“ใครเป็นคนอนุญาตให้นางเข้ามาในจวน ข้าสั่งเอาไว้แล้วมิใช่หรือ ว่าหากไม่มีคำสั่งจากข้า ห้ามให้นางเข้ามาได้เด็ดขาด” เสียงพูดขัดที่ดังขึ้นมาจากประตูของเรือนใหญ่ทำให้ หญิงชราที่กำลังจะเอ่ยตอบคำของหลานสะใภ้ของตนต้องเชิดหน้าขึ้นก่อนจะหันไปมอง เมื่อนึกรู้ว่าผู้พูดเป็นผู้ใด
“ทำไมข้าจะเข้ามาไม่ได้ ในเมื่อข้าเป็นหลานสะใภ้ของจวนหลังนี้” ว่านถิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยเป็น นางไม่ค่อยชอบหน้าของสตรีตรงหน้าตั้งแต่ที่ได้ประมือกันในคราก่อนแล้ว ยิ่งวันนี้เมื่อต้องมาพบเจอกับกิริยาท่าทางราวกับว่าตนเป็นเจ้าของบ้านก็ไม่ปานเข้าไปอีก นางจึงเริ่มมีโทสะขึ้นมาแล้วเช่นกัน
“หึ! แน่ใจหรือว่าตำแหน่งหลานสะใภ้ของจวนนี้ยังเป็นของเจ้าอยู่ บอกนางไปสิเจ้าคะท่านย่า ว่ายามนี้ใครกันแน่ที่เป็นหลานสะใภ้ของตระกูลเช่อแห่งนี้” สิ้นคำกล่าวนั้นหญิงสาวก็หันไปมองใบหน้าของผู้ชรา ที่หันมามองนางด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความเส
