หนึ่งในสามยิ้มเย็นจ้องมองแววตาเหี้ยม ไอ้นี่ปากดีมาจากไหนกล้ามาหยามทั้งที่ตัวเองเป็นแค่ไก่อ่อน
ผลั่ก!
หมัดเสยปลายค้างจนเตชิษฎ์ล้มกองกับพื้นเลือดกลบ แต่เขายังไม่วายชันกายลุกยืนมองพวกมัน ไม่ยอมแพ้หรอกต้องช่วยกุ้งให้ได้ จะต้องถ่วงเวลาให้ถึงที่สุด
“พวกแกจะต้องชดใช้ที่บังอาจจับผู้หญิงของฉันมา!”
“ยังจะยืนขึ้นมาให้พวกกูกระทืบอีกใช่ไหม!”
“ปล่อยผู้หญิงของฉันเดี๋ยวนี้!”
รัฐมนตรีเฒ่าเดินออกมาหน้าบ้านพักเมื่อได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายลั่น สองเท้าหยุดยืนจ้องมองภาพตรงหน้า เห็นหนุ่มนักศึกษากำลังดิ้นรนราวกับหนูถูกแมวรุมก็ไม่ป่าน
“เกิดอะไรขึ้น?”อภิราชย์ตะโกนถามลูกน้อง
“มันมาก่อกวนครับ”
“ทำไมไม่จัดการให้มันไปให้พ้นซะ!”
“ไอ้สารเลวเป็นรัฐมนตรีทำตัวชั่วแบบนี้ เอาผู้หญิงของฉันคืนมาซะ!”ชายหนุ่มตะคอกพลางยกมือชี้นิ้วด่ากราดไปที่อภิราชย์ด้วยความโมโห
“ไอ้เด็กเวรนี่ กระทืบมันซะ!”อภิราชย์สั่งแล้วก้าวหายเข้า
