กังสดาลถอดชุดทำงานออกพึมพำด้วยความโมโหกับนิสัยเสียของเขา ผู้ชายอะไรช่างทุเรศสิ้นดีไร้มารยาท หยาบคาย รวยซะเปล่าทำตัวเหมือนพวกโรคจิตหื่นกามไม่แพ้ไอ้เฒ่าอภิราชย์นั้นเลย ยิ่งคิดยิ่งเดือดดาล หัวสมองแทบระเบิดเพราะความโกรธ เสียงเงียบในห้องไม่ได้ทำให้นางแบบสาวฉุกคิดร่างกายเธอเหลือเพียงบราเซียกับซับใน จนกระทั่งม่านสีขาวเปิดออก
“คุณเข้ามาทำไม!”กังสดาลตวาดลั่นรีบหยิบเสื้อผ้ามาปกปิดเรือนร่างตนเองไว้
“ทำไมผมจะเข้ามาไม่ได้ ในเมื่อที่นี่มันเป็นบริษัทของผม!”
“คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไง ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่!”เธอตะโกนไล่เมื่อเห็นท่าทีคุกคามของอีกฝ่าย
“ผมไม่ได้บ้าแต่เราสองคนมีเรื่องต้องคุยกัน!”
ร่างสูงก้าวเข้าหาจนคนด้านในถอยหลังจนชิดกำแพง ท่อนแขนถูกกางกั้นดันผนังไว้เพื่อไม่ให้เธอหนี กังสดาลยืนนิ่งสีหน้าตื่นตระหนก ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะกล้าทำเรื่องเช่นนี้ทั้งๆ ที่เธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู
