“ถ้าฉันทำ แล้วจะทำไม!”ปันนาตวาดกลับอย่างไม่กริ่งเกรง ในเมื่อเธอรักเตชิษฎ์มาก่อน กุ้งต่างหากที่มาแย่งเขาไป
“เธอมันเลว กุ้งเห็นเธอเป็นเพื่อนมาตลอด แต่สุดท้ายเธอแว้งกัดเพื่อนตัวเองแบบนี้เนี่ยนะ!”
“ฮึ! แค่นี้มันยังน้อยไป ความจริงฉันอยากให้มันโดนข่มขื่นเสียด้วยซ้ำ!”
“ขนาดนี้แล้วเธอยังไม่สำนึกอีกเหรอปันนา!”น้ำเสียงกังสดาลเริ่มแข็งขึ้น
“ฉันไม่สำนึก อยากทำอะไรก็เชิญ สิ่งที่ทำลงไปมันน้อยเสียด้วยซ้ำ ในเมื่อกุ้งกล้าแย่งผู้ชายที่ฉันรัก ฉันจำเป็นต้องแคร์ด้วยเหรอ”แสยะยิ้ม แววตาแข็งกร้าว
“เธอมันบ้าไปแล้วปันนา ผู้ชายไม่ได้รักไม่ได้ชอบ แต่กลับคิดเป็นตุเป็นตะไปเองคนเดียว เตเคยบอกว่ารักเธอหรือไง ปัญญาอ่อนจริงๆ!”
“แกว่ายังไงนะ!”ปันนากำมือแน่น กะอีแค่นางแบบมีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์เธอ
“เพราะโรคจิตแบบนี้ไง ผู้ชายเขาถึงไม่รัก”
“แกมันก็นางแบบขายตัวมั่วผู้ชายไม่เลือกเหมือนกัน น้องสาวแกก็คงไม่ต่างกันหรอก นังเภต
