ภายในห้องทำงานหนึ่งฤทัย ร่างสูงของหรรษพลเดินหมุนไปหมุนมารอบโต๊ะตัวยาวเป็นเวลาครึ่งค่อนชั่วโมงแล้ว ริมฝีปากบางของเขาแต้มรอยยิ้ม หรรษพลฮัมเพลงในท่วงทำนองหวานซึ้ง พลางเคาะนิ้วบนโต๊ะกระจก หนึ่งฤทัยซึ่งลอบมองอยู่นานนึกหมั่นไส้เลยค้อนขวับให้เขา
“อ้ายยักษ์ น้องขอให้มาช่วยงานแท้ๆ มัวแต่คิดฮอดสาวอยู่นั่นแหละ...”
“เฮ้อ เมื่อไหร่จะเลิกบ่นเป็นยายแก่สักที...”
“ไม่บ่นได้ไง อ้ายชอบทำตัวเป็นหนุ่มน้อยอยู่เรื่อย ไม่ทันไรเดี๋ยวก็แวบตามสาวๆ ไปอีก”
“รับรองตอนนี้พี่ไม่ไปไหน...เพราะอ้ายเจอคนถูกใจแล้ว น้องลูกจันทร์ไงละแหม่ม”เขาว่ากล่าวหมายมาด
“เพ้อเจ้อไปใหญ่ สงสัยอ้ายยักษ์จะมาใจแตกตอนแก่กระมัง...”หนึ่งฤทัยเอ่ยอย่างรู้ทัน
“ว่าพี่แก่ได้ไง คนยังหนุ่มยังแน่นแท้ๆ”หรรษพลหัวเราะร่วน
“จ้ะ พ่อหนุ่มน้อย”เธอเย้าแหย่ ก่อนปรับน้ำเสียงเพื่อเข้าเรื่องงานที่ต้องเร่งมือทำ
“ต้นเดือนหน้าก็จะเริ่มปรับหน้าดิน งานนี้แหม่มต
