คำเตือนจากเพื่อน
1390 คำ
วาคีนทำหน้าสลดลงและเงียบไปค่ะ เขานั่งก้มน่าอยู่อย่างนั้นแล้วค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อของเขาที่ถอดเอาไว้มาสวมใส่ เฮ้อ... ฉันเห็นแล้วก็ค่อยหายใจโล่งหน่อยค่ะ ไม่รู้ที่เขาทำแบบนี้เพราะความเคยชิน หรือเพราะจะอ่อยฉันกันแน่นะคะ
"งั้นคีนกลับก็ได้ครับ"
"อ่ะ! นี่อย่ามาจุ๊บคนอื่นตามใจชอบแบบนี้สิคะวาคีน!"
เขาสวมเสื้อเสร็จก็เดินมาหาฉันค่ะ วาคีนโน้มตัวลงมาจูบที่หน้าผากของฉันอย่างแผ่วเบาโดยที่ฉันไม่ทันได้คาดคิดว่าเขาจะกล้าทำ ฉันเลยได้แต่ต่อว่าวาคีนไปแบบนั้นค่ะ เขายิ้มมุมปากอย่างยียวนนั่นยิ่งทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันมันสั่นระรัวเหมือนประท้วงขอออกมาเต้นข้างนอก
"กลับก่อนนะครับ เดี๋ยวมาหาใหม่"
"ใครให้มากันคะ!" เขาไม่ฟังฉันอีกแล้วค่ะ วาคีนพูดจบก็หันมาขยิบตาให้ฉันแล้วยิ้มมุมปากอย่างที่เขาชอบทำ ก่อนจะเดินออกจากห้องพักของฉันไปอย่างง่ายๆ ทำเหมือนเราเป็นคู่รัก แล้วเขาต้องออกไปทำงานเลยต้องเดินมาจูบฉันอย่างนั้นแหละ
"ไอ้บ้าวาคีน คนโรคจิต!" ฉันว่าตามหลังวาคีนไปค่ะและแน่นอนว่าเขาต้องไม่ได้ยินแน่ๆ ฉันเดินทำหน้าหงุดหงิดไปที่โซฟาตัวที่วาคีนนั่งเมื่อครู่ แล้วก็มานั่งคิดๆ ดูนะคะ ว่าฉันเนี่ยทำเกินไปหรือเปล่าที่ไล่เขาแบบนั้น แต่ก็ไม่น่าจะเกินไปหรอกค่ะเพราะเขาก็ทำกับฉันเอาไว้มากมายนี่คะ
ฉันตัดสินใจต่อสายหามิลาด้า กับเอมิลี่ ค่ะเจอเรื่องอะไรแบบนี้มาก็คงต้องออกไปแฮงเอาท์กันหน่อย
ตืด... ตืด... ตืด...
รอสายไม่นานมิลาด้าก็รับสายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย แน่ละคะยายนี่ยังไม่ตื่น
(ฮัลโหล)
"มิลาด้า วันนี้ออกไปแฮงเอาท์กันมั้ย" เหมือนว่าฉันจะได้ยินเสียงผู้ชายงัวเงียแทรกเข้ามาในสายนะคะ หรือว่าจะเป็น
(ธีโอนอนเฉยๆ สิ โทษทีเฟิร์นยูว่าไงนะ) แหมเอาซะฉันรู้สึกเกรงใจขึ้นมาเลยนะ
"ว่าจะชวนออกไปแฮงเอาท์นะ แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไร"
(แฮงเอาท์เหรอ ได้สิ)
"โอเค งั้นเจอกันเย็นนี้นะ"
ฉันวางสายไปแล้วค่ะ ธีโอดอร์กับมิลาด้าเองก็เคยคบหากันค่ะ ช่วงนั้นเหมือนจะรักกันมาก แต่ฉันไม่รู้ว่าทั้งสองคนเลิกรากันทำไม มารู้อีกทีก็เห็นว่ามิลาด้าเล่าว่าเธอมีแฟนเก่าอย่างธีโอเอาไว้แค่แซ่บด้วยก็พอ เพราะไม่อยากกลับไปเสียใจอีก แต่ฉันดูแล้วก็ไม่น่าจะใช่เท่าไหร่ เพราะตอนนี้ทั้งคู่ก็ยังดูใส่ใจกันดี แถมดีกว่าตอนก่อนด้วยนะคะเพียงแค่มิลาด้ายังไม่ยอมรับสถานะเท่านั้นเองค่ะ ฉันวางสายจากมิลาด้าไปแล้วก็ต่อสายหาเอมิลี่ต่อทันทีค่ะ สำหรับคนนี้ เธอตื่นเช้าเหมือนฉัน เลยโทรหาได้อย่างไม่ต้องกังวลอะไร
ตืด... ตืด... ตืด...
รอสายไม่นานเหมือนกันค่ะ ปลายสายก็กดรับ
(โหลลลลล) น้ำเสียงสดใสแบบนี้ น่าจะเพิ่งออกกำลังกายเสร็จค่ะ
"เอมิลี่ วันนี้ไปแฮงเอาท์กันมั้ย มิลาด้าก็ไปนะ"
(เอาสิ ยูจะมาเองมั้ยหรือให้ว่าจะให้ไปรับ)
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปเอง เจอกันนะ"
ตกลงกับปลายสายเรียบร้อยค่ะ ฉันก็เดินไปดูของในกระเป๋าสะพายของฉันจะเช็กดูว่าของครบมั้ย ไม่ใช่ไม่ไว้ใจวาคีนนะคะแต่เพราะว่าฉันชอบเช็กแบบนี้อยู่แล้ว พอเปิดกระเป๋าดูก็ต้องขมวดคิ้วค่ะ เพราะในกระเป๋าของฉันมีนาฬิกาข้อมือของผู้ชายอยู่ในนั้น
"วาคีน!"
"แล้วจะเอาไปคืนได้ที่ไหนเนี่ย" ตาโรคจิตนั่นรวยขนาดนั้นก็คงคิดว่าทำหายแล้วเดี๋ยวก็ซื้อใหม่นั่นแหละ ฉันไม่สนใจค่ะ หยิบมันออกมาจากกระเป๋าสะพาย แล้วเดินไปอาบน้ำทั้งๆ ที่เพิ่งอาบก่อนจะออกไปข้างนอกดูสิคะ อาหารก็ไม่ได้ เลยไม่รู้จะกินอะไร ฉันอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็เลือกสั่งเดลิเวอรี่มากินค่ะ และไม่ลืมโทรไปเมาส์มอยกับเพื่อนคนไทยของฉันเรื่องวาคีน ยังจำกันได้มั้ยคะ โรสลินกับลลิน
ลลิน : (พรหมลิขิตชัดๆ แก) เราประชุมสามสายคุยกันค่ะ ฉันเล่าให้เพื่อนสนิทของฉันฟังว่าบังเอิญได้มาเจอกับวาคีนที่นี่
ฉัน : "ยี๊ แกอย่าพูดอย่างนี้นะ ฉันยังยี๋ไม่หายเลย"
โรสลิน : (แหม ทำเป็นมายี๋ได้ข่าวว่า รหัสประตูเข้าห้องก็ตั้งเป็นวันเดือนปีเกิดเขานี่)
ฉัน : ก็ฉันว่าจำง่ายดีเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย แล้วก็คงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วละ
ลลิน, โรสลิน : (ยะ ขอให้แกโชคดีแล้วก็ อย่าไปตกหลุมรัก เอ๊ย! หลุมพรางของวาคีนเป็นครั้งที่สองละ)
ลลิน : (ไม่ได้อยากจะย้ำหรืออะไรหรอกนะ แต่เคยเจ็บมาแล้วนี่ แกรู้แล้วใช่มั้ยว่าความเจ็บปวดรสชาติเป็นไง)
ฉันวางสายจากเพื่อนรักที่ไทยของฉัน แล้วก็อดคิดตามไม่ได้ๆ จริงๆ นะคะ ฉันคือคนที่ได้รับรู้มาแล้วว่าความเจ็บปวดรสชาติเป็นยังไงก็จริง และคิดว่าเราเองก็คงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วละคะ เพราะล่าสุดที่ฉันแอบดูไอจีของวาคีนเมื่อครู่ เหมือนกับว่าเขาจะไปทำงานที่รัฐอื่นแล้ว
คลับxxx
ฉันเดินเข้ามาในคลับแล้วค่ะ และคิดว่าสองคนนั้นน่าจะมาถึงก่อนฉันแล้ว ฉันปล่อยผมยาวแล้วม้วนปลายนิดๆ ค่ะ รับกับเสื้อสายเดี่ยวสีขาวบางๆ ฉันใส่กระโปรงสั้น และยังเหมือนเดิมคือใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวค่ะ
"ทางนี่ใบเฟิร์น"
เอมิลี่มากับไรอันเป็นเพื่อนของเราในกลุ่มเหมือนกันค่ะ จริงอยู่ที่เอมิลี่โสด แต่พวกเราก็เป็นผู้หญิง เป็นคน เป็นมนุษย์ มีเลือดเนื้อ มีความรู้สึก เพียงแค่ว่าวิธีปลดปล่อยของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อย่างมิลาด้ากับธีโอดอร์ ถึงจะเลิกกันไปแล้วกลับมาแซ่บกัน แต่ทั้งสองคนก็เหมือนกลับมาเป็นคู่รักกันที่หวานกว่าเดิมอีกนะคะ
ส่วนเอมิลี่กับไรอันทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันค่ะ เพื่อนที่เป็น FWB แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกัน ส่วนฉันกับทุกคนเราเป็นเพื่อนที่เอ่อ แบบเป็นเพื่อนกันจริงๆ ไม่ได้ไปลึกซึ้งอะไรแบบนั้นด้วย วิธีปลดปล่อยของฉันก็มีหลายแบบ ฉันมีบ้างที่จะช่วยตัวเอง และออกกำลังกาย ตอนที่ฉันมาที่นี่แรกๆ ด้วยความเป็นสาวไทยของฉัน ฉันรู้สึกว่าเรื่องแบบนี้มันน่าอายค่ะ แต่พอมาได้รู้จักกับเพื่อนทั้งสี่คนของฉัน ฉันก็รู้สึกผ่อนคลายและเริ่มเข้าใจว่าเป็นเรื่องธรรมชาติ
"มากันนานแล้วเหรอ"
ฉันถึงช้ากว่าเพื่อนๆ ค่ะ และกำลังกวาดสายตามองไปรอบๆ เพราะรู้สึกเหมือนกับว่ามีคนกำลังมองฉันอยู่แต่ไม่รู้ว่าจากทางไหน หรือเป็นเอฟเฟ็กต์มาจากการที่ฉันได้เจอวาคีนเลยทำให้ฉันระแวงไปใหญ่
"เพิ่งมาถึงเลย ฉันสั่นอันนี้มาให้" เอมมิลี่ยื่นแก้ววิสกี้ให้ฉันค่ะ และฉันก็ยกมันขึ้นดื่ม ถึงแม้ว่าพวกเราจะเจอกันแบบนี้ค่อนข้างบ่อยแล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกเบื่อเลยนะคะ ถึงแม้จะต้องมาเป็นคนกลางนั่งมองเพื่อนทั้งสองคู่สี่คน จูบกันท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังอย่างไม่หยุดพักก็ตาม ไม่สงสารคนโสดแท้ๆ อย่างฉันบ้างเลย
- ผู้เขียน
