ตอนที่1
1015 คำ
ตึก ตึก ตึก
"ฮึก ร้อน"น้ำเสียงแหบพร่าของหญิงสาวร่างเพรียวบางเดินไปตามเส้นทางตรงบริเวณสวนหย่อมของของโรงแรมะดับห้าดาวอยู่ใกล้ติดกับริมทะเล ความรู้สึกร้อนรุ่มในร่างกายทำให้ขาทั้งสองข้างก้าวไปอย่างไม่สม่ำเสมอ
"ใครก็ได้ ช่วยดาวด้วย"หญิงสาวเปล่งเสียงเล็กร้องขอความช่วยเหลือเมื่อร่างกายของเธอในตอนนี้เกิดความผิดปกติจนไม่สามารถควบคุมมันได้ ใบหน้าสวยบัดนี้เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อใสไหลไปถึงลำคอขาวระหง
แม้สายลมพัดผ่านเอาความเย็นขึ้นมาจากทะเลก็ไม่สามารถดับความร้อนรุ่มภายในกายของ'แสงดาว'ได้เรื่องแบบนี้มันจะไม่เกิดขึ้นถ้าเธอยอมหยุดที่จะไม่รับแก้วเหล้าต่อจากคนภายในงานเลี้ยงปิดกล้องละครเรื่องล่าสุดไปเมื่อไม่นานมานี้
"ฮึก ร้อนไม่ไหวแล้ว"แสงดาวประคองสติอันน้อยนิดของตัวเองบังคับขาให้ก้าวเดินไปตามเส้นทาง ฝ่ามือทั้งสองข้างลูปไล้ปัดป่ายไปตามร่างกายเมื่อเธอเริ่มที่จะควบคุมความต้องการไม่ได้ แต่แล้วขาทั้งสองข้างยังก้าวเดินไปไม่ถึงไหนร่างของแสงจันทร์ก็ต้องเซถลาเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายที่จ้องจะเคลมเธอ
"จะไปไหนครับน้องแสงดาวคนสวย ฟ๊อด"ก้องเกียรติลูกชายเพียงคนเดียวของทางต้นสังกัดซึ่งเขาหมายปองแสงดาวมานานตั้งแต่เธอเริ่มต้นเข้าวงการ ฉวยโอกาสกอดร่างประทับริมฝีปากลงบนแก้มขาวของหญิงสาวด้วยความที่เธอไม่เต็มใจ
"ฮึก ปล่อยดาวนะคะอย่าทำแบบนี้"
"อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยน้องแสงดาว ยอมเป็นของพี่เสียดี ๆ น้องจะได้มีชีวิตที่ดีกว่านี้ไง"ใบหน้าหล่อเหลาตามฉบับชายไทยซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวเมื่อเขาจับร่างของแสงดาวให้หมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า
"ไม่ ปล่อยนะ อย่าทำ"
"อยู่นิ่ง ๆ สิครับ เดี๋ยวพี่จะทำให้น้องแสงดาวมีความสุขเอง"
"ไม่ ไปตายซะไอ้คนเลว"ด้วยความรังเกียจเป็นทุนเดิมแสงดาวรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายออกแรงผลักร่างของก้องเกียรติจนกระเด็นออกไป ชายร่างสูงที่ไม่ทันได้ตั้งตัวถูกแรงผลักจนกระเด็นจนล้มลงศีรษะฟาดเข้ากับก้อนหินขนาดใหญ่ซึ่งทางโรงแรมได้ตั้งได้เอาไว้จัดตกแต่งภายในสวนจนสลบไป
ส่วนแสงดาวเมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการของก้องเกียรติได้เธอรีบวิ่งหนีออกไปโดยไม่คิดจะหันกลับมาสนใจ
ตึก ตึก ตึก
สองเท้าวิ่งไปทางข้างหน้ายังไม่คิดชีวิต ตอนนี้คนที่เธออยากเจอมากที่สุดคือผู้จัดการสาวอย่าง 'เจนจิรา'ซึ่งตอนนี้คงรู้แล้วว่าเธอหายออกมาและก็กำลังออกตามหา
