อักษราภัคกำลังจะจนมุมกับความชาญฉลาดของมาคิล คำโกหกของเธอไม่ได้ผล หากไม่ทำตามเจ้าของนัยน์ตาสีนิลต้องการ
“คุณจะให้ฉันพิสูจน์ด้วยวิธีไหนคะ ว่าฉันเอ่อ...รักคุณ”
มาคิลลอบยิ้มเมื่อกวางน้อยกำลังติดบ่วงแร้ว เดินตามเกมที่เขาดักล่อไว้ “ทำให้ผมมีความสุข มอบความสุขให้กับผม แล้วผมจะเชื่อว่าคุณรักผมจริง และเชื่อว่าคุณมาในห้องนี้เพราะต้องการตัวผม ไม่ใช่สิ่งอื่น”
ใบหน้างามที่ซีดเผือดอยู่แล้ว ยิ่งขาวซีดไร้สีเลือดมากกว่าเดิม หลังจากได้ยินคำพูดของมาคิล อักษราภัคเกิดอาการลังเล ตัดสินใจไม่ถูกว่าควรทำอย่างไรดี ใจหนึ่งอยากบอกความจริงกับมาคิล ยอมให้มาคิลส่งเธอเข้าซังเต แต่แล้วภาพใบหน้าของน้องสาวที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานกับโรคลูคีเมีย ช่วยให้อักษราภัคยอมขายตัวเอง เพื่อแลกกับชีวิตของน้องสาว
“ฉันจะพิสูจน์ให้คุณเห็นว่าฉันรักคุณจริงๆ”
ว่าแล้วร่างเล็กก็ก้าวเข้าใกล้กับร่างใหญ่ล่ำสัน ข่มความอายไว้ข้างใน แสร้ง
