“ผมจะพาคุณไปหาหมอนะครับ”
มือใหญ่สอดเข้าไปใต้หัวเข่า ช้อนร่างเล็กมาอุ้มไว้ในอ้อมแขน แล้วก้าวยาวๆ ตรงไปยังคฤหาสน์ โดยไม่ลืมหันมามองอัซลีน่าด้วย
“ลีน่า มาเร็ว ลุงจะพาอักษราไปหาหมอเดี๋ยวนี้”
อัซลีน่ากดปุ่มบังคับให้รถวิลแชร์แบบไฟฟ้าเคลื่อนตัวไปข้างหน้าตามผู้เป็นลุงไป ซึ่งมาคิลก้าวเดินเร็วๆ แทบเป็นวิ่งตรงไปยังคฤหาสน์ ทิ้งห่างจากเธอไปหลายเมตรแล้ว
“เสียดายชะมัด ไอ้เหยี่ยวตัวนั้นน่าจะทำร้ายนังพยาบาลได้มากกว่านี้”
อัซลีน่ากัดฟันแน่น เค้นเสียงออกมาด้วยความโกรธจัด พอบังคับรถวิลแชร์มาถึงบริเวณหน้าบ้าน ผู้เป็นลุงของเธอก็อุ้มอักษราภัคเข้าไปนั่งในรถยนต์ และขับออกไปจากอย่างรวดเร็ว โดยไม่มีใครสนใจเธอแม้แต่คนเดียว
“อักษราภัค ฉันรู้ว่าคุณลุงรักเธอ ฉันจะไม่ยอมให้เธอแย่งคุณลุงไปจากฉันเด็ดขาด”
เด็กน้อยมองตามหลังรถยนต์ไปด้วยความเคียดแค้น รับรู้ได้ว่าผู้เป็นลุงรักหญิงสาวคนนี้หมดหัวใจ เพราะลุงของเธอ ไม
