ตอนที่ 12 สามีข้าตายไปนานแล้ว!
เป็นอย่างที่จ้าวเยว่ฉินคาดการณ์ไว้ นับตั้งแต่ตื่นมา ลู่เหลียนก็หาได้สนใจเขาไม่ นางไม่แต่แต่จะชายตามองเขาด้วยซ้ำ แม้เขาจะเดินตามติดนางไปทุกหนแห่ง แต่ทว่านางก็ทำราวกับเขาเป็นเพียงวิญญาณที่ไม่อาจมองเห็น
หญิงสาวใจแข็งและเด็ดเดี่ยว แม้เขาจะพยายามเพียงใด ก็นับว่าไร้ประโยชน์ในยามนี้
ข้าจะไปที่สวนดอกไม้ เจ้ามาช่วยพยุงข้าที
นางกล่าวกับบ่าวรับใช้คนหนึ่ง แต่ทว่าจ้าวเยว่ฉินกลับเร็วกว่าเข้ามาประคองอดีตฮูหยินอย่างถือวิสาสะ ลู่เหลียนหาได้ต่อว่าหรือมีสีหน้าไม่พอใจ นางเลือกที่จะปลดแขนตัวเองจากฝ่ามือหนาอย่างช้าๆโดยไม่มองหน้าเขาสักนิดเดียว ส่วนบ่าวรับใช้นั้นมีท่าทางกระอักกระอ่วนใจนัก ถึงอย่างไรทั้งคู่ก็เป็นนาย จะขัดใจใครคนใดคนหนึ่งย่อมไม่เป็นผลดี
“เหลียนเอ๋อร์…”
“เจ้าไปเถิด เดี๋ยวข้าเดินไปเอง”
นางเข้าใจดีว่าบ่าวรับใช้สาวนั้นรู้สึกอึดอัดเพียงใดกับสถานการณ์ตรงหน้า นางจึงไ
