ตอนที่ 2 จดหมายคำสั่ง
581 คำ
พี่อี้หยางข้ารู้ว่าท่านนั้นหวังดีต่อข้าเสมอมาแม้ว่าข้าจะเคยโกหกท่านมากมาย ข้าขอโทษนะเจ้าคะที่ทำท่านเจ็บปวดที่ข้าเขียนหนังสือหาท่านวันนี้เพราะต้องการขอบคุณท่านที่ส่งทองคำ มารับขวัญบุตรสาวของข้า นางมีนามว่าไป๋ลี่ฮวา ตาโตงดงาม ผิวกายละเอียดละออ วาสนาของเราคงเป็นได้เพียงพี่น้องกัน แต่เพื่อเห็นแก่ความดีของพี่อี้หยาง ข้าขอยก ไป๋ลี่ฮวา ให้เป็นฮองเฮาของท่านในอนาคต ข้าต้องขอลาเพียงเท่านี้เดี๋ยวนะเจ้าคะเหยี่ยหลงจะมาเห็นเข้า อย่าลืมสัญญาฮองเฮาของท่านคือ ไป๋ลี่ฮวา บุตรสาวข้าเท่านั้น อีก 15 ปี แห่ขบวนมารับนางเข้าวังได้เลย
จ้าวเหมยฮวา
“หึหึ นี่มันราชโองการของเจ้าแท้ๆ ฮวาเอ๋อร์ นับว่า เป็นบุญที่ข้ารอดมือเข้ามาได้ แต่คงหนีกรรมไม่พ้นขนาดมารดายังแสบสันถึงเพียงนี้แล้ว ไป๋ลี่ฮวา จะขนาดไหน”
องค์รัชทายาทที่เพิ่งได้รับแต่งตั้งจากพระบิดามองจดหมายในมือด้วยความขบขันกับสตรีที่ตนนั้นเคยรัก นางกำลังส่งจดหมายมาบังคับข่มขู่ให้พระองค์รอแต่งบุตรสาวอายุเพียง 1 เดือน ของนางมาเป็นฮองเฮาของพระองค์ในอนาคตที่อายุ 30 แล้วกว่าจะได้แต่งเมียก็ต้องรออีก 15 ปี อายุ เข้า 45 แต่เมื่อนางบังคับแกมอ้อนวอนมาแล้วพระองค์ก็ไม่อยากปฏิเสธน้ำใจเสียด้วยจนส่งหนังสือ กลับไปว่า
ข้าจะส่งของหมั้น ไป๋ลี่ฮวา ไปให้เจ้าถึงจวน
แล้วอีก 15 ปี ข้าจะแห่ขบวนไปรับนางเข้าวัง
โม่อี้หยาง
15 ปีต่อมา
จากจดหมายฉบับเดียวนั้นพาให้เรื่องวุ่นวายนั้นตามมาจนพระองค์นั้นเริ่มปวดหัวเพราะว่าตอนนี้มันถึงกำหนดที่พระองค์จะต้องรับดรุณีน้อยเข้าวัง ซึ่งนางนั้นเตรียมตัวรอที่จวนท่านแม่ทัพเรียบร้อยรอเพียงขบวนเจ้าบ่าวไปรับเท่านั้น ความสงบที่เคยมีเห็นทีจะไม่เป็นเช่นดังเดิมอีกต่อไป
“ข้าจะทำเช่นไรเหลากงกง พรุ่งนี้ต้องรับนางเข้าวังแล้ว”
ฮ่องเต้วัยสี่สิบห้าผู้มีใบหน้าหล่อเหล่าดังเทพบุตร ดวงตาคมกริบที่ทำให้สตรีหลงใหลครึ่งค้อนแคว้นรับกับจมูกโด่งสัน ริมฝีปากหยักสีชมพูสุภาพดีบ่งบอกถึงสุขภาพเจ้าตัวได้เป็นอย่างดียื่นหน้าเคร่งเครียด
“เป็นเรื่องน่ายินดีพ่ะย่ะค่ะที่แคว้นเราจะมีแม่ของแผ่นดินว่าที่ฮองเฮางดงามปานเทพธิดาหาผู้ใดเปรียบนับว่าไม่มี ดวงชะตาของคุณหนูหลี่นั้นใครได้แต่งด้วยจักหนุนให้บ้านเมืองเจริญรุ่งเรือง หากมีบุตรก็จะได้บุตรที่ดีส่งเสริมกตัญญูรู้คุณเหมาะสมกับฝ่าบาทแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“แต่ข้าไม่ชอบความวุ่นวาย และนางคือสิ่งที่วุ่นวายที่สุด ในสามโลกเจ้าไม่รู้หรือ”
“คุณหนูหลี่งดงามทั้งกายใจ จะวุ่นวายได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไปเยี่ยมเยียนเป็นประจำ ออกจะซุกซนไปบ้าง แต่อย่าได้กังวลไปพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาทนางนั้น”
เหลากงกงอดนึกถึงดวงหน้างดงามก็นึกเอ็นดู ไป๋หลี่ฮวางดงามยิ่งนักโดยเฉพาะดวงตาออดอ้อนที่ตรึงใจคนมานักต่อนัก เขาเองยังเคยถูกนางล่อลวงให้ซื้อของมาแล้ว กว่าจะรู้ตัวอีกทีเบี้ยในตัวก็หายเกลี้ยงไปหมดแล้ว
- ผู้เขียน
