“กลับ” บัสเตียนสั่งขึ้นพร้อมกับเบนตาหนีจากร่างเล็กที่เดินอยู่บนริมฟุตบาต ตอนนี้เขารู้สึกเจ็บหนึบไปทั้งอก วันนี้เขาอุตส่ารีบทำงานเพื่อจะมารับเธอไปทานข้าวเย็นแต่กลับต้องมาเจอภาพบาดตา แต่บาดใจหรือเปล่าเขายังไม่แน่ใจ เพราะไม่นึกว่าเวลาเธออยู่มหาวิทยาลัยจะมีผู้ชายรายล้อมรอบกายขนาดนี้ “แล้วร้านอาหาร....” “ยกเลิกให้หมดแล้วโทรเรียกเธอมา” ชายหนุ่มบอกขึ้น ตอนนี้ในใจเดือดดาลจนไม่อยากทำอะไรแล้ว เขาจะทำให้หญิงสาวรู้ว่าตอนนี้เธอเป็นของเขาอยู่ ห้ามไปอ่อยผู้ชายคนไหนถ้าเขายังไม่เบื่อเธออย่างนี้ แต่วันไหนที่เขาเบื่อแล้ว จะไปทำอะไรก็เชิญตามสบาย ยิ่งคิดแบบนี้ยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดมากยิ่งขึ้นไปอีกอย่างไม่เข้าใจตัวเองเลยสักนิด “เฮ้อ ทำยังไงดีเอวา แกล้งตายเลยดีไหม” ทางด้านเอวาที่ได้รับสายว่าบัสเตียนเรียกไปหาที่ห้อง เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าเขาต้องการอะไร ปากที่อ้าจะปฏิเสธกลับต้องหุบลงเมื่อปลายสายวางลงทันทีที่พูด