“มะ...ไม่ แต่...นายไม่มีถุงยางจริงๆ เหรอ”
ฉันไม่ได้คิดที่จะหยุดหรอก วินาทีนี้ฉันก็ห้ามอารมณ์ที่กำลังพลุกพล่านของตัวเองไม่ได้แล้วเหมือนกัน แต่นายไม่เคยเอ่ยปากว่าชอบฉันเลยสักคำ แต่ฉันพลาดเองที่เผลอหวั่นไหวแล้วห้ามความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ ฉันแค่ไม่อยากพลาดไปมากกว่านี้ ในเมื่อมันห้ามเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไม่ได้แล้ว อย่างน้อยเราก็ควรจะป้องกัน
“ไม่มี” เขาตอบพลางซุกไซ้ซอกคออีกครั้งด้วยลมหายใจที่ร้อนระอุยิ่งกว่าเก่า
“นายไปเอาในกล่องนั้นมาใส่ก่อนได้มั้ย”
เขาหยุดการกระทำแล้วดันแขนขึ้นจ้องหน้าฉันนิ่ง “คิดว่าฉันจะใส่ได้เหรอ” พูดจบก็ก้มหน้าดูดซอกคอจนมันเจ็บแปล๊บและคงจะเกิดรอยแดงอีกครั้ง
“อื้อ เจ็บนะ”
“เจ็บก็เงียบ”
“แต่…”
“ฉันอยากสด และจะบอกให้นะว่าไอ้โรคจิตนั่นสู้ของฉันไม่ได้หรอก”
“อื้อ” พีทปิดปากฉันอีกครั้งที่พูดจบ
เขาส่งเรียวลิ้นเข้ามาในโพลงปากอีกครั้งเพื่อให้ฉันหยุดพูด ฉันเผลอตัว
