ตอนที่ 29 จะรับผิดชอบไหวไหม
“อื้อออ…ปวดตัวชะมัด”
นัชชาบิดตัวอยู่บนที่นอนนุ่มสีขาวของเธอภายในห้องนอน ก่อนจะรู้สึกว่ามันปวดร้าวไปทั่วตัว เพราะทุกส่วนในร่างกายปวดหนึบราวกับผ่านการวิ่งมาราธอนสิบกิโลมายังไงยังงั้น
ดวงตาคู่หวานกะพริบถี่ตื่นขึ้นเพื่อปรับรับของแสงสว่างในเวลาค่อนบ่าย ก่อนค่อยๆ หยัดตัวลุกขึ้นนั่งพิงตัวเองกับหัวเตียงนอน รู้สึกอุ่นใจขึ้นมานิดนึงว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอนของตัวเอง
“หื้อ…ไม่น่าฝันอะไรบ้า ๆ ถึงไอ้หมอนั่นเลย ฝันบ้าอะไรไม่รู้”
“อื้อ ปวดหัวชะมัด”
“ว่าแต่…เรากลับมาอยู่ที่ห้องนี่ได้ไงนะ”
เฮือก!!
“เอ๊ะ! หรือไม่ใช่ฝัน!”
นัชชารีบเปิดผ้าห่มสำรวจร่างกายของตัวเอง ก่อนจะพบว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่ใส่ชุดนอนเรียบร้อย
“เห้อออออ ค่อยโล่งอก เสื้อผ้าครบ”
เธอเอามือทาบอกตัวเอง ก่อนค่อย ๆ ขยับตัวลงจากเตียงอย่างยากลำบากเพราะรู้สึกปวดร้าวไปทั่วตัว
“โอยยย..ปวดไปทั้งตัวเลย หัวก็ด้วย” เธ
