ตอนที่ 33 ร้อนรุ่ม
เขายกยิ้มออกมาเพราะรู้สึกเอ็นดูกับท่าทางของเธอ ก่อนจะยกมือขึ้นดีดหน้าผากเธอเบา ๆ ทันทีที่ปากรั้น ๆ ของเธอพูดจบ
“โอ๊ย ดีดทำไมเนี่ย” นัชชาเผลอปล่อยมือจากชายเสื้อ ก่อนยกมือขึ้นมาถูหน้าผากจนชายเสื้อของเธอเลิกขึ้น สายตาคมของเขาก้มลงไปมองตามท่อนขาเรียวขาวก่อนจะหยุดสายตาอยู่กับจุดสำคัญ…
“ว้าย! ยะ อย่ามองนะ” เธอตะครุบชายเสื้อตัวเองดึงลงไปปิดอีกครั้ง
“หึ หึ หึ อ่อยตลอด แล้วกูจะได้ไปไหมแบบนี้”
“บะ บ้า รีบไปเลยนะ รีบไปหาน้องพิมมง พิมมี่ของนายเลย” -เอ๊ะ พูดเหมือนหึง- นัชชาชะงักกับความคิดของตัวเองจนต้องเป็นฝ่ายรีบหุบปาก
“แต่นี่นะ กูว่า…มึงน่าจะอ่านนิยายมากไป ก็กูแค่อยากยกหนี้ให้มึงเฉยๆ”
“ยกหนี้ก็คือการนอนแล้วขายตัว แต่…ฉันไม่ได้ขายตัว!!” นัชชาเชิดหน้าขึ้นมาเถียง ถึงจะเสียตัวไปแล้วแต่อย่างน้อยเธอก็มีศักดิ์ศรีอยู่นะเว้ย
“มึงนี่รั้นจริง ๆ หรือมึงจะนอนกับกูฟรี ๆ ว่างั้น”
“ไม่ใช