"ฮึก พี่เจนช่วยดาวด้วย"ภายในกายของหญิงสาวร้อนรุ่มจนต้องชะลอฝีเท้าหลังจากผ่านการวิ่งหนีมาได้หลายนาที ถ้ามองให้ดี ๆ ตอนนี้เธออยู่ตรงห้องพักโซนวีไอพีและตอนนี้มีประตูห้องพักห้องหนึ่งถูกเปิดออกมาด้วยชายร่างสูงใหญ่ผู้มีหน้าหล่อเหลาแววตาแอบแฝงไปด้วยความดุดัน และที่สำคัญชายผู้กำลังเดินตรงมาหาเธอ
"มาแล้วเหรอ เข้าไปทำหน้าที่ของเธอสิ"
"อะไรนะ ฉันไม่ใช่"
"รีบเข้าไป คุณลีโอนาร์ทกำลังรอเธออยู่"น้ำเสียงดุดันมาพร้อมกับแรงกระชากตรงบริเวณต้นแขนทำให้แสงดาวต้องเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ แม้อยากจะขัดขืนแต่ตอนนี้เธอกลับไม่มีแรงเหลือริมฝีปากรู้สึกหนักอึ้งเอาเสียดื้อ ๆ เมื่อเห็นชายชุดดำนับสิบคนกำลังยืนเฝ้าอยู่ตรงหน้าประตูบานใหญ่
"เข้าไปสิ"
"ไม่ ฉันไม่ใช่อย่ามาแตะต้องตัวฉัน"
"หึ"ชายผู้นั้นไม่สนใจคำทักท้วงของเธอก่อนจะเปิดประตูออกแรงเหวี่ยงร่างเล็กของแสงดาวเข้าไป
ตุบ
ร่างเล็กล้มลงบนพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบภายในห้องพัก ดึงดูดสายตาของชายร่างสูงใหญ่ผู้มาใบดวงหน้าหล่อเหลาหาชายใดเปรียบเทียบได้ แต่ความหล่อมักจะมาพร้อมกับความอันตรายกลิ่นหอมของความตายเมื่อเขาผู้นั้นคือ'ลีโอนาร์ท'มาเฟียใหญ่แห่งแดนกระทิงดุมาเยือนถึงเมืองไทย
'ลีโอนาร์ท'เจ้าของบริษัทชั้นน้ำในการทำธุรกิจเกี่ยวกับเรือยอชต์ระดับหรูซึ่งผู้ให้ความนิยมและสนใจล้วนมีแต่คนมีเงินในสังคมชั้นสูงเท่านั้น
"คุณเป็นใครคะ"อันตราย คำนี้ผุดขึ้นในหัวของแสงดาวโดยทันทีเมื่อได้เห็นผู้ชายที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ติดอยู่กับประตูริมระเบียง
เขาเพียงแค่ปรายสายตาเรียบนิ่งมองเธอเท่านั้น แววตาดุดันไม่บ่งบอกความหมายอะไร ชายรูปร่างสูงใหญ่ได้แต่นั่งมองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง
ความกังวลและหวาดกลัวทั้งหมดพลันถาโถมเข้ามาในพริบตานั้น แต่ความต้องการในร่างกายของแสงดาวนั้นมีมากกว่า
"ดาวไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่ดาวมีบางสิ่งบางอย่างอยากจะให้คุณช่วย ได้ไหมคะ"ฝ่ามือเล็กกำเขาหากันแน่น ร่างเพรียวบางพยายามลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบากเมื่อความต้องการด้านในกำลังผลิตน้ำหวานให้ไหลออกมาจนเปียกชุ่มกางเกงในเป็นดวงกว้างอย่างสัมผัสได้
ความกระวนกระวายของร่างกายสาวไม่ได้ทำให้มาเฟียหนุ่มได้สนใจ เขายังคงนั่งนิ่งมองเธออยู่อย่างนั้นจนแสงดาวเป็นฝ่ายทนไม่ไหวขอร้องอ้อนวอนความเห็นใจ
"ฮึก ได้โปรดช่วยดาวด้วยนะคะ มันร้อนมันทรมานเหลือเกิน"เธอขอร้องชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไร้ความอายเมื่อไม่สามารถต้านทานความต้องการในร่างของตัวเองไหว
มาเฟียแห่งแดนกระทิงดุใช้สายตากวาดมองไปทั่วตามร่างกาย ความพึงพอใจในระดับหนึ่งวูบไหวเพียงชั่วครู่เมื่อได้เห็น
"ถอดสิ"
"..."
"ถอดเสื้อผ้า แล้วคลานมาหาฉัน"
- ผู้เขียน
