อักษราภัคหายใจหอบรัวเร็ว แอ่นกายเข้าหามือใหญ่และริมฝีปากร้อนๆ ของมาคิล ตวัดปลายลิ้นสีชมพูเลียริมฝีปากของตัวเอง เผยความหิวกระหายในรสรักให้มาคิลได้เห็น ทำเอาชายหนุ่มถึงกับสะดุดลมหายใจของตนเอง ตื่นเต้นไปกับการพร่ำสอนบทเรียนรักให้กับหญิงสาว
“คุณอยากให้ผมจูบคุณใช่ไหม อักษรา”
“ค่ะ...ค่ะ...คุณมาคิล...”
อักษราภัคไม่อาจปฏิเสธความต้องการของตนเองได้ เมื่อสี่ปีที่ผ่านมา หัวใจดวงน้อยเคยพ่ายแพ้ให้กับมาคิลอย่างไร ในวินาทีนี้ก็ยังคงสยบพ่ายแพ้ให้กับมาคิลอยู่เช่นเดิม
หญิงสาวรอคอยความหรรษาที่มาคิลกำลังมอบให้ พอยอดถันที่แข็งชูชันถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนรุ่ม ก็หวีดเสียงครวญครางไปกับคลื่นของความซ่านสยิว แล่นเป็นริ้วทั่วทั้งตัว ยกมือเล็กสอดเข้าไปในกลุ่มผม กดศีรษะของมาคิลให้แนบชิดกับปทุมถันขาวผ่องของตนเองมากขึ้น ราวกับที่เป็นอยู่นั้นยังไม่เพียงพอสำหรับเธอ
“คุณมาคิล...โอ้ว์...อย่าหยุด...จูบฉัน...ฉันอย
