เรือนเล็กมันโยก 1 18+++

459 คำ
“พ่อเลี้ยงจ๋า” เสียงหวานๆเอ่ยเรียกเขาประหนึ่งเสียงครางเล็กๆด้วยความตื่นเต้นจนเนื้อนั้นเต้นไปทั้งตัว เมื่อร่างกายที่ยังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำถูกวางลงบนเตียงนุ่ม เตียงนอนนี้คงราคาแพงน่าดูมันถึงได้เด้งสู้เมื่อร่างกายของเธอถูกวางลงอย่างเบามือ แต่ทว่าเธอกลับไม่มีเวลาดูมันเลยว่าเป็นเช่นไรแม้ไม่เคยนอนเตียงนุ่มๆแบบนี้มาก่อนเพราะที่บ้านนอนพื้นปูนแข็งๆ ด้วยหนุ่มใหญ่ตรงหน้าที่ขยับขึ้นมาคร่อมเธอนั้นน่ามองกว่า และละสายตาไปจากเขาไม่ได้เลย กล้ามเนื้อเป็นมัดๆไล่ไปตั้งแต่ไหล่กว้าง ต้นแขน แผ่นอก มันแน่นไปทั้งตัวน่าฟัดยิ่งนัก พอมองต่ำลงไปก็เห็นว่ามีกลุ่มขน แล้วก็ต้องตวัดสายตากลับขึ้นมามองหน้าเขา เธอยังไม่กล้าที่จะมองต่อไปยังด้านล่าง แต่ก็เห็นเป็นเงารางๆว่ามันยาวและใหญ่มาก “จุ๊บ จ๊วบ” มือหนาช้อนปลายเท้าที่แสนสะอาดของเด็กสาวขึ้นมาประคองเอาไว้ โน้มใบหน้าที่เรียกได้ว่าหล่อและเข้มเพราะต้องสู้แดดแรงๆในไร่ชามาหลายปีลงหาเรียวขาคู่งามที่หมายตาจะได้จับจ้องมานาน จุมพิตเบาๆลงบนหลังเท้า ไล่ขึ้นมาด้านบนอย่างละเอียดไม่ให้มีตรงไหนขาดตกบกพร่อง กลิ่นกายสาวที่ถวิลหามาตลอดตั้งแต่เห็นเธอแตกเนื้อสาวโชยเข้าปอดระลอกแล้วระลอกเล่า ท่อนเอ็นยักษ์ที่แข็งชี้โด่อยู่แล้วแข็งขึ้นอีกราวกับจะระเบิดออกมาใส่เด็กสาวที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง “พ่อ พ่อเลี้ยงจ๋า” หญิงสาวเรียกหาเขาเสียงอ่อนเสียงหวานราวกับเด็กน้อย มือบางจับไปที่ใจกลางสาวเขี่ยเม็ดเสียวของตัวเองอย่างลืมตัว เธอกำลังเคลิบเคลิ้มไปไกลกับรสสัมผัสวาบหวามที่เขามอบให้เป็นครั้งแรก “อย่าทำแบบนั้น เสียของหมด อืม” สองมือหนายังคงจับขาเรียวยาวแต่ทว่าไม่ยาวมากนักเพราะเธอสูงแค่ร้อยห้าสิบกว่าๆถางเอาไว้ ใบหน้าโน้มลงหาดอกไม้งามของเธอที่กลีบยังคงสวยติดสนิทกันดี ใช้จมูกโด่งๆของตัวเองเขี่ยมือของเธอที่เล็บยาวพอสมควรออกไป แล้วใช้ปลายลิ้นเลียไปกับเม็ดทับทิมสีหวานของเธอแทน เขาค่อนข้างหงุดหงิดเล็กน้อยที่เห็นเธอใช้เล็บแหลมๆกับตรงนั้น ไม่รู้ใช้มานานแค่ไหน ไม่รู้เสียของไปบ้างแล้วหรือเปล่า ต้องรีบสำรวจ “อื้อ เสียวจ๊ะพ่อเลี้ยงจ๋า”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม