ตินสูรณ์กระหืดกระหอบมาถึงหน้าห้องพร้อมกับน้องชาย ร่างสูงก้าวเข้ามาสมทบมองหน้าบอดี้การ์ดสามคนสีหน้าเคร่งเครียด
“ถอยออกไป ถ้าหากไม่อยากเจ็บตัว!”เขาสั่งเสียงเข้ม
“คุณจะบ้าหรือไงพวกมันมีตั้งหลายคนคุณจะสู้พวกมันได้เหรอคุณติน!”เธอเอ็ดเขา
พวกมันสามคนมองหน้าตินสูรณ์อย่างตื่นตระหนก จะเอายังไงกับสถานการณ์เช่นนี้ดี
“พะ...พวกผมถอยไม่ได้ครับ”พวกมันบอกเสียงสั่น
“อยากตายหรือไงฮะ!”ชายหนุ่มตวาดลั่น
ลูกน้องสามคนมองหน้ากันท่าทีกริ่งเกรง เหตุการณ์ในพัทยาจดจำได้ดีต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มกันเสียหลายวัน หากลองมือกันวันนี้คงมีคนนอนโรงพยาบาลอีกครั้งแน่นอน
“เอายังไงดีวะ”พวกมันถามกันเอง
“วันนี้มาคนเดียวจัดการเลยดีกว่า ไม่อย่างนั้นนายกระทืบพวกเราตายแน่”
สามคนย่างสามขุมเข้าหา แม้ใจจะหวาดหวั่นแต่คิดในแง่ดี มีคนเดียวหรือจะสู้สามได้ คราวนี้มันคงเปลี่ยนความคิดเหล่านั้นแล้ว
ผลั่ก!
ตินสูรณ์ปล่อยหมัดเสยปลายคาง ตามด้
