้ยอะไรวะ! นัชชานี่หว่า!” ถึงเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอในตอนนี้แต่อย่างน้อยเธอก็เป็นเพื่อนร่วมคณะที่เขาเพิ่งขับรถชนเธอเมื่อเช้านี้ ครั้นจะไม่ช่วยเหลือก็ดูจะใจดำเกินไปหน่อย
เตชินรีบจอดรถทิ้งไว้ ก่อนที่จะวิ่งตามไปเห็นว่าพวกมันลากเธอเข้าไปบริเวณห้องไปวีไอพี ไม่ทันที่เขาจะเปิดประตู พบเอริคพี่ชายเขาเปิดประตูออกก่อน
“เห้ยพี่เอริคเกิดไรขึ้นวะ มีคนฉุดเพื่อนผมเข้าไป” เขาละล่ำละลักรีบถามด้วยความตกใจ
“เพื่อน?”
“ใช่ เพื่อน เรียนคณะเดียวกันด้วย เกิดอะไรขึ้นวะพี่ ทำไมเธอโดนลากไปแบบนั้น”
“เฮียแบงค์เขาจะเอาเพื่อนมึงไปขัดดอกเห็นว่ายังซิง”
“ขัดดอก!! เห้ย ไม่ได้ดิพี่ นี่มันเรื่องไรกัน ยายนั่นมันเป็นเพื่อนผมนะ ไม่ได้นะ”
“พี่ชายมันติดหนี้เฮียแบงค์แสนนึง”
“ไรวะ เงินแค่แสนเดียว งั้นเอาบัญชีไอนั่นมาเดี๋ยวเอาเงินผมใช้หนี้แทน พี่บอกไอ้เหี้ยนั่นให้ปล่อยผู้หญิงออกมา”
“เพื่อน? แต่ทำไมยอมจ่ายเงินแทนวะ” เอริคหลี่ตาเหมือนไม่เชื่อ ความจริงเขาไม่คิดจะช่วยน๊อตแต่ถ้าน้องชายจะจ่ายเงินแทนก็ไม่ติด เงินมันก็เยอะพอ ๆ กับเขานั่นแหละ
“เพื่อนจริง แต่เมื่อเช้าผมเพิ่งขับรถเฉี่ยวมันมาจนมันล้ม ยังเจ็บแผลอยู่เลยมั้ง พี่รีบบอกไอ้หมอนั่นให้ปล่อยเพื่อนผมไปเหอะ”
“เออ จัดการให้” เอริคถอนหายใจก่อนจะกลับเข้าไปภายในห้องอีกครั้งโดยมีเตชินที่เดินตามมาติด ๆ อย่างร้อนใจ
แม้เขาไม่ได้คิดอะไรกับนัชชา แต่พอเห็นสภาพที่เธอมาทำงานเพราะยังบาดเจ็บเลยนึกสงสารเธอขึ้นมา แถมเมื่อกี้แฟนที่เป็นดีเจก็ดันนอกใจอีก แล้วนี่ยังต้องมาโดนขัดดอกบ้าอะไรอีก
-นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงโชคร้ายในวันเดียวติด ๆ กันแบบนี้-
เตชินแทบจะแทรกเอริคเข้ามาเมื่อลูกน้องของเขาเปิดประตูให้กลับมาภายในห้อง ภาพที่เห็นคือนัชชานอนเป็นลมล้มพับอยู่ที่พื้น ทำเอาเขาตกใจหนักวิ่งถลาไปดูเธอ
“เชี้ย พวกมึงทำไรผู้หญิงวะ”
เตชินส่งสายตามองเฮียแบงค์อย่างคาดโทษ พร้อมกวาดสายตามองไปที่ลูกน้องเขารอบห้องอย่างเอาเรื่อง
“คุณเอริค” เฮียแบงค์ขมวดคิ้วแปลกใจ ก่อนหันไปหาเอริค
“ยัยเด็กนี่ มึงคงเอาไปขัดดอกไม่ได้ล่ะละ แต่เงินที่ไอน๊อตเป็นหนี้ เดี๋ยวเคลียร์ให้ เลขบัญชีมา” เขาเอ่ยขึ้น ก่อนกระดิกนิ้วชี้ เรียกผู้ติดตามให้ทำการเตรียมโอนเงินให้เฮียแบงค์
“หา คุณเอริคจะเคลียร์หนี้ให้ไอน๊อตอีกเหรอ” เฮียแบงค์มองเอริคตาโต ก่อนหันไปมองน๊อตที่นั่งตัวสั่นอยู่
“โชคดีของมึง ไอน๊อต” เฮียแบงค์มองเงินที่โอนเข้ามาหนึ่งแสนชั่วครู่ ก่อนจะคลายยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี
“มึงกับกูจบกัน ไอน๊อต แล้วต่อไปก็ห้ามไปเหยียบที่บ่อนกูอีก ถ้ากูเจอหน้ากูจะให้คนอุ้มมึงไปทิ้งน้ำ ดีนะคุณเอริคเค้าใจดี เคลียร์หนี้ให้มึง แต่คงไม่มีหนหน้าอีกนะ” เฮียแบงค์ขู่ แต่เมื่อได้เงินเขาก็ถือว่าเสร็จภารกิจ จึงขอตัวจากเอริคเพื่อพาลูกน้องออกไป
“ขอบคุณครับเฮียเอริค ขอบคุณครับเฮียแบงค์”
น๊อตรีบเอ่ยขอบคุณ เมื่อถูกแก้เชือกออกที่ถูกมัดไว้ไพล่หลังเรียบร้อยแล้ว เขารีบถลาเข้าไปดูน้องสาวที่นอนแน่นิ่งในอ้อมแขนของเตชิน
“เมื่อกี้เกิดอะไร! ทำไมเธอเป็นแบบนี้!” เตชินเงยหน้าไปมองน๊อต ในตอนนี้เขาสัมผัสถึงเลือดที่ซึมออกมาจากเสื้อคลุมที่เธอใส่อยู่ เพราะมันเริ่มซึมเปื้อนมาที่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวในของเธอ เธอเจ็บตั้งแต่พวกมันจับแขนเธอโดนแผลแล้วลากมา แถมยังตอนวิ่งถลาเข้าไปจนล้มอีกรอบ
“เมื่อกี้ เธอวิ่งเอาตัวมาขวางบังผม ตอนที่ลูกน้องเฮียกำลังจะเอาไม้หน้าสามฟาด แต่เธอดันตกใจจนเป็นลมเสียก่อน แล้วพวกคุณก็เข้ามาพอดี พวกนั้นเลยชะงักมือเอาไว้ทัน”
น๊อตรีบอธิบาย
“งั้นรีบพาเธอไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ”
“งั้นเดี๋ยวผมกลับไปเอาของกับกระเป๋าที่ล็อกเกอร์ก่อน”
“เสียเวลาว่ะ เดี๋ยวกูพาไปรถกูเอง มึงไปเก็บของแล้วก็ขับรถมึงตามไปแล้วกัน”
เตชินพูดพลางช้อนร่างนัชชาอุ้มขึ้น ก่อนพาออกจากห้องแล้วตรงไปที่รถ ตอนนี้นอกจากสงสารเธอ เขาก็ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านี้
- ผู้เขียน
